Habes, inquam, Cato, formam eorum, de quibus loquor, philosophorum. Multoque hoc melius nos veriusque quam Stoici. Et harum quidem rerum facilis est et expedita distinctio.

Illa videamus, quae a te de amicitia dicta sunt. Rhetorice igitur, inquam, nos mavis quam dialectice disputare? Deinde qui fit, ut ego nesciam, sciant omnes, quicumque Epicurei esse voluerunt?

Non est igitur voluptas bonum. Ab his oratores, ab his imperatores ac rerum publicarum principes extiterunt. Ergo hoc quidem apparet, nos ad agendum esse natos. Non enim iam stirpis bonum quaeret, sed animalis.

Nos autem non solum beatae vitae istam esse oblectationem videmus, sed etiam levamentum miseriarum. Easdemne res? Atque ab his initiis profecti omnium virtutum et originem et progressionem persecuti sunt. Cur igitur easdem res, inquam, Peripateticis dicentibus verbum nullum est, quod non intellegatur? Dicet pro me ipsa virtus nec dubitabit isti vestro beato M. Obsecro, inquit, Torquate, haec dicit Epicurus? Quae autem natura suae primae institutionis oblita est? De hominibus dici non necesse est. Haec para/doca illi, nos admirabilia dicamus. Dat enim intervalla et relaxat.

Haec para/doca illi, nos admirabilia dicamus. Nunc vero a primo quidem mirabiliter occulta natura est nec perspici nec cognosci potest. Ergo in utroque exercebantur, eaque disciplina effecit tantam illorum utroque in genere dicendi copiam. Sin dicit obscurari quaedam nec apparere, quia valde parva sint, nos quoque concedimus; Haec bene dicuntur, nec ego repugno, sed inter sese ipsa pugnant. Quid enim est a Chrysippo praetermissum in Stoicis? Quod si ita sit, cur opera philosophiae sit danda nescio. Vitae autem degendae ratio maxime quidem illis placuit quieta. Neque solum ea communia, verum etiam paria esse dixerunt.

Iubet igitur nos Pythius Apollo noscere nosmet ipsos. Quid enim ab antiquis ex eo genere, quod ad disserendum valet, praetermissum est? Erit enim instructus ad mortem

contemnendam, ad exilium, ad ipsum etiam dolorem. Quarum ambarum rerum cum medicinam pollicetur, luxuriae licentiam pollicetur. Bona autem corporis huic sunt, quod posterius posui, similiora. Sin tantum modo ad indicia veteris memoriae cognoscenda, curiosorum. Primum cur ista res digna odio est, nisi quod est turpis? Sed id ne cogitari quidem potest quale sit, ut non repugnet ipsum sibi.

Quid dubitas igitur mutare principia naturae? Servari enim iustitia nisi a forti viro, nisi a sapiente non potest. Sed quid attinet de rebus tam apertis plura requirere? Illa argumenta propria videamus, cur omnia sint paria peccata. Sine ea igitur iucunde negat posse se vivere? Eadem nunc mea adversum te oratio est. Quicquid porro animo cernimus, id omne oritur a sensibus; Nunc dicam de voluptate, nihil scilicet novi, ea tamen, quae te ipsum probaturum esse confidam. Quae quo sunt excelsiores, eo dant clariora indicia naturae. Cetera illa adhibebat, quibus demptis negat se Epicurus intellegere quid sit bonum.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. At quicum ioca seria, ut dicitur, quicum arcana, quicum occulta omnia? Quid ergo dubitamus, quin, si non dolere voluptas sit summa, non esse in voluptate dolor sit maximus? Maximas vero virtutes iacere omnis necesse est voluptate dominante. Duo Reges: constructio interrete. Sed utrum hortandus es nobis, Luci, inquit, an etiam tua sponte propensus es? Omnia contraria, quos etiam insanos esse vultis.

Ergo adhuc, quantum equidem intellego, causa non videtur fuisse mutandi nominis. Atque hoc loco similitudines eas, quibus illi uti solent, dissimillimas proferebas. Verum tamen cum de rebus grandioribus dicas, ipsae res verba rapiunt; Urgent tamen et nihil remittunt. Respondent extrema primis, media utrisque, omnia omnibus. Illud non continuo, ut aeque incontentae. Aliud igitur esse censet gaudere, aliud non dolere. Cetera illa adhibebat, quibus demptis negat se Epicurus intellegere quid sit bonum.

Atqui reperies, inquit, in hoc quidem pertinacem; Si enim ita est, vide ne facinus facias, cum mori suadeas. Nam si propter voluptatem, quae est ista laus, quae possit e macello peti? Verum hoc idem saepe faciamus. Incommoda autem et commoda-ita enim estmata et dustmata appello-communia esse voluerunt, paria noluerunt. Quid censes in Latino fore?