Nonne videmus quanta perturbatio rerum omnium consequatur, quanta confusio? Nihil minus, contraque illa hereditate dives ob eamque rem laetus. Quamquam ab iis philosophiam et omnes ingenuas disciplinas habemus; Atqui iste locus est, Piso, tibi etiam atque etiam confirmandus, inquam; Conferam tecum, quam cuique verso rem subicias; Poterat autem inpune; Dicet pro me ipsa virtus nec dubitabit isti vestro beato M. At iam decimum annum in spelunca iacet.

Huius, Lyco, oratione locuples, rebus ipsis ielunior. Illa argumenta propria videamus, cur omnia sint paria peccata. Vitiosum est enim in dividendo partem in genere numerare.

His similes sunt omnes, qui virtuti student levantur vitiis, levantur erroribus, nisi forte censes Ti. Sed tu istuc dixti bene Latine, parum plane. An ea, quae per vinitorem antea consequebatur, per se ipsa curabit? Quibus ego vehementer assentior. Videamus animi partes, quarum est conspectus illustrior; Hic nihil fuit, quod quaereremus. Igitur neque stultorum quisquam beatus neque sapientium non beatus. Parvi enim primo ortu sic iacent, tamquam omnino sine animo sint.

At iam decimum annum in spelunca iacet. Summus dolor plures dies manere non potest? Virtutis, magnitudinis animi, patientiae, fortitudinis fomentis dolor mitigari solet. Quis animo aequo videt eum, quem inpure ac flagitiose putet vivere?

Quae iam oratio non a philosopho aliquo, sed a censore opprimenda est. Tum, Quintus et Pomponius cum idem se velle dixissent, Piso exorsus est. Hoc ille tuus non vult omnibusque ex rebus voluptatem quasi mercedem exigit. Paupertas si malum est, mendicus beatus esse nemo potest, quamvis sit sapiens. Aliter homines, aliter philosophos loqui putas oportere? Nonne videmus quanta perturbatio rerum omnium consequatur, quanta confusio? Sed videbimus.

Quae cum magnifice primo dici viderentur, considerata minus probabantur. Negabat igitur ullam esse artem, quae ipsa a se proficisceretur; Quae si potest singula

consolando levare, universa quo modo sustinebit? Tu quidem reddes; Semper enim ex eo, quod maximas partes continet latissimeque funditur, tota res appellatur. Post enim Chrysippum eum non sane est disputatum.

Ita ne hoc quidem modo paria peccata sunt. Ab his oratores, ab his imperatores ac rerum publicarum principes extiterunt. Dici enim nihil potest verius. Scio enim esse quosdam, qui quavis lingua philosophari possint; Quid turpius quam sapientis vitam ex insipientium sermone pendere? Et quidem saepe quaerimus verbum Latinum par Graeco et quod idem valeat; Maximas vero virtutes iacere omnis necesse est voluptate dominante.

Beatus autem esse in maximarum rerum timore nemo potest. Sed ad rem redeamus; Si est nihil nisi corpus, summa erunt illa: valitudo, vacuitas doloris, pulchritudo, cetera. Tum, Quintus et Pomponius cum idem se velle dixissent, Piso exorsus est. Ergo omni animali illud, quod appetiti positum est in eo, quod naturae est accommodatum. Omnes enim iucundum motum, quo sensus hilaretur. Utrum igitur tibi litteram videor an totas paginas commovere?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Ille enim occurrentia nescio quae comminiscebatur; Quid est, quod ab ea absolvi et perfici debeat? Qui autem esse poteris, nisi te amor ipse ceperit? Octavio fuit, cum illam severitatem in eo filio adhibuit, quem in adoptionem D. Bona autem corporis huic sunt, quod posterius posui, similiora. Quae est igitur causa istarum angustiarum? Qui non moveatur et offensione turpitudinis et comprobatione honestatis? Duo Reges: constructio interrete.

Si enim non fuit eorum iudicii, nihilo magis hoc non addito illud est iudicatum-. Et ais, si una littera commota sit, fore tota ut labet disciplina. Intellegi quidem, ut propter aliam quampiam rem, verbi gratia propter voluptatem, nos amemus; Quamquam haec quidem praeposita recte et reiecta dicere licebit. Cur deinde Metrodori liberos commendas? Utrum igitur percurri omnem Epicuri

disciplinam placet an de una voluptate quaeri, de qua omne certamen est? Tum, Quintus et Pomponius cum idem se velle dixissent, Piso exorsus est. At iam decimum annum in spelunca iacet. Tibi hoc incredibile, quod beatissimum.