Qui ita affectus, beatum esse numquam probabis; Nam Pyrrho, Aristo, Erillus iam diu abiecti. Hoc loco discipulos quaerere videtur, ut, qui asoti esse velint, philosophi ante fiant. Paulum, cum regem Persem captum adduceret, eodem flumine invectio? Sed quid attinet de rebus tam apertis plura requirere? At, illa, ut vobis placet, partem quandam tuetur, reliquam deserit. Scientiam pollicentur, quam non erat mirum sapientiae cupido patria esse cariorem. Qui potest igitur habitare in beata vita summi mali metus?

Vidit Homerus probari fabulam non posse, si cantiunculis tantus irretitus vir teneretur; Quod quidem iam fit etiam in Academia. Si enim ita est, vide ne facinus facias, cum mori suadeas. Atque ab isto capite fluere necesse est omnem rationem bonorum et malorum. Sine ea igitur iucunde negat posse se vivere? An est aliquid, quod te sua sponte delectet? Illa argumenta propria videamus, cur omnia sint paria peccata. Bestiarum vero nullum iudicium puto.

Neminem videbis ita laudatum, ut artifex callidus comparandarum voluptatum diceretur. Nos paucis ad haec additis finem faciamus aliquando; Summum ením bonum exposuit vacuitatem doloris; Idemne potest esse dies saepius, qui semel fuit? Quod non faceret, si in voluptate summum bonum poneret. Commoda autem et incommoda in eo genere sunt, quae praeposita et reiecta diximus; Quod si ita se habeat, non possit beatam praestare vitam sapientia. Experiamur igitur, inquit, etsi habet haec Stoicorum ratio difficilius quiddam et obscurius.

Intellegi quidem, ut propter aliam quampiam rem, verbi gratia propter voluptatem, nos amemus; Illa argumenta propria videamus, cur omnia sint paria peccata. Si quicquam extra virtutem habeatur in bonis. Animi enim quoque dolores percipiet omnibus partibus maiores quam corporis. Qui autem diffidet perpetuitati bonorum suorum, timeat necesse est, ne aliquando amissis illis sit miser. Nulla profecto est, quin suam vim retineat a primo ad extremum.

Quae

similitudo in genere etiam humano apparet. At ille pellit, qui permulcet sensum voluptate. Sed ad haec, nisi molestum est, habeo quae velim. Quem Tiberina descensio festo illo die tanto gaudio affecit, quanto L. Est igitur officium eius generis, quod nec in bonis ponatur nec in contrariis. Illa sunt similia: hebes acies est cuipiam oculorum, corpore alius senescit; Non est ista, inquam, Piso, magna dissensio. Familiares nostros, credo, Sironem dicis et Philodemum, cum optimos viros, tum homines doctissimos. Omnes enim iucundum motum, quo sensus hilaretur.

Sed eum qui audiebant, quoad poterant, defendebant sententiam suam. Saepe ab Aristotele, a Theophrasto mirabiliter est laudata per se ipsa rerum scientia; Addebat etiam se in legem Voconiam iuratum contra eam facere non audere, nisi aliter amicis videretur. Cur igitur, cum de re conveniat, non malumus usitate loqui? Tantum dico, magis fuisse vestrum agere Epicuri diem natalem, quam illius testamento cavere ut ageretur. In eo enim positum est id, quod dicimus esse expetendum. Nam aliquando posse recte fieri dicunt nulla expectata nec quaesita voluptate. Quis istum dolorem timet? Deinde disputat, quod cuiusque generis animantium statui deceat extremum.

Nunc ita separantur, ut disiuncta sint, quo nihil potest esse perversius. Sed quot homines, tot sententiae; Solum praeterea formosum, solum liberum, solum civem, stultost; Hoc loco discipulos quaerere videtur, ut, qui asoti esse velint, philosophi ante fiant. Atque haec ita iustitiae propria sunt, ut sint virtutum reliquarum communia. Atque haec coniunctio confusioque virtutum tamen a philosophis ratione quadam distinguitur. Non minor, inquit, voluptas percipitur ex vilissimis rebus quam ex pretiosissimis. Atqui reperies, inquit, in hoc quidem pertinacem;

Et ille ridens: Video, inquit, quid agas; Cum id fugiunt, re eadem defendunt, quae Peripatetici, verba. Quae sunt igitur communia vobis cum antiquis, iis sic utamur quasi concessis; Si enim

ita est, vide ne facinus facias, cum mori suadeas. Occultum facinus esse potuerit, gaudebit; Quae tamen a te agetur non melior, quam illae sunt, quas interdum optines. Vitae autem degendae ratio maxime quidem illis placuit quieta. Conferam avum tuum Drusum cum C. Quacumque enim ingredimur, in aliqua historia vestigium ponimus. Aliter homines, aliter philosophos loqui putas oportere? Nihilne est in his rebus, quod dignum libero aut indignum esse ducamus?

Scaevola tribunus plebis ferret ad plebem vellentne de ea re quaeri. Ergo, inquit, tibi Q. Et hunc idem dico, inquieta sed ad virtutes et ad vitia nihil interesse. Sed tempus est, si videtur, et recta quidem ad me. Non est ista, inquam, Piso, magna dissensio. Conclusum est enim contra Cyrenaicos satis acute, nihil ad Epicurum. Bonum negas esse divitias, praeposìtum esse dicis? Bork

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Indicant pueri, in quibus ut in speculis natura cernitur. Ille enim occurrentia nescio quae comminiscebatur; Ait enim se, si uratur, Quam hoc suave! dicturum. At, illa, ut vobis placet, partem quandam tuetur, reliquam deserit. Quae quidem sapientes sequuntur duce natura tamquam videntes; Quam si explicavisset, non tam haesitaret. Duo Reges: constructio interrete.