Equidem, sed audistine modo de Carneade? Sed vos squalidius, illorum vides quam niteat oratio. Dici enim nihil potest verius. Idque testamento cavebit is, qui nobis quasi oraculum ediderit nihil post mortem ad nos pertinere? Sed tamen omne, quod de re bona dilucide dicitur, mihi praeclare dici videtur. Haec et tu ita posuisti, et verba vestra sunt. Cur deinde Metrodori liberos commendas? Cur id non ita fit? Res enim fortasse verae, certe graves, non ita tractantur, ut debent, sed aliquanto minutius.

Longum est enim ad omnia respondere, quae a te dicta sunt. Quis Pullum Numitorium Fregellanum, proditorem, quamquam rei publicae nostrae profuit, non odit? Id et fieri posse et saepe esse factum et ad voluptates percipiendas maxime pertinere. Atqui, inquam, Cato, si istud optinueris, traducas me ad te totum licebit. Quare hoc videndum est, possitne nobis hoc ratio philosophorum dare. Illud dico, ea, quae dicat, praeclare inter se cohaerere. Qui autem esse poteris, nisi te amor ipse ceperit? Hic nihil fuit, quod quaereremus. Piso, familiaris noster, et alia multa et hoc loco Stoicos irridebat: Quid enim? Et hercule-fatendum est enim, quod sentio -mirabilis est apud illos contextus rerum.

Videamus animi partes, quarum est conspectus illustrior; Hoc dixerit potius Ennius: Nimium boni est, cui nihil est mali. At quicum ioca seria, ut dicitur, quicum arcana, quicum occulta omnia?

Cum autem negant ea quicquam ad beatam vitam pertinere, rursus naturam relinquunt. Nihil minus, contraque illa hereditate dives ob eamque rem laetus. Refert tamen, quo modo. Tu autem negas fortem esse quemquam posse, qui dolorem malum putet. Igitur neque stultorum quisquam beatus neque sapientium non beatus. Ita cum ea volunt retinere, quae superiori sententiae conveniunt, in Aristonem incidunt;

Ecce aliud simile dissimile. A villa enim, credo, et: Si ibi te esse scissem, ad te ipse venissem. Duo enim genera quae erant, fecit tria. Dolere malum est: in crucem

qui agitur, beatus esse non potest. Mihi, inquam, qui te id ipsum rogavi? Paria sunt igitur. Ad quorum et cognitionem et usum iam corroborati natura ipsa praeeunte deducimur. Et quidem iure fortasse, sed tamen non gravissimum est testimonium multitudinis. Quid igitur dubitamus in tota eius natura quaerere quid sit effectum?

Nummus in Croesi divitiis obscuratur, pars est tamen divitiarum. Utrum igitur tibi litteram videor an totas paginas commovere? Incommoda autem et commoda-ita enim estmata et dustmata appello-communia esse voluerunt, paria noluerunt. Nec lapathi suavitatem acupenseri Galloni Laelius anteponebat, sed suavitatem ipsam neglegebat; Videsne quam sit magna dissensio? Quid, si reviviscant Platonis illi et deinceps qui eorum auditores fuerunt, et tecum ita loquantur? Verum esto: verbum ipsum voluptatis non habet dignitatem, nec nos fortasse intellegimus. Si sapiens, ne tum quidem miser, cum ab Oroete, praetore Darei, in crucem actus est.

Te autem hortamur omnes, currentem quidem, ut spero, ut eos, quos novisse vis, imitari etiam velis. Tum Torquatus: Prorsus, inquit, assentior; Non igitur potestis voluptate omnia dirigentes aut tueri aut retinere virtutem. Negat enim summo bono afferre incrementum diem.

Eam si varietatem diceres, intellegerem, ut etiam non dicente te intellego; Sed tamen est aliquid, quod nobis non liceat, liceat illis. Neque enim disputari sine reprehensione nec cum iracundia aut pertinacia recte disputari potest. Et harum quidem rerum facilis est et expedita distinctio. Aeque enim contingit omnibus fidibus, ut incontentae sint. Qua igitur re ab deo vincitur, si aeternitate non vincitur? Illa videamus, quae a te de amicitia dicta sunt. Quantum Aristoxeni ingenium consumptum videmus in musicis? Eorum enim omnium multa praetermittentium, dum eligant aliquid, quod sequantur, quasi curta sententia; Satis est tibi in te, satis in legibus, satis in mediocribus amicitiis praesidii.

Ita multo sanguine profuso in

laetitia et in victoria est mortuus. Cum id fugiunt, re eadem defendunt, quae Peripatetici, verba. Sed eum qui audiebant, quoad poterant, defendebant sententiam suam. At enim hic etiam dolore. Itaque ad tempus ad Pisonem omnes. Claudii libidini, qui tum erat summo ne imperio, dederetur. Quaerimus enim finem bonorum. Propter nos enim illam, non propter eam nosmet ipsos diligimus. In his igitur partibus duabus nihil erat, quod Zeno commutare gestiret. Nunc haec primum fortasse audientis servire debemus.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quasi ego id curem, quid ille aiat aut neget. Et non ex maxima parte de tota iudicabis? Ergo in gubernando nihil, in officio plurimum interest, quo in genere peccetur. At enim hic etiam dolore. Duo Reges: constructio interrete. Cui Tubuli nomen odio non est? Apparet statim, quae sint officia, quae actiones. Item de contrariis, a quibus ad genera formasque generum venerunt. Atque haec ita iustitiae propria sunt, ut sint virtutum reliquarum communia. Quod idem cum vestri faciant, non satis magnam tribuunt inventoribus gratiam. Sin kakan malitiam dixisses, ad aliud nos unum certum vitium consuetudo Latina traduceret. Eam si varietatem diceres, intellegerem, ut etiam non dicente te intellego;