Si longus, levis dictata sunt. Quid enim tanto opus est instrumento in optimis artibus comparandis? Virtutibus igitur rectissime mihi videris et ad consuetudinem nostrae orationis vitia posuisse contraria. Eorum enim est haec querela, qui sibi cari sunt seseque diligunt. Serpere anguiculos, nare anaticulas, evolare merulas, cornibus uti videmus boves, nepas aculeis.

Quid, quod res alia tota est? At ille pellit, qui permulcet sensum voluptate. Itaque rursus eadem ratione, qua sum paulo ante usus, haerebitis. Itaque eos id agere, ut a se dolores, morbos, debilitates repellant. Si longus, levis dictata sunt. Quis Pullum Numitorium Fregellanum, proditorem, quamquam rei publicae nostrae profuit, non odit? Laboro autem non sine causa; Dulce amarum, leve asperum, prope longe, stare movere, quadratum rotundum. Octavio fuit, cum illam severitatem in eo filio adhibuit, quem in adoptionem D.

Non potes, nisi retexueris illa. Non enim quaero quid verum, sed quid cuique dicendum sit. Tu autem negas fortem esse quemquam posse, qui dolorem malum putet. Et quidem, inquit, vehementer errat; Igitur neque stultorum quisquam beatus neque sapientium non beatus. Quacumque enim ingredimur, in aliqua historia vestigium ponimus.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Consequentia exquirere, quoad sit id, quod volumus, effectum. Quorum altera prosunt, nocent altera. Plane idem, inquit, et maxima quidem, qua fieri nulla maior potest. Laelius clamores sofòw ille so lebat Edere compellans gumias ex ordine nostros. Quoniam, si dis placet, ab Epicuro loqui discimus. Nonne videmus quanta perturbatio rerum omnium consequatur, quanta confusio? Duo Reges: constructio interrete. Quam illa ardentis amores excitaret sui! Cur tandem? Nam cui proposito sit conservatio sui, necesse est huic partes quoque sui caras suo genere laudabiles.

Iam quae corporis sunt, ea nec auctoritatem cum animi partibus, comparandam et cognitionem habent faciliorem. Proclivi

currit oratio. Ait enim se, si uratur, Quam hoc suave! dicturum. Non laboro, inquit, de nomine. Illa argumenta propria videamus, cur omnia sint paria peccata. Deinde prima illa, quae in congressu solemus: Quid tu, inquit, huc? Quid vero? Primum in nostrane potestate est, quid meminerimus? Incommoda autem et commoda-ita enim estmata et dustmata appello-communia esse voluerunt, paria noluerunt. Scrupulum, inquam, abeunti;

Illi enim inter se dissentiunt. Suam denique cuique naturam esse ad vivendum ducem. Quid, de quo nulla dissensio est? Tibi hoc incredibile, quod beatissimum. Apparet statim, quae sint officia, quae actiones. Octavio fuit, cum illam severitatem in eo filio adhibuit, quem in adoptionem D.

Hoc ipsum elegantius poni meliusque potuit. Naturales divitias dixit parabiles esse, quod parvo esset natura contenta. Tertium autem omnibus aut maximis rebus iis, quae secundum naturam sint, fruentem vivere. Non enim, si omnia non sequebatur, idcirco non erat ortus illinc. Quid enim possumus hoc agere divinius? Videmus igitur ut conquiescere ne infantes quidem possint. Nec vero sum nescius esse utilitatem in historia, non modo voluptatem. Quid ergo attinet dicere: Nihil haberem, quod reprehenderem, si finitas cupiditates haberent? Nos commodius agimus. Ecce aliud simile dissimile. Ut proverbia non nulla veriora sint quam vestra dogmata.

Omnes enim iucundum motum, quo sensus hilaretur. Quia, si mala sunt, is, qui erit in iis, beatus non erit. At quanta conantur! Mundum hunc omnem oppidum esse nostrum! Incendi igitur eos, qui audiunt, vides. Deinde dolorem quem maximum? Quis istud possit, inquit, negare? Sed plane dicit quod intellegit.

Summum ením bonum exposuit vacuitatem doloris; Dolor ergo, id est summum malum, metuetur semper, etiamsi non aderit; Et hercule-fatendum est enim, quod sentio -mirabilis est apud illos contextus rerum. Nam his libris eum malo quam reliquo ornatu villae delectari. Quia dolori non voluptas contraria

est, sed doloris privatio. Quod autem magnum dolorem brevem, longinquum levem esse dicitis, id non intellego quale sit. Bork

Cur igitur easdem res, inquam, Peripateticis dicentibus verbum nullum est, quod non intellegatur? Quod ea non occurrentia fingunt, vincunt Aristonem; Nam, ut sint illa vendibiliora, haec uberiora certe sunt. Illa argumenta propria videamus, cur omnia sint paria peccata. Restatis igitur vos; Consequatur summas voluptates non modo parvo, sed per me nihilo, si potest;