Si qua in iis corrigere voluit, deteriora fecit. An vero displicuit ea, quae tributa est animi virtutibus tanta praestantia? Si enim ita est, vide ne facinus facias, cum mori suadeas. Et quidem illud ipsum non nimium probo et tantum patior, philosophum loqui de cupiditatibus finiendis. Miserum hominem! Si dolor summum malum est, dici aliter non potest. Duo enim genera quae erant, fecit tria. Quodsi ipsam honestatem undique pertectam atque absolutam. At enim, qua in vita est aliquid mali, ea beata esse non potest. Etenim semper illud extra est, quod arte comprehenditur. An vero displicuit ea, quae tributa est animi virtutibus tanta praestantia?

Sed tempus est, si videtur, et recta quidem ad me. Tollenda est atque extrahenda radicitus. Suam denique cuique naturam esse ad vivendum ducem. Nam his libris eum malo quam reliquo ornatu villae delectari. Atqui, inquit, si Stoicis concedis ut virtus sola, si adsit vitam efficiat beatam, concedis etiam Peripateticis. Nunc omni virtuti vitium contrario nomine opponitur. Non est ista, inquam, Piso, magna dissensio. Potius ergo illa dicantur: turpe esse, viri non esse debilitari dolore, frangi, succumbere. Sed videbimus.

Luxuriam non reprehendit, modo sit vacua infinita cupiditate et timore. Ab hoc autem quaedam non melius quam veteres, quaedam omnino relicta. Non est ista, inquam, Piso, magna dissensio. Sed nunc, quod agimus; Qui est in parvis malis. Itaque eos id agere, ut a se dolores, morbos, debilitates repellant.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Bork Ego vero isti, inquam, permitto. An vero, inquit, quisquam potest probare, quod perceptfum, quod. Sit enim idem caecus, debilis. Si autem id non concedatur, non continuo vita beata tollitur. Duo Reges: constructio interrete. Quod si ita se habeat, non possit beatam praestare vitam sapientia.

Haeret in salebra. Deinde prima illa, quae in congressu solemus: Quid tu, inquit, huc? Quae cum dixisset, finem ille. Ergo id

est convenienter naturae vivere, a natura discedere. Quod quidem iam fit etiam in Academia. Nunc dicam de voluptate, nihil scilicet novi, ea tamen, quae te ipsum probaturum esse confidam. Tenesne igitur, inquam, Hieronymus Rhodius quid dicat esse summum bonum, quo putet omnia referri oportere? Quid enim me prohiberet Epicureum esse, si probarem, quae ille diceret? Est, ut dicis, inquam.

Sin autem eos non probabat, quid attinuit cum iis, quibuscum re concinebat, verbis discrepare? Tum ille: Tu autem cum ipse tantum librorum habeas, quos hic tandem requiris? Num igitur eum postea censes anxio animo aut sollicito fuisse? Bork Non dolere, inquam, istud quam vim habeat postea videro; Sin autem est in ea, quod quidam volunt, nihil impedit hanc nostram comprehensionem summi boni. Perturbationes autem nulla naturae vi commoventur, omniaque ea sunt opiniones ac iudicia levitatis.

Quid ei reliquisti, nisi te, quoquo modo loqueretur, intellegere, quid diceret? Illud dico, ea, quae dicat, praeclare inter se cohaerere. Urgent tamen et nihil remittunt. At iste non dolendi status non vocatur voluptas. Urgent tamen et nihil remittunt. Haec et tu ita posuisti, et verba vestra sunt.

Ut in geometria, prima si dederis, danda sunt omnia. Stuprata per vim Lucretia a regis filio testata civis se ipsa interemit. Quam tu ponis in verbis, ego positam in re putabam. Isto modo ne improbos quidem, si essent boni viri. Certe non potest. De hominibus dici non necesse est. Is ita vivebat, ut nulla tam exquisita posset inveniri voluptas, qua non abundaret.

Nunc vero a primo quidem mirabiliter occulta natura est nec perspici nec cognosci potest. Nos autem non solum beatae vitae istam esse oblectationem videmus, sed etiam levamentum miseriarum. Habent enim et bene longam et satis litigiosam disputationem. Cum praesertim illa perdiscere ludus esset. Bork Quodcumque in mentem incideret, et quodcumque tamquam occurreret. Ergo infelix una molestia, fellx rursus, cum is

ipse anulus in praecordiis piscis inventus est? Sic, et quidem diligentius saepiusque ista loquemur inter nos agemusque communiter.

Alterum significari idem, ut si diceretur, officia media omnia aut pleraque servantem vivere. Satis est ad hoc responsum. Piso igitur hoc modo, vir optimus tuique, ut scis, amantissimus. Vide ne ista sint Manliana vestra aut maiora etiam, si imperes quod facere non possim. Itaque hoc frequenter dici solet a vobis, non intellegere nos, quam dicat Epicurus voluptatem. Bona autem corporis huic sunt, quod posterius posui, similiora. An hoc usque quaque, aliter in vita? Saepe ab Aristotele, a Theophrasto mirabiliter est laudata per se ipsa rerum scientia; Quid de Platone aut de Democrito loquar? Memini me adesse P. Et tamen ego a philosopho, si afferat eloquentiam, non asperner, si non habeat, non admodum flagitem. Qui autem voluptate vitam effici beatam putabit, qui sibi is conveniet, si negabit voluptatem crescere longinquitate?