Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quia dolori non voluptas contraria est, sed doloris privatio. Egone non intellego, quid sit don Graece, Latine voluptas? Restatis igitur vos; Facit enim ille duo seiuncta ultima bonorum, quae ut essent vera, coniungi debuerunt; Apparet statim, quae sint officia, quae actiones. Duo Reges: constructio interrete.

Quis animo aequo videt eum, quem inpure ac flagitiose putet vivere? An est aliquid, quod te sua sponte delectet? Non quaeritur autem quid naturae tuae consentaneum sit, sed quid disciplinae. Hanc ergo intuens debet institutum illud quasi signum absolvere. Itaque rursus eadem ratione, qua sum paulo ante usus, haerebitis. Est igitur officium eius generis, quod nec in bonis ponatur nec in contrariis. In schola desinis. Consequatur summas voluptates non modo parvo, sed per me nihilo, si potest; Illum mallem levares, quo optimum atque humanissimum virum, Cn. Illud quaero, quid ei, qui in voluptate summum bonum ponat, consentaneum sit dicere.

Quae similitudo in genere etiam humano apparet. Eademne, quae restincta siti? Suo genere perveniant ad extremum; Quamquam te quidem video minime esse deterritum. Nec enim ignoras his istud honestum non summum modo, sed etiam, ut tu vis, solum bonum videri. Nihilo magis. Si id dicis, vicimus. Pisone in eo gymnasio, quod Ptolomaeum vocatur, unaque nobiscum Q.

Quod quidem iam fit etiam in Academia. Atqui reperies, inquit, in hoc quidem pertinacem; An me, inquis, tam amentem putas, ut apud imperitos isto modo loquar? Heri, inquam, ludis commissis ex urbe profectus veni ad vesperum. Sed quid ages tandem, si utilitas ab amicitia, ut fit saepe, defecerit? Miserum hominem! Si dolor summum malum est, dici aliter non potest. Unum est sine dolore esse, alterum cum voluptate. Beatus sibi videtur esse moriens.

Nunc haec primum fortasse audientis servire debemus. Theophrasti igitur, inquit, tibi liber ille placet de beata vita? Homines optimi non

intellegunt totam rationem everti, si ita res se habeat. Illa tamen simplicia, vestra versuta. Stoici autem, quod finem bonorum in una virtute ponunt, similes sunt illorum; Varietates autem iniurasque fortunae facile veteres philosophorum praeceptis instituta vita superabat. Quae fere omnia appellantur uno ingenii nomine, easque virtutes qui habent, ingeniosi vocantur. Id enim volumus, id contendimus, ut officii fructus sit ipsum officium. At multis se probavit. Ad eas enim res ab Epicuro praecepta dantur.

Bona autem corporis huic sunt, quod posterius posui, similiora. Hoc Hieronymus summum bonum esse dixit. Restinguet citius, si ardentem acceperit. Consequentia exquirere, quoad sit id, quod volumus, effectum. Sed residamus, inquit, si placet. Nunc ita separantur, ut disiuncta sint, quo nihil potest esse perversius. Ita graviter et severe voluptatem secrevit a bono. Sed eum qui audiebant, quoad poterant, defendebant sententiam suam. Quae similitudo in genere etiam humano apparet. Illa tamen simplicia, vestra versuta.

Praeclare enim Plato: Beatum, cui etiam in senectute contigerit, ut sapientiam verasque opiniones assequi possit. Hoc loco tenere se Triarius non potuit. Sed emolumenta communia esse dicuntur, recte autem facta et peccata non habentur communia. Ex ea difficultate illae fallaciloquae, ut ait Accius, malitiae natae sunt. Habes, inquam, Cato, formam eorum, de quibus loquor, philosophorum. Comprehensum, quod cognitum non habet? Ad corpus diceres pertinere-, sed ea, quae dixi, ad corpusne refers? Videamus igitur sententias eorum, tum ad verba redeamus. Quae cum dixisset paulumque institisset, Quid est?

Magni enim aestimabat pecuniam non modo non contra leges, sed etiam legibus partam. Ergo opifex plus sibi proponet ad formarum quam civis excellens ad factorum pulchritudinem? Mihi quidem Antiochum, quem audis, satis belle videris attendere. Prave, nequiter, turpiter cenabat; Age nunc isti doceant, vel tu potius quis enim ista melius?

Nec vero sum nescius esse utilitatem in historia, non modo voluptatem. Sin te auctoritas commovebat, nobisne omnibus et Platoni ipsi nescio quem illum anteponebas? Quae quo sunt excelsiores, eo dant clariora indicia naturae. Progredientibus autem aetatibus sensim tardeve potius quasi nosmet ipsos cognoscimus.

Quasi ego id curem, quid ille aiat aut neget. Haec para/doca illi, nos admirabilia dicamus. Videsne quam sit magna dissensio? Dolere malum est: in crucem qui agitur, beatus esse non potest. Illa tamen simplicia, vestra versuta. Sed nimis multa. Quem Tiberina descensio festo illo die tanto gaudio affecit, quanto L. Consequatur summas voluptates non modo parvo, sed per me nihilo, si potest;

Quis est enim, in quo sit cupiditas, quin recte cupidus dici possit? Deinde disputat, quod cuiusque generis animantium statui deceat extremum. Cur igitur, inquam, res tam dissimiles eodem nomine appellas? Nos vero, inquit ille; Quam illa ardentis amores excitaret sui! Cur tandem? Conferam tecum, quam cuique verso rem subicias; Tu vero, inquam, ducas licet, si sequetur;