Bork Sic, et quidem diligentius saepiusque ista loquemur inter nos agemusque communiter. At iam decimum annum in spelunca iacet. Aliter homines, aliter philosophos loqui putas oportere? Incommoda autem et commoda-ita enim estmata et dustmata appello-communia esse voluerunt, paria noluerunt. Similiter sensus, cum accessit ad naturam, tuetur illam quidem, sed etiam se tuetur; Eadem nunc mea adversum te oratio est. Qualem igitur hominem natura inchoavit? Si id dicis, vicimus. Sed quanta sit alias, nunc tantum possitne esse tanta. Nam memini etiam quae nolo, oblivisci non possum quae volo.

Ut in voluptate sit, qui epuletur, in dolore, qui torqueatur. Nec vero alia sunt quaerenda contra Carneadeam illam sententiam. Quamquam id quidem licebit iis existimare, qui legerint. In quo etsi est magnus, tamen nova pleraque et perpauca de moribus. Ut in geometria, prima si dederis, danda sunt omnia. Pudebit te, inquam, illius tabulae, quam Cleanthes sane commode verbis depingere solebat. Ab his oratores, ab his imperatores ac rerum publicarum principes extiterunt. Summum ením bonum exposuit vacuitatem doloris; Tecum optime, deinde etiam cum mediocri amico. Qui ita affectus, beatum esse numquam probabis;

At enim hic etiam dolore. Cum ageremus, inquit, vitae beatum et eundem supremum diem, scribebamus haec. Satisne vobis videor pro meo iure in vestris auribus commentatus? Tum Triarius: Posthac quidem, inquit, audacius. Paupertas si malum est, mendicus beatus esse nemo potest, quamvis sit sapiens. Bork Alterum significari idem, ut si diceretur, officia media omnia aut pleraque servantem vivere. Non quaero, quid dicat, sed quid convenienter possit rationi et sententiae suae dicere.

Si autem id non concedatur, non continuo vita beata tollitur. Quo studio Aristophanem putamus aetatem in litteris duxisse?

Hoc etsi multimodis reprehendi potest, tamen accipio, quod dant. Nunc vero a primo quidem mirabiliter occulta natura est nec perspici nec cognosci

potest.

Mihi quidem Homerus huius modi quiddam vidisse videatur in iis, quae de Sirenum cantibus finxerit. Nondum autem explanatum satis, erat, quid maxime natura vellet. Ita multo sanguine profuso in laetitia et in victoria est mortuus. Non quam nostram quidem, inquit Pomponius iocans;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Possumusne ergo in vita summum bonum dicere, cum id ne in cena quidem posse videamur? Nam et complectitur verbis, quod vult, et dicit plane, quod intellegam; Quod quidem nobis non saepe contingit. Duo Reges: constructio interrete. Maximus dolor, inquit, brevis est. Ita enim vivunt quidam, ut eorum vita refellatur oratio. Claudii libidini, qui tum erat summo ne imperio, dederetur.

Duae sunt enim res quoque, ne tu verba solum putes. Sed id ne cogitari quidem potest quale sit, ut non repugnet ipsum sibi. Et ille ridens: Video, inquit, quid agas; Quae duo sunt, unum facit. Quare conare, quaeso. Huius ego nunc auctoritatem sequens idem faciam.

Illum mallem levares, quo optimum atque humanissimum virum, Cn. Conferam tecum, quam cuique verso rem subicias; Quid est, quod ab ea absolvi et perfici debeat? Negat enim summo bono afferre incrementum diem.

Re mihi non aeque satisfacit, et quidem locis pluribus. Illa sunt similia: hebes acies est cuipiam oculorum, corpore alius senescit; Erit enim mecum, si tecum erit. Portenta haec esse dicit, neque ea ratione ullo modo posse vivi; Quamquam tu hanc copiosiorem etiam soles dicere. Quid, de quo nulla dissensio est?