De hominibus dici non necesse est. Tum Lucius: Mihi vero ista valde probata sunt, quod item fratri puto. Aut, Pylades cum sis, dices te esse Orestem, ut moriare pro amico? Duo Reges: constructio interrete. Ergo omni animali illud, quod appetiti positum est in eo, quod naturae est accommodatum. Murenam te accusante defenderem. Poterat autem inpune; Potius inflammat, ut coercendi magis quam dedocendi esse videantur.

An me, inquam, nisi te audire vellem, censes haec dicturum fuisse? Quos quidem tibi studiose et diligenter tractandos magnopere censeo. In quibus doctissimi illi veteres inesse quiddam caeleste et divinum putaverunt. Cui Tubuli nomen odio non est? Quae quidem sapientes sequuntur duce natura tamquam videntes; Quam tu ponis in verbis, ego positam in re putabam. Cum autem in quo sapienter dicimus, id a primo rectissime dicitur. Cupit enim dícere nihil posse ad beatam vitam deesse sapienti.

Sed quid attinet de rebus tam apertis plura requirere? Et quidem iure fortasse, sed tamen non gravissimum est testimonium multitudinis. Quod est, ut dixi, habere ea, quae secundum naturam sint, vel omnia vel plurima et maxima. Stuprata per vim Lucretia a regis filio testata civis se ipsa interemit. Quae tamen a te agetur non melior, quam illae sunt, quas interdum optines. Quis est enim, in quo sit cupiditas, quin recte cupidus dici possit? Si autem id non concedatur, non continuo vita beata tollitur. Quae tamen a te agetur non melior, quam illae sunt, quas interdum optines.

Causa autem fuit huc veniendi ut quosdam hinc libros promerem. Quodcumque in mentem incideret, et quodcumque tamquam occurreret. Atqui reperies, inquit, in hoc quidem pertinacem; Terram, mihi crede, ea lanx et maria deprimet. Hunc vos beatum; Hoc dixerit potius Ennius: Nimium boni est, cui nihil est mali. Sed venio ad inconstantiae crimen, ne saepius dicas me aberrare; Huic mori optimum esse propter desperationem sapientiae, illi propter spem vivere.

Bork Et quidem,

Cato, hanc totam copiam iam Lucullo nostro notam esse oportebit; Diodorus, eius auditor, adiungit ad honestatem vacuitatem doloris. Atque his de rebus et splendida est eorum et illustris oratio. Sed mehercule pergrata mihi oratio tua. Potius inflammat, ut coercendi magis quam dedocendi esse videantur. Quid enim ab antiquis ex eo genere, quod ad disserendum valet, praetermissum est? Eadem fortitudinis ratio reperietur.

Bonum integritas corporis: misera debilitas. Non est igitur summum malum dolor. Sed ille, ut dixi, vitiose. Quid ergo aliud intellegetur nisi uti ne quae pars naturae neglegatur? Quantam rem agas, ut Circeis qui habitet totum hunc mundum suum municipium esse existimet? Mihi quidem Antiochum, quem audis, satis belle videris attendere. Nulla erit controversia. Numquam facies.

Habent enim et bene longam et satis litigiosam disputationem. Igitur ne dolorem quidem. Torquatus, is qui consul cum Cn. Nunc de hominis summo bono quaeritur; Quid de Platone aut de Democrito loquar? Restatis igitur vos; Nec vero sum nescius esse utilitatem in historia, non modo voluptatem. Qui ita affectus, beatum esse numquam probabis; Vulgo enim dicitur: Iucundi acti labores, nec male Euripidesconcludam, si potero, Latine; Tum Piso: Quoniam igitur aliquid omnes, quid Lucius noster?

Ego vero isti, inquam, permitto. Ad quorum et cognitionem et usum iam corroborati natura ipsa praeeunte deducimur. Quid ei reliquisti, nisi te, quoquo modo loqueretur, intellegere, quid diceret? Ita graviter et severe voluptatem secrevit a bono. Nam et complectitur verbis, quod vult, et dicit plane, quod intellegam; Atque haec coniunctio confusioque virtutum tamen a philosophis ratione quadam distinguitur.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. -delector enim, quamquam te non possum, ut ais, corrumpere, delector, inquam, et familia vestra et nomine. Qui autem de summo bono dissentit de tota philosophiae ratione dissentit. Ex quo intellegitur officium

medium quiddam esse, quod neque in bonis ponatur neque in contrariis. An potest, inquit ille, quicquam esse suavius quam nihil dolere?

Ne tum quidem te respicies et cogitabis sibi quemque natum esse et suis voluptatibus? Hoc est non modo cor non habere, sed ne palatum quidem. Duae sunt enim res quoque, ne tu verba solum putes. Quamquam in hac divisione rem ipsam prorsus probo, elegantiam desidero. Mihi enim satis est, ipsis non satis. Equidem soleo etiam quod uno Graeci, si aliter non possum, idem pluribus verbis exponere. Negabat igitur ullam esse artem, quae ipsa a se proficisceretur; Quamvis enim depravatae non sint, pravae tamen esse possunt.