His enim rebus detractis negat se reperire in asotorum vita quod reprehendat. In his igitur partibus duabus nihil erat, quod Zeno commutare gestiret. Philosophi autem in suis lectulis plerumque moriuntur. Hoc est non modo cor non habere, sed ne palatum quidem. Itaque contra est, ac dicitis; Neque solum ea communia, verum etiam paria esse dixerunt. Ita relinquet duas, de quibus etiam atque etiam consideret. Etenim semper illud extra est, quod arte comprehenditur. Beatus autem esse in maximarum rerum timore nemo potest. Nam memini etiam quae nolo, oblivisci non possum quae volo.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Sin te auctoritas commovebat, nobisne omnibus et Platoni ipsi nescio quem illum anteponebas? Qualem igitur hominem natura inchoavit? Videamus igitur sententias eorum, tum ad verba redeamus. Duo Reges: constructio interrete. Restant Stoici, qui cum a Peripateticis et Academicis omnia transtulissent, nominibus aliis easdem res secuti sunt. Atqui reperies, inquit, in hoc quidem pertinacem;

Videmus igitur ut conquiescere ne infantes quidem possint. Tum mihi Piso: Quid ergo? Atque ab his initiis profecti omnium virtutum et originem et progressionem persecuti sunt. Huius ego nunc auctoritatem sequens idem faciam. Non minor, inquit, voluptas percipitur ex vilissimis rebus quam ex pretiosissimis. Haec et tu ita posuisti, et verba vestra sunt.

Sed emolumenta communia esse dicuntur, recte autem facta et peccata non habentur communia. Ex quo intellegitur officium medium quiddam esse, quod neque in bonis ponatur neque in contrariis.

Quacumque enim ingredimur, in aliqua historia vestigium ponimus. Ne discipulum abducam, times. Ex eorum enim scriptis et institutis cum omnis doctrina liberalis, omnis historia. Sed tu istuc dixti bene Latine, parum plane. Hoc enim identidem dicitis, non intellegere nos quam dicatis voluptatem. Ille vero, si insipiens-quo certe, quoniam tyrannus -, numquam beatus; Respondent extrema

primis, media utrisque, omnia omnibus. Hoc positum in Phaedro a Platone probavit Epicurus sensitque in omni disputatione id fieri oportere.

Illud dico, ea, quae dicat, praeclare inter se cohaerere. Memini vero, inquam; Audeo dicere, inquit. Hoc loco tenere se Triarius non potuit. Maximas vero virtutes iacere omnis necesse est voluptate dominante. Quid igitur dubitamus in tota eius natura quaerere quid sit effectum? Apud ceteros autem philosophos, qui quaesivit aliquid, tacet; Proclivi currit oratio. Nullum inveniri verbum potest quod magis idem declaret Latine, quod Graece, quam declarat voluptas.

Pisone in eo gymnasio, quod Ptolomaeum vocatur, unaque nobiscum Q. Quonam modo? Cum autem in quo sapienter dicimus, id a primo rectissime dicitur. At, illa, ut vobis placet, partem quandam tuetur, reliquam deserit. Te ipsum, dignissimum maioribus tuis, voluptasne induxit, ut adolescentulus eriperes P. Est, ut dicis, inquam. A quibus propter discendi cupiditatem videmus ultimas terras esse peragratas. Maximas vero virtutes iacere omnis necesse est voluptate dominante.

Stoici autem, quod finem bonorum in una virtute ponunt, similes sunt illorum; Nam de isto magna dissensio est. Tecum optime, deinde etiam cum mediocri amico. Septem autem illi non suo, sed populorum suffragio omnium nominati sunt. Et ille ridens: Video, inquit, quid agas; Eodem modo is enim tibi nemo dabit, quod, expetendum sit, id esse laudabile. Luxuriam non reprehendit, modo sit vacua infinita cupiditate et timore. Itaque eos id agere, ut a se dolores, morbos, debilitates repellant.

Quod cum dixissent, ille contra. Idemque diviserunt naturam hominis in animum et corpus. Tum mihi Piso: Quid ergo? Vestri haec verecundius, illi fortasse constantius. Facile pateremur, qui etiam nunc agendi aliquid discendique causa prope contra naturam vígillas suscipere soleamus. Isto modo ne improbos quidem, si essent boni viri. Fortitudinis quaedam praecepta sunt ac paene leges, quae

effeminari virum vetant in dolore. Tu quidem reddes;

Nam, ut sint illa vendibiliora, haec uberiora certe sunt. Vide, ne etiam menses! nisi forte eum dicis, qui, simul atque arripuit, interficit. Quare ad ea primum, si videtur; Si longus, levis dictata sunt. Quae cum praeponunt, ut sit aliqua rerum selectio, naturam videntur sequi; Et non ex maxima parte de tota iudicabis?