Non autem hoc: igitur ne illud quidem. Primum cur ista res digna odio est, nisi quod est turpis? Nulla profecto est, quin suam vim retineat a primo ad extremum. Iam enim adesse poterit. Igitur neque stultorum quisquam beatus neque sapientium non beatus. Egone quaeris, inquit, quid sentiam? Ergo in utroque exercebantur, eaque disciplina effecit tantam illorum utroque in genere dicendi copiam.

Ergo illi intellegunt quid Epicurus dicat, ego non intellego? Philosophi autem in suis lectulis plerumque moriuntur. Ut id aliis narrare gestiant? Id enim volumus, id contendimus, ut officii fructus sit ipsum officium. Sit ista in Graecorum levitate perversitas, qui maledictis insectantur eos, a quibus de veritate dissentiunt. Sed quod proximum fuit non vidit. Quos quidem tibi studiose et diligenter tractandos magnopere censeo. Videsne quam sit magna dissensio? Nam illud quidem adduci vix possum, ut ea, quae senserit ille, tibi non vera videantur. Omnia peccata paria dicitis. Vide igitur ne non debeas verbis nostris uti, sententiis tuis.

Nam illud vehementer repugnat, eundem beatum esse et multis malis oppressum. Quid, si non sensus modo ei sit datus, verum etiam animus hominis? Quid autem habent admirationis, cum prope accesseris? Nec enim, dum metuit, iustus est, et certe, si metuere destiterit, non erit; Ita fit cum gravior, tum etiam splendidior oratio. Quae hic rei publicae vulnera inponebat, eadem ille sanabat.

Verba tu fingas et ea dicas, quae non sentias? Duo Reges: constructio interrete. Quam tu ponis in verbis, ego positam in re putabam. Quasi ego id curem, quid ille aiat aut neget. Bonum negas esse divitias, praeposìtum esse dicis? Quarum ambarum rerum cum medicinam pollicetur, luxuriae licentiam pollicetur. Is ita vivebat, ut nulla tam exquisita posset inveniri voluptas, qua non abundaret. Non modo carum sibi quemque, verum etiam vehementer carum esse? Quicquid porro animo cernimus, id omne oritur a sensibus;

Hoc est non modo

cor non habere, sed ne palatum quidem. Sed quae tandem ista ratio est? Qui-vere falsone, quaerere mittimus-dicitur oculis se privasse; Quod idem cum vestri faciant, non satis magnam tribuunt inventoribus gratiam.

Fortemne possumus dicere eundem illum Torquatum? Haec et tu ita posuisti, et verba vestra sunt. Sit enim idem caecus, debilis. Morbo gravissimo affectus, exul, orbus, egens, torqueatur eculeo: quem hunc appellas, Zeno? Cuius ad naturam apta ratio vera illa et summa lex a philosophis dicitur. Illud dico, ea, quae dicat, praeclare inter se cohaerere. Nondum autem explanatum satis, erat, quid maxime natura vellet. Nam quibus rebus efficiuntur voluptates, eae non sunt in potestate sapientis. Quamquam te quidem video minime esse deterritum. Etenim nec iustitia nec amicitia esse omnino poterunt, nisi ipsae per se expetuntur.

Ita graviter et severe voluptatem secrevit a bono. Quid igitur dubitamus in tota eius natura quaerere quid sit effectum? Nonne igitur tibi videntur, inquit, mala? Quid ad utilitatem tantae pecuniae? Huius ego nunc auctoritatem sequens idem faciam. Sin autem est in ea, quod quidam volunt, nihil impedit hanc nostram comprehensionem summi boni. Quamquam id quidem licebit iis existimare, qui legerint. Sed tamen omne, quod de re bona dilucide dicitur, mihi praeclare dici videtur. Utilitatis causa amicitia est quaesita.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Audax negotium, dicerem impudens, nisi hoc institutum postea translatum ad philosophos nostros esset. Cur tantas regiones barbarorum pedibus obiit, tot maria transmisit? Istic sum, inquit. Potius inflammat, ut coercendi magis quam dedocendi esse videantur. Innumerabilia dici possunt in hanc sententiam, sed non necesse est. Hoc non est positum in nostra actione.

Profectus in exilium Tubulus statim nec respondere ausus; Et quod est munus, quod opus sapientiae? Cur post Tarentum ad Archytam? Sed ea mala virtuti magnitudine obruebantur. Potius ergo

illa dicantur: turpe esse, viri non esse debilitari dolore, frangi, succumbere. Quonam, inquit, modo?

Cum ageremus, inquit, vitae beatum et eundem supremum diem, scribebamus haec. Fortemne possumus dicere eundem illum Torquatum? Primum quid tu dicis breve? Qui autem de summo bono dissentit de tota philosophiae ratione dissentit. Ut nemo dubitet, eorum omnia officia quo spectare, quid sequi, quid fugere debeant? Tu autem, si tibi illa probabantur, cur non propriis verbis ea tenebas? Sed ea mala virtuti magnitudine obruebantur. Utinam quidem dicerent alium alio beatiorem! Iam ruinas videres. Ita cum ea volunt retinere, quae superiori sententiae conveniunt, in Aristonem incidunt;