Itaque contra est, ac dicitis; Quae qui non vident, nihil umquam magnum ac cognitione dignum amaverunt. Videsne quam sit magna dissensio? Quae contraria sunt his, malane? Egone non intellego, quid sit don Graece, Latine voluptas? Ab his oratores, ab his imperatores ac rerum publicarum principes extiterunt. Quorum sine causa fieri nihil putandum est. Neminem videbis ita laudatum, ut artifex callidus comparandarum voluptatum diceretur. Quasi ego id curem, quid ille aiat aut neget.

Quid sequatur, quid repugnet, vident. Non autem hoc: igitur ne illud quidem. Quid ad utilitatem tantae pecuniae? Quod autem magnum dolorem brevem, longinquum levem esse dicitis, id non intellego quale sit. Quae in controversiam veniunt, de iis, si placet, disseramus. Si longus, levis. Sed tempus est, si videtur, et recta quidem ad me.

An vero displicuit ea, quae tributa est animi virtutibus tanta praestantia? Dicet pro me ipsa virtus nec dubitabit isti vestro beato M. Si quidem, inquit, tollerem, sed relinquo. Huius ego nunc auctoritatem sequens idem faciam. Cur iustitia laudatur? Quis animo aequo videt eum, quem inpure ac flagitiose putet vivere?

Sunt enim prima elementa naturae, quibus auctis vírtutis quasi germen efficitur. Sin tantum modo ad indicia veteris memoriae cognoscenda, curiosorum. Age nunc isti doceant, vel tu potius quis enim ista melius? Quid ei reliquisti, nisi te, quoquo modo loqueretur, intellegere, quid diceret? Quantum Aristoxeni ingenium consumptum videmus in musicis? An haec ab eo non dicuntur? Ut enim consuetudo loquitur, id solum dicitur honestum, quod est populari fama gloriosum. Tum Lucius: Mihi vero ista valde probata sunt, quod item fratri puto.

Incommoda autem et commoda-ita enim estmata et dustmata appello-communia esse voluerunt, paria noluerunt. Sed id ne cogitari quidem potest quale sit, ut non repugnet ipsum sibi. Tum ille timide vel potius verecunde: Facio, inquit. Neminem videbis ita laudatum, ut artifex callidus

comparandarum voluptatum diceretur.

De ingenio eius in his disputationibus, non de moribus quaeritur. Sin eam, quam Hieronymus, ne fecisset idem, ut voluptatem illam Aristippi in prima commendatione poneret. Tanti autem aderant vesicae et torminum morbi, ut nihil ad eorum magnitudinem posset accedere. Quod cum ille dixisset et satis disputatum videretur, in oppidum ad Pomponium perreximus omnes. Sic, et quidem diligentius saepiusque ista loquemur inter nos agemusque communiter.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quare obscurentur etiam haec, quae secundum naturam esse dicimus, in vita beata; Ita enim vivunt quidam, ut eorum vita refellatur oratio. Hoc non est positum in nostra actione. Ut proverbia non nulla veriora sint quam vestra dogmata. Quodcumque in mentem incideret, et quodcumque tamquam occurreret. Duo Reges: constructio interrete. Luxuriam non reprehendit, modo sit vacua infinita cupiditate et timore. Non potes, nisi retexueris illa. Summum ením bonum exposuit vacuitatem doloris; Haec igitur Epicuri non probo, inquam. Ergo omni animali illud, quod appetiti positum est in eo, quod naturae est accommodatum. Non risu potius quam oratione eiciendum?

Memini vero, inquam; Ego vero volo in virtute vim esse quam maximam; Quid de Pythagora? Quod vestri quidem vel optime disputant, nihil opus esse eum, qui philosophus futurus sit, scire litteras.

Sed eum qui audiebant, quoad poterant, defendebant sententiam suam. Sed nunc, quod agimus; Apparet statim, quae sint officia, quae actiones. Perturbationes autem nulla naturae vi commoventur, omniaque ea sunt opiniones ac iudicia levitatis. Nec enim, omnes avaritias si aeque avaritias esse dixerimus, sequetur ut etiam aequas esse dicamus. Sed finge non solum callidum eum, qui aliquid improbe faciat, verum etiam praepotentem, ut M.

Sed vobis voluptatum perceptarum recordatio vitam beatam facit, et quidem corpore perceptarum. Aliter enim explicari, quod quaeritur,

non potest. Quacumque enim ingredimur, in aliqua historia vestigium ponimus. Res enim fortasse verae, certe graves, non ita tractantur, ut debent, sed aliquanto minutius. Quod autem principium officii quaerunt, melius quam Pyrrho; Igitur ne dolorem quidem. Sic vester sapiens magno aliquo emolumento commotus cicuta, si opus erit, dimicabit. Erat enim Polemonis.