Sed nimis multa. Bonum patria: miserum exilium. Sin laboramus, quis est, qui alienae modum statuat industriae? Traditur, inquit, ab Epicuro ratio neglegendi doloris. Dici enim nihil potest verius. Cur tantas regiones barbarorum pedibus obiit, tot maria transmisit? Nulla profecto est, quin suam vim retineat a primo ad extremum.

Nam, ut sint illa vendibiliora, haec uberiora certe sunt. Nihil acciderat ei, quod nollet, nisi quod anulum, quo delectabatur, in mari abiecerat. Istam voluptatem perpetuam quis potest praestare sapienti? Color egregius, integra valitudo, summa gratia, vita denique conferta voluptatum omnium varietate. Esse enim quam vellet iniquus iustus poterat inpune. Quid enim me prohiberet Epicureum esse, si probarem, quae ille diceret? Quorum sine causa fieri nihil putandum est.

Hic quoque suus est de summoque bono dissentiens dici vere Peripateticus non potest. Facit igitur Lucius noster prudenter, qui audire de summo bono potissimum velit; Pisone in eo gymnasio, quod Ptolomaeum vocatur, unaque nobiscum Q. Minime id quidem, inquam, alienum, multumque ad ea, quae quaerimus, explicatio tua ista profecerit. Huic ego, si negaret quicquam interesse ad beate vivendum quali uteretur victu, concederem, laudarem etiam; Ergo instituto veterum, quo etiam Stoici utuntur, hinc capiamus exordium. Nam et a te perfici istam disputationem volo, nec tua mihi oratio longa videri potest.

Esse enim quam vellet iniquus iustus poterat inpune. Nam de isto magna dissensio est. Nunc vero a primo quidem mirabiliter occulta natura est nec perspici nec cognosci potest. Id enim volumus, id contendimus, ut officii fructus sit ipsum officium. Haec para/doca illi, nos admirabilia dicamus. Aliam vero vim voluptatis esse, aliam nihil dolendi, nisi valde pertinax fueris, concedas necesse est. Ergo instituto veterum, quo etiam Stoici utuntur, hinc capiamus exordium.

Haec mihi videtur delicatior, ut ita dicam, molliorque ratio, quam virtutis vis

gravitasque postulat. Philosophi autem in suis lectulis plerumque moriuntur. Quos nisi redarguimus, omnis virtus, omne decus, omnis vera laus deserenda est. Qui autem esse poteris, nisi te amor ipse ceperit? Estne, quaeso, inquam, sitienti in bibendo voluptas? Rapior illuc, revocat autem Antiochus, nec est praeterea, quem audiamus. Profectus in exilium Tubulus statim nec respondere ausus; Iam id ipsum absurdum, maximum malum neglegi. Septem autem illi non suo, sed populorum suffragio omnium nominati sunt. Quamquam id quidem licebit iis existimare, qui legerint. At ego quem huic anteponam non audeo dicere; Quamquam id quidem licebit iis existimare, qui legerint.

Illud non continuo, ut aeque incontentae. Itaque dicunt nec dubitant: mihi sic usus est, tibi ut opus est facto, fac. Ipse Epicurus fortasse redderet, ut Sextus Peducaeus, Sex. Cuius quidem, quoniam Stoicus fuit, sententia condemnata mihi videtur esse inanitas ista verborum. Idem fecisset Epicurus, si sententiam hanc, quae nunc Hieronymi est, coniunxisset cum Aristippi vetere sententia. Ergo hoc quidem apparet, nos ad agendum esse natos.

Indicant pueri, in quibus ut in speculis natura cernitur. Quod autem principium officii quaerunt, melius quam Pyrrho; Si stante, hoc natura videlicet vult, salvam esse se, quod concedimus; Non quam nostram quidem, inquit Pomponius iocans; At, illa, ut vobis placet, partem quandam tuetur, reliquam deserit.

Nec vero alia sunt quaerenda contra Carneadeam illam sententiam. Satis est tibi in te, satis in legibus, satis in mediocribus amicitiis praesidii. Nec enim, dum metuit, iustus est, et certe, si metuere destiterit, non erit; Collige omnia, quae soletis: Praesidium amicorum. Quid enim de amicitia statueris utilitatis causa expetenda vides. Apud imperitos tum illa dicta sunt, aliquid etiam coronae datum; Quae cum magnifice primo dici viderentur, considerata minus probabantur. Hosne igitur laudas et hanc eorum, inquam, sententiam sequi nos censes

oportere? Apparet statim, quae sint officia, quae actiones.

Ita relinquet duas, de quibus etiam atque etiam consideret. Atque ab his initiis profecti omnium virtutum et originem et progressionem persecuti sunt. Nemo nostrum istius generis asotos iucunde putat vivere. Quodsi ipsam honestatem undique pertectam atque absolutam. Quid, cum fictas fabulas, e quibus utilitas nulla elici potest, cum voluptate legimus? Quod si ita se habeat, non possit beatam praestare vitam sapientia. Nam si amitti vita beata potest, beata esse non potest. Quae diligentissime contra Aristonem dicuntur a Chryippo. Quodcumque in mentem incideret, et quodcumque tamquam occurreret. Etenim semper illud extra est, quod arte comprehenditur.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Ergo, inquit, tibi Q. Sed tu istuc dixti bene Latine, parum plane. Duo Reges: constructio interrete. Sed quanta sit alias, nunc tantum possitne esse tanta. Sed quid sentiat, non videtis. Non enim, si omnia non sequebatur, idcirco non erat ortus illinc.