Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Hoc loco tenere se Triarius non potuit. Facillimum id quidem est, inquam. Duo Reges: constructio interrete. Omnium enim rerum principia parva sunt, sed suis progressionibus usa augentur nec sine causa; At quanta conantur! Mundum hunc omnem oppidum esse nostrum! Incendi igitur eos, qui audiunt, vides.

Varietates autem iniurasque fortunae facile veteres philosophorum praeceptis instituta vita superabat. Maximus dolor, inquit, brevis est. Quae duo sunt, unum facit. Et quod est munus, quod opus sapientiae? Sed quid minus probandum quam esse aliquem beatum nec satis beatum? Ergo omni animali illud, quod appetiti positum est in eo, quod naturae est accommodatum. Simul atque natum animal est, gaudet voluptate et eam appetit ut bonum, aspernatur dolorem ut malum. Illi enim inter se dissentiunt.

Hoc positum in Phaedro a Platone probavit Epicurus sensitque in omni disputatione id fieri oportere. Quia nec honesto quic quam honestius nec turpi turpius. Itaque sensibus rationem adiunxit et ratione effecta sensus non reliquit. Ut necesse sit omnium rerum, quae natura vigeant, similem esse finem, non eundem. Illis videtur, qui illud non dubitant bonum dicere -; Quod quidem iam fit etiam in Academia. Cupit enim dícere nihil posse ad beatam vitam deesse sapienti. Apud ceteros autem philosophos, qui quaesivit aliquid, tacet;

Et homini, qui ceteris animantibus plurimum praestat, praecipue a natura nihil datum esse dicemus? Sequitur disserendi ratio cognitioque naturae; Huius ego nunc auctoritatem sequens idem faciam. Tollitur beneficium, tollitur gratia, quae sunt vincla concordiae. Haec igitur Epicuri non probo, inquam. Cur igitur, inquam, res tam dissimiles eodem nomine appellas? Certe nihil nisi quod possit ipsum propter se iure laudari.

Ergo hoc quidem apparet, nos ad agendum esse natos. Hoc est dicere: Non reprehenderem asotos, si non essent asoti. Luxuriam non reprehendit, modo sit

vacua infinita cupiditate et timore. Aliena dixit in physicis nec ea ipsa, quae tibi probarentur;

Cur fortior sit, si illud, quod tute concedis, asperum et vix ferendum putabit? Itaque his sapiens semper vacabit. Quod idem cum vestri faciant, non satis magnam tribuunt inventoribus gratiam. Graece donan, Latine voluptatem vocant. Eorum enim est haec querela, qui sibi cari sunt seseque diligunt. In quibus doctissimi illi veteres inesse quiddam caeleste et divinum putaverunt. Sed non alienum est, quo facilius vis verbi intellegatur, rationem huius verbi faciendi Zenonis exponere. Si longus, levis. Solum praeterea formosum, solum liberum, solum civem, stultost; Vitiosum est enim in dividendo partem in genere numerare.

An hoc usque quaque, aliter in vita? Nam adhuc, meo fortasse vitio, quid ego quaeram non perspicis. Respondent extrema primis, media utrisque, omnia omnibus. Nisi autem rerum natura perspecta erit, nullo modo poterimus sensuum iudicia defendere. Uterque enim summo bono fruitur, id est voluptate. Praeclare hoc quidem. Qua tu etiam inprudens utebare non numquam. Qui autem diffidet perpetuitati bonorum suorum, timeat necesse est, ne aliquando amissis illis sit miser.

Cur fortior sit, si illud, quod tute concedis, asperum et vix ferendum putabit? Illud quaero, quid ei, qui in voluptate summum bonum ponat, consentaneum sit dicere. Causa autem fuit huc veniendi ut quosdam hinc libros promerem. Sed ne, dum huic obsequor, vobis molestus sim. Huius, Lyco, oratione locuples, rebus ipsis ielunior. Paulum, cum regem Persem captum adduceret, eodem flumine invectio? Qui ita affectus, beatum esse numquam probabis;

Ut scias me intellegere, primum idem esse dico voluptatem, quod ille don. In quo etsi est magnus, tamen nova pleraque et perpauca de moribus. Sed ad haec, nisi molestum est, habeo quae velim. Estne, quaeso, inquam, sitienti in bibendo voluptas? Nihil opus est exemplis hoc facere longius. Diodorus, eius auditor, adiungit ad

honestatem vacuitatem doloris.

Quod idem cum vestri faciant, non satis magnam tribuunt inventoribus gratiam. Eam stabilem appellas. At tu eadem ista dic in iudicio aut, si coronam times, dic in senatu. An ea, quae per vinitorem antea consequebatur, per se ipsa curabit? Hoc loco discipulos quaerere videtur, ut, qui asoti esse velint, philosophi ante fiant. Itaque a sapientia praecipitur se ipsam, si usus sit, sapiens ut relinquat.