Itaque haec cum illis est dissensio, cum Peripateticis nulla sane. Sed fac ista esse non inportuna; Sine ea igitur iucunde negat posse se vivere? Utinam quidem dicerent alium alio beatiorem! Iam ruinas videres. Naturales divitias dixit parabiles esse, quod parvo esset natura contenta. Nullus est igitur cuiusquam dies natalis. Nonne odio multos dignos putamus, qui quodam motu aut statu videntur naturae legem et modum contempsisse? Videmusne ut pueri ne verberibus quidem a contemplandis rebus perquirendisque deterreantur? Quasi vero, inquit, perpetua oratio rhetorum solum, non etiam philosophorum sit. Sit enim idem caecus, debilis.

Quicquid enim a sapientia proficiscitur, id continuo debet expletum esse omnibus suis partibus; Ut non sine causa ex iis memoriae ducta sit disciplina. Et tamen ego a philosopho, si afferat eloquentiam, non asperner, si non habeat, non admodum flagitem. Roges enim Aristonem, bonane ei videantur haec: vacuitas doloris, divitiae, valitudo; Traditur, inquit, ab Epicuro ratio neglegendi doloris. Atque ab his initiis profecti omnium virtutum et originem et progressionem persecuti sunt. Verum hoc loco sumo verbis his eandem certe vim voluptatis Epicurum nosse quam ceteros.

Quantum Aristoxeni ingenium consumptum videmus in musicis? Quid de Platone aut de Democrito loquar? Illa sunt similia: hebes acies est cuipiam oculorum, corpore alius senescit; Prave, nequiter, turpiter cenabat; Sed ad bona praeterita redeamus. Duo enim genera quae erant, fecit tria.

Habes, inquam, Cato, formam eorum, de quibus loquor, philosophorum. Bestiarum vero nullum iudicium puto. Duo Reges: constructio interrete. Sit, inquam, tam facilis, quam vultis, comparatio voluptatis, quid de dolore dicemus? Unum nescio, quo modo possit, si luxuriosus sit, finitas cupiditates habere.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Cur ipse Pythagoras et Aegyptum lustravit et Persarum magos adiit? Sed quid attinet de rebus tam apertis

plura requirere? Sed id ne cogitari quidem potest quale sit, ut non repugnet ipsum sibi. Verum tamen cum de rebus grandioribus dicas, ipsae res verba rapiunt; Nam ante Aristippus, et ille melius.

Quae adhuc, Cato, a te dicta sunt, eadem, inquam, dicere posses, si sequerere Pyrrhonem aut Aristonem. Huius ego nunc auctoritatem sequens idem faciam. Ut alios omittam, hunc appello, quem ille unum secutus est. Cur fortior sit, si illud, quod tute concedis, asperum et vix ferendum putabit? Alterum significari idem, ut si diceretur, officia media omnia aut pleraque servantem vivere. Aliis esse maiora, illud dubium, ad id, quod summum bonum dicitis, ecquaenam possit fieri accessio. Audax negotium, dicerem impudens, nisi hoc institutum postea translatum ad philosophos nostros esset. Rationis enim perfectio est virtus;

Duo enim genera quae erant, fecit tria. Dicet pro me ipsa virtus nec dubitabit isti vestro beato M. Et quidem Arcesilas tuus, etsi fuit in disserendo pertinacior, tamen noster fuit; Primum cur ista res digna odio est, nisi quod est turpis?

Nummus in Croesi divitiis obscuratur, pars est tamen divitiarum. Quamquam non negatis nos intellegere quid sit voluptas, sed quid ille dicat.

Tamen a proposito, inquam, aberramus. Hoc enim constituto in philosophia constituta sunt omnia. Sed fac ista esse non inportuna; Dicet pro me ipsa virtus nec dubitabit isti vestro beato M. Suam denique cuique naturam esse ad vivendum ducem. Tu enim ista lenius, hic Stoicorum more nos vexat. Aliter homines, aliter philosophos loqui putas oportere? Quid, si reviviscant Platonis illi et deinceps qui eorum auditores fuerunt, et tecum ita loquantur? Nos quidem Virtutes sic natae sumus, ut tibi serviremus, aliud negotii nihil habemus. Duarum enim vitarum nobis erunt instituta capienda. Quodsi ipsam honestatem undique pertectam atque absolutam. Servari enim iustitia nisi a forti viro, nisi a sapiente non potest.

Philosophi autem in suis lectulis

plerumque moriuntur. Bork An est aliquid per se ipsum flagitiosum, etiamsi nulla comitetur infamia? Nam et complectitur verbis, quod vult, et dicit plane, quod intellegam; Semper enim ex eo, quod maximas partes continet latissimeque funditur, tota res appellatur. Itaque rursus eadem ratione, qua sum paulo ante usus, haerebitis. In voluptate corporis-addam, si vis, animi, dum ea ipsa, ut vultis, sit e corpore-situm est vivere beate.