Dempta enim aeternitate nihilo beatior Iuppiter quam Epicurus; Sed emolumenta communia esse dicuntur, recte autem facta et peccata non habentur communia. Eaedem enim utilitates poterunt eas labefactare atque pervertere. Quae cum dixisset paulumque institisset, Quid est? Hoc etsi multimodis reprehendi potest, tamen accipio, quod dant. Ut in geometria, prima si dederis, danda sunt omnia. Hoc etsi multimodis reprehendi potest, tamen accipio, quod dant. Verum hoc loco sumo verbis his eandem certe vim voluptatis Epicurum nosse quam ceteros.

Et quidem iure fortasse, sed tamen non gravissimum est testimonium multitudinis. Bork In voluptate corporis-addam, si vis, animi, dum ea ipsa, ut vultis, sit e corpore-situm est vivere beate. Hoc positum in Phaedro a Platone probavit Epicurus sensitque in omni disputatione id fieri oportere. Ita graviter et severe voluptatem secrevit a bono. Quis contra in illa aetate pudorem, constantiam, etiamsi sua nihil intersit, non tamen diligat? Sic, et quidem diligentius saepiusque ista loquemur inter nos agemusque communiter. Videmus igitur ut conquiescere ne infantes quidem possint. Hi autem ponunt illi quidem prima naturae, sed ea seiungunt a finibus et a summa bonorum; Venit enim mihi Platonis in mentem, quem accepimus primum hic disputare solitum; Quod idem cum vestri faciant, non satis magnam tribuunt inventoribus gratiam. At ille pellit, qui permulcet sensum voluptate.

Cur ipse Pythagoras et Aegyptum lustravit et Persarum magos adiit? Satis est tibi in te, satis in legibus, satis in mediocribus amicitiis praesidii. Sed quia studebat laudi et dignitati, multum in virtute processerat. Possumusne ergo in vita summum bonum dicere, cum id ne in cena quidem posse videamur? Quae autem natura suae primae institutionis oblita est? Verba tu fingas et ea dicas, quae non sentias? Quod si ita est, sequitur id ipsum, quod te velle video, omnes semper beatos esse sapientes.

Scio enim esse quosdam, qui quavis lingua

philosophari possint; Progredientibus autem aetatibus sensim tardeve potius quasi nosmet ipsos cognoscimus. Deinde qui fit, ut ego nesciam, sciant omnes, quicumque Epicurei esse voluerunt? Longum est enim ad omnia respondere, quae a te dicta sunt. Ac ne plura complectar-sunt enim innumerabilia-, bene laudata virtus voluptatis aditus intercludat necesse est. Neque solum ea communia, verum etiam paria esse dixerunt.

Sic, et quidem diligentius saepiusque ista loquemur inter nos agemusque communiter. Videsne, ut haec concinant? Si enim ad populum me vocas, eum.

Quid iudicant sensus? Pisone in eo gymnasio, quod Ptolomaeum vocatur, unaque nobiscum Q. Cave putes quicquam esse verius. Qui-vere falsone, quaerere mittimus-dicitur oculis se privasse; Huic ego, si negaret quicquam interesse ad beate vivendum quali uteretur victu, concederem, laudarem etiam; Traditur, inquit, ab Epicuro ratio neglegendi doloris. Ne tum quidem te respicies et cogitabis sibi quemque natum esse et suis voluptatibus? Quid in isto egregio tuo officio et tanta fide-sic enim existimo-ad corpus refers?

Innumerabilia dici possunt in hanc sententiam, sed non necesse est. Qui potest igitur habitare in beata vita summi mali metus? Aut haec tibi, Torquate, sunt vituperanda aut patrocinium voluptatis repudiandum. Ille vero, si insipiens-quo certe, quoniam tyrannus -, numquam beatus;

De quibus cupio scire quid sentias. Mene ergo et Triarium dignos existimas, apud quos turpiter loquare? Quare hoc videndum est, possitne nobis hoc ratio philosophorum dare. Sed nimis multa. Hoc non est positum in nostra actione. Nam, ut saepe iam dixi, in infirma aetate inbecillaque mente vis naturae quasi per caliginem cernitur;

Hoc enim identidem dicitis, non intellegere nos quam dicatis voluptatem. Habent enim et bene longam et satis litigiosam disputationem. At ille non pertimuit saneque fidenter: Istis quidem ipsis verbis, inquit; Causa autem fuit huc veniendi ut quosdam hinc libros

promerem. Mihi, inquam, qui te id ipsum rogavi? Quod cum dixissent, ille contra. Cur tantas regiones barbarorum pedibus obiit, tot maria transmisit? Ut optime, secundum naturam affectum esse possit. Nec vero intermittunt aut admirationem earum rerum, quae sunt ab antiquis repertae, aut investigationem novarum. Non modo carum sibi quemque, verum etiam vehementer carum esse?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Ergo id est convenienter naturae vivere, a natura discedere. Bonum integritas corporis: misera debilitas. Negabat igitur ullam esse artem, quae ipsa a se proficisceretur; Duo Reges: constructio interrete. Hoc ipsum elegantius poni meliusque potuit. Verum tamen cum de rebus grandioribus dicas, ipsae res verba rapiunt;