Erat enim Polemonis. Aeque enim contingit omnibus fidibus, ut incontentae sint. Beatus sibi videtur esse moriens. Bork

Certe, nisi voluptatem tanti aestimaretis. Apparet statim, quae sint officia, quae actiones. Primum cur ista res digna odio est, nisi quod est turpis? Ergo id est convenienter naturae vivere, a natura discedere. Haec igitur Epicuri non probo, inquam. Graccho, eius fere, aequalí?

Teneo, inquit, finem illi videri nihil dolere. Parvi enim primo ortu sic iacent, tamquam omnino sine animo sint. Odium autem et invidiam facile vitabis. Quae iam oratio non a philosopho aliquo, sed a censore opprimenda est.

Quicquid porro animo cernimus, id omne oritur a sensibus; Quicquid porro animo cernimus, id omne oritur a sensibus; Et quidem illud ipsum non nimium probo et tantum patior, philosophum loqui de cupiditatibus finiendis. Nam memini etiam quae nolo, oblivisci non possum quae volo. Sic enim censent, oportunitatis esse beate vivere. Sed quid sentiat, non videtis.

Illa videamus, quae a te de amicitia dicta sunt. Utrum igitur tibi litteram videor an totas paginas commovere? Itaque homo in primis ingenuus et gravis, dignus illa familiaritate Scipionis et Laelii, Panaetius, cum ad Q. Sin aliud quid voles, postea. Quod autem satis est, eo quicquid accessit, nimium est; Hoc est non modo cor non habere, sed ne palatum quidem. Ergo ita: non posse honeste vivi, nisi honeste vivatur? Videmus igitur ut conquiescere ne infantes quidem possint. Quare attende, quaeso. Ita cum ea volunt retinere, quae superiori sententiae conveniunt, in Aristonem incidunt;

Quodsi ipsam honestatem undique pertectam atque absolutam. Etenim nec iustitia nec amicitia esse omnino poterunt, nisi ipsae per se expetuntur. Atqui reperies, inquit, in hoc quidem pertinacem; Mihi quidem Antiochum, quem audis, satis belle videris attendere. Quod equidem non reprehendo; Alterum significari idem, ut si diceretur, officia media omnia aut pleraque servantem

vivere. Quicquid porro animo cernimus, id omne oritur a sensibus; Nunc ita separantur, ut disiuncta sint, quo nihil potest esse perversius.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Sed fortuna fortis; Nihilo beatiorem esse Metellum quam Regulum. Quamquam id quidem licebit iis existimare, qui legerint. Audax negotium, dicerem impudens, nisi hoc institutum postea translatum ad philosophos nostros esset. Nunc de hominis summo bono quaeritur; Piso, familiaris noster, et alia multa et hoc loco Stoicos irridebat: Quid enim? Videsne quam sit magna dissensio?

Quis non odit sordidos, vanos, leves, futtiles? Solum praeterea formosum, solum liberum, solum civem, stultost; Hoc etsi multimodis reprehendi potest, tamen accipio, quod dant. Videamus animi partes, quarum est conspectus illustrior; Quod mihi quidem visus est, cum sciret, velle tamen confitentem audire Torquatum. Itaque contra est, ac dicitis; Ergo ita: non posse honeste vivi, nisi honeste vivatur? Atque hoc loco similitudines eas, quibus illi uti solent, dissimillimas proferebas. Ergo adhuc, quantum equidem intellego, causa non videtur fuisse mutandi nominis. Efficiens dici potest. Scientiam pollicentur, quam non erat mirum sapientiae cupido patria esse cariorem.

Et quod est munus, quod opus sapientiae? Praeclarae mortes sunt imperatoriae; Ita graviter et severe voluptatem secrevit a bono. Luxuriam non reprehendit, modo sit vacua infinita cupiditate et timore. Familiares nostros, credo, Sironem dicis et Philodemum, cum optimos viros, tum homines doctissimos. Quae tamen a te agetur non melior, quam illae sunt, quas interdum optines. Dic in quovis conventu te omnia facere, ne doleas.

Duo Reges: constructio interrete. Se dicere inter honestum et turpe nimium quantum, nescio quid inmensum, inter ceteras res nihil omnino interesse. Consequatur summas voluptates non modo parvo, sed per me nihilo, si potest; Nunc haec primum fortasse audientis servire debemus. Non igitur de

improbo, sed de callido improbo quaerimus, qualis Q. Ita graviter et severe voluptatem secrevit a bono. Consequens enim est et post oritur, ut dixi. Quis enim potest ea, quae probabilia videantur ei, non probare? Bonum valitudo: miser morbus. Res enim fortasse verae, certe graves, non ita tractantur, ut debent, sed aliquanto minutius.