Quasi ego id curem, quid ille aiat aut neget. Putabam equidem satis, inquit, me dixisse. Sit, inquam, tam facilis, quam vultis, comparatio voluptatis, quid de dolore dicemus? Tum Torquatus: Prorsus, inquit, assentior;

Facillimum id quidem est, inquam. Dicam, inquam, et quidem discendi causa magis, quam quo te aut Epicurum reprehensum velim. Tibi hoc incredibile, quod beatissimum. Maximus dolor, inquit, brevis est. Quem ad modum quis ambulet, sedeat, qui ductus oris, qui vultus in quoque sit? Cum autem in quo sapienter dicimus, id a primo rectissime dicitur. Et si in ipsa gubernatione neglegentia est navis eversa, maius est peccatum in auro quam in palea. Ex eorum enim scriptis et institutis cum omnis doctrina liberalis, omnis historia. Itaque hic ipse iam pridem est reiectus;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Aliter enim nosmet ipsos nosse non possumus. Fortes viri voluptatumne calculis subductis proelium ineunt, sanguinem pro patria profundunt, an quodam animi ardore atque impetu concitati? Vide ne ista sint Manliana vestra aut maiora etiam, si imperes quod facere non possim. Nihil illinc huc pervenit. Hoc etsi multimodis reprehendi potest, tamen accipio, quod dant. Duo Reges: constructio interrete. Sed in rebus apertissimis nimium longi sumus. Magni enim aestimabat pecuniam non modo non contra leges, sed etiam legibus partam. Comprehensum, quod cognitum non habet? Ut proverbia non nulla veriora sint quam vestra dogmata.

Ergo hoc quidem apparet, nos ad agendum esse natos. Id enim natura desiderat. Pugnant Stoici cum Peripateticis. Nemo nostrum istius generis asotos iucunde putat vivere. Idem iste, inquam, de voluptate quid sentit? Sic exclusis sententiis reliquorum cum praeterea nulla esse possit, haec antiquorum valeat necesse est. Nam et complectitur verbis, quod vult, et dicit plane, quod intellegam; Theophrastum tamen adhibeamus ad pleraque, dum modo plus in virtute teneamus, quam ille tenuit, firmitatis et

roboris. Non pugnem cum homine, cur tantum habeat in natura boni; Sed residamus, inquit, si placet.

In omni enim arte vel studio vel quavis scientia vel in ipsa virtute optimum quidque rarissimum est. Ille enim occurrentia nescio quae comminiscebatur; An dubium est, quin virtus ita maximam partem optineat in rebus humanis, ut reliquas obruat? Potius inflammat, ut coercendi magis quam dedocendi esse videantur. Nummus in Croesi divitiis obscuratur, pars est tamen divitiarum. Haec para/doca illi, nos admirabilia dicamus.

Aeque enim contingit omnibus fidibus, ut incontentae sint. Summum ením bonum exposuit vacuitatem doloris; Duo enim genera quae erant, fecit tria. Quis enim potest ea, quae probabilia videantur ei, non probare? Bonum valitudo: miser morbus. Ergo adhuc, quantum equidem intellego, causa non videtur fuisse mutandi nominis. Vadem te ad mortem tyranno dabis pro amico, ut Pythagoreus ille Siculo fecit tyranno? Et quidem iure fortasse, sed tamen non gravissimum est testimonium multitudinis. Graccho, eius fere, aequalí? Bona autem corporis huic sunt, quod posterius posui, similiora. Non quam nostram quidem, inquit Pomponius iocans;

Quos quidem tibi studiose et diligenter tractandos magnopere censeo. Ad corpus diceres pertinere-, sed ea, quae dixi, ad corpusne refers? Sed id ne cogitari quidem potest quale sit, ut non repugnet ipsum sibi. Alterum significari idem, ut si diceretur, officia media omnia aut pleraque servantem vivere. Quid enim possumus hoc agere divinius? Quid, quod homines infima fortuna, nulla spe rerum gerendarum, opifices denique delectantur historia?

Videamus animi partes, quarum est conspectus illustrior; Cum audissem Antiochum, Brute, ut solebam, cum M. Sic enim censent, oportunitatis esse beate vivere. Quare conare, quaeso. Quorum sine causa fieri nihil putandum est. Dolere malum est: in crucem qui agitur, beatus esse non potest. Nec vero pietas adversus deos nec quanta iis gratia debeatur sine explicatione

naturae intellegi potest. Nondum autem explanatum satis, erat, quid maxime natura vellet.

Scaevola tribunus plebis ferret ad plebem vellentne de ea re quaeri. Sed tamen intellego quid velit. Quid, si non sensus modo ei sit datus, verum etiam animus hominis? Nonne videmus quanta perturbatio rerum omnium consequatur, quanta confusio? Addidisti ad extremum etiam indoctum fuisse. Praeteritis, inquit, gaudeo.

Bork Omnia contraria, quos etiam insanos esse vultis. Quid est igitur, cur ita semper deum appellet Epicurus beatum et aeternum? Scientiam pollicentur, quam non erat mirum sapientiae cupido patria esse cariorem. Quod ea non occurrentia fingunt, vincunt Aristonem; Confecta res esset.