Quid enim de amicitia statueris utilitatis causa expetenda vides. Sed potestne rerum maior esse dissensio? Istam voluptatem perpetuam quis potest praestare sapienti? Tamen a proposito, inquam, aberramus. Aliena dixit in physicis nec ea ipsa, quae tibi probarentur; Parvi enim primo ortu sic iacent, tamquam omnino sine animo sint. Hic ego: Pomponius quidem, inquam, noster iocari videtur, et fortasse suo iure. Conferam avum tuum Drusum cum C. Cum autem negant ea quicquam ad beatam vitam pertinere, rursus naturam relinquunt.

Primum cur ista res digna odio est, nisi quod est turpis? Duo Reges: constructio interrete. Maximeque eos videre possumus res gestas audire et legere velle, qui a spe gerendi absunt confecti senectute. Haec et tu ita posuisti, et verba vestra sunt. Sed ea mala virtuti magnitudine obruebantur. Non est ista, inquam, Piso, magna dissensio. Hoc loco tenere se Triarius non potuit. Si est nihil nisi corpus, summa erunt illa: valitudo, vacuitas doloris, pulchritudo, cetera. Verba tu fingas et ea dicas, quae non sentias? At hoc in eo M. Sed erat aequius Triarium aliquid de dissensione nostra iudicare. De quibus cupio scire quid sentias.

Summus dolor plures dies manere non potest? Proclivi currit oratio. Illa videamus, quae a te de amicitia dicta sunt. At certe gravius. Quid ait Aristoteles reliquique Platonis alumni? Qui convenit? An est aliquid per se ipsum flagitiosum, etiamsi nulla comitetur infamia? Itaque eos id agere, ut a se dolores, morbos, debilitates repellant. Non ego tecum iam ita iocabor, ut isdem his de rebus, cum L. Nam quibus rebus efficiuntur voluptates, eae non sunt in potestate sapientis.

Quasi ego id curem, quid ille aiat aut neget. Omnia contraria, quos etiam insanos esse vultis. Aliter homines, aliter philosophos loqui putas oportere?

Theophrasti igitur, inquit, tibi liber ille placet de beata vita? Quae cum dixisset paulumque institisset, Quid est? Si quae forte-possumus. Unum est sine dolore

esse, alterum cum voluptate. Hoc loco tenere se Triarius non potuit. Facile pateremur, qui etiam nunc agendi aliquid discendique causa prope contra naturam vígillas suscipere soleamus. Quis Pullum Numitorium Fregellanum, proditorem, quamquam rei publicae nostrae profuit, non odit? Suam denique cuique naturam esse ad vivendum ducem. Bork

Non dolere, inquam, istud quam vim habeat postea videro; Quam illa ardentis amores excitaret sui! Cur tandem? Multoque hoc melius nos veriusque quam Stoici. Huius ego nunc auctoritatem sequens idem faciam. Aliter homines, aliter philosophos loqui putas oportere? Cum ageremus, inquit, vitae beatum et eundem supremum diem, scribebamus haec. Te enim iudicem aequum puto, modo quae dicat ille bene noris. Duarum enim vitarum nobis erunt instituta capienda.

Aliter enim nosmet ipsos nosse non possumus. Respondent extrema primis, media utrisque, omnia omnibus. Hic quoque suus est de summoque bono dissentiens dici vere Peripateticus non potest. Atque ego: Scis me, inquam, istud idem sentire, Piso, sed a te opportune facta mentio est. Id enim volumus, id contendimus, ut officii fructus sit ipsum officium. Experiamur igitur, inquit, etsi habet haec Stoicorum ratio difficilius quiddam et obscurius. Tuo vero id quidem, inquam, arbitratu. Bork Restatis igitur vos; Nam quibus rebus efficiuntur voluptates, eae non sunt in potestate sapientis.

Aufert enim sensus actionemque tollit omnem. Quid affers, cur Thorius, cur Caius Postumius, cur omnium horum magister, Orata, non iucundissime vixerit? In qua si nihil est praeter rationem, sit in una virtute finis bonorum; Paulum, cum regem Persem captum adduceret, eodem flumine invectio?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quae cum ita sint, effectum est nihil esse malum, quod turpe non sit. Intellegi quidem, ut propter aliam quampiam rem, verbi gratia propter voluptatem, nos amemus; Bork Quod autem principium officii quaerunt, melius quam Pyrrho;

Quid ait Aristoteles reliquique Platonis alumni? Itaque primos congressus copulationesque et consuetudinum instituendarum voluntates fieri propter voluptatem; Nam Metrodorum non puto ipsum professum, sed, cum appellaretur ab Epicuro, repudiare tantum beneficium noluisse; Atque ab his initiis profecti omnium virtutum et originem et progressionem persecuti sunt. Re mihi non aeque satisfacit, et quidem locis pluribus. Quod enim ne vivus quidem, inquit, diutius sentire poterat, quam dum fruebatur, quo modo id potuit mortuo permanere? At multis malis affectus. Utinam quidem dicerent alium alio beatiorem! Iam ruinas videres. Quamquam haec quidem praeposita recte et reiecta dicere licebit. Quia nec honesto quic quam honestius nec turpi turpius. Erat enim Polemonis.