Satisne vobis videor pro meo iure in vestris auribus commentatus? Quod ea non occurrentia fingunt, vincunt Aristonem; Quis non odit sordidos, vanos, leves, futtiles? Cur igitur easdem res, inquam, Peripateticis dicentibus verbum nullum est, quod non intellegatur?

Itaque vides, quo modo loquantur, nova verba fingunt, deserunt usitata. Cuius ad naturam apta ratio vera illa et summa lex a philosophis dicitur. Et hunc idem dico, inquieta sed ad virtutes et ad vitia nihil interesse. Sed tamen est aliquid, quod nobis non liceat, liceat illis. Id est enim, de quo quaerimus. Perge porro; Bork Huic ego, si negaret quicquam interesse ad beate vivendum quali uteretur victu, concederem, laudarem etiam; Facile est hoc cernere in primis puerorum aetatulis. Istam voluptatem perpetuam quis potest praestare sapienti? Nunc omni virtuti vitium contrario nomine opponitur. Ut proverbia non nulla veriora sint quam vestra dogmata.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Polemoni et iam ante Aristoteli ea prima visa sunt, quae paulo ante dixi. Praeteritis, inquit, gaudeo. Duo Reges: constructio interrete. An tu me de L. Partim cursu et peragratione laetantur, congregatione aliae coetum quodam modo civitatis imitantur; Itaque contra est, ac dicitis; At certe gravius. Iam doloris medicamenta illa Epicurea tamquam de narthecio proment: Si gravis, brevis;

Nec enim, dum metuit, iustus est, et certe, si metuere destiterit, non erit; Ratio enim nostra consentit, pugnat oratio. Eaedem enim utilitates poterunt eas labefactare atque pervertere. Quod autem principium officii quaerunt, melius quam Pyrrho; Aliter enim explicari, quod quaeritur, non potest. Ita fit beatae vitae domina fortuna, quam Epicurus ait exiguam intervenire sapienti. Huius ego nunc auctoritatem sequens idem faciam. Paulum, cum regem Persem captum adduceret, eodem flumine invectio? Pudebit te, inquam, illius tabulae, quam Cleanthes sane commode verbis depingere solebat. Sin eam, quam

Hieronymus, ne fecisset idem, ut voluptatem illam Aristippi in prima commendatione poneret.

Animi enim quoque dolores percipiet omnibus partibus maiores quam corporis. Suo genere perveniant ad extremum; Nam quid possumus facere melius? Scisse enim te quis coarguere possit? Quae autem natura suae primae institutionis oblita est? Quid enim mihi potest esse optatius quam cum Catone, omnium virtutum auctore, de virtutibus disputare?

Ita enim vivunt quidam, ut eorum vita refellatur oratio. Age, inquies, ista parva sunt. Quamquam id quidem licebit iis existimare, qui legerint. Quare si potest esse beatus is, qui est in asperis reiciendisque rebus, potest is quoque esse. Callipho ad virtutem nihil adiunxit nisi voluptatem, Diodorus vacuitatem doloris. Unum nescio, quo modo possit, si luxuriosus sit, finitas cupiditates habere. Sed quid minus probandum quam esse aliquem beatum nec satis beatum? Restinguet citius, si ardentem acceperit. Propter nos enim illam, non propter eam nosmet ipsos diligimus. Ne amores quidem sanctos a sapiente alienos esse arbitrantur. Quodsi vultum tibi, si incessum fingeres, quo gravior viderere, non esses tui similis; Beatus autem esse in maximarum rerum timore nemo potest.

An eum discere ea mavis, quae cum plane perdidiceriti nihil sciat? Egone non intellego, quid sit don Graece, Latine voluptas? Quasi ego id curem, quid ille aiat aut neget. Addidisti ad extremum etiam indoctum fuisse. Eorum enim omnium multa praetermittentium, dum eligant aliquid, quod sequantur, quasi curta sententia; Videamus animi partes, quarum est conspectus illustrior;

In qua si nihil est praeter rationem, sit in una virtute finis bonorum; Pollicetur certe. His enim rebus detractis negat se reperire in asotorum vita quod reprehendat. Quae animi affectio suum cuique tribuens atque hanc, quam dico. Quare obscurentur etiam haec, quae secundum naturam esse dicimus, in vita beata; Vidit Homerus probari fabulam non posse, si cantiunculis tantus

irretitus vir teneretur;

Quid enim ab antiquis ex eo genere, quod ad disserendum valet, praetermissum est? Atqui iste locus est, Piso, tibi etiam atque etiam confirmandus, inquam; Bork Etenim semper illud extra est, quod arte comprehenditur. Ita fit cum gravior, tum etiam splendidior oratio. Idemne, quod iucunde? Nec vero intermittunt aut admirationem earum rerum, quae sunt ab antiquis repertae, aut investigationem novarum. Si quicquam extra virtutem habeatur in bonis. Quae tamen a te agetur non melior, quam illae sunt, quas interdum optines.

Ut optime, secundum naturam affectum esse possit. Sit, inquam, tam facilis, quam vultis, comparatio voluptatis, quid de dolore dicemus? Quae in controversiam veniunt, de iis, si placet, disseramus. Consequentia exquirere, quoad sit id, quod volumus, effectum. Quorum sine causa fieri nihil putandum est.