Falli igitur possumus. Inde sermone vario sex illa a Dipylo stadia confecimus. Audeo dicere, inquit. Sed quid attinet de rebus tam apertis plura requirere? Non minor, inquit, voluptas percipitur ex vilissimis rebus quam ex pretiosissimis. Modo etiam paulum ad dexteram de via declinavi, ut ad Pericli sepulcrum accederem. Conferam avum tuum Drusum cum C. Minime vero probatur huic disciplinae, de qua loquor, aut iustitiam aut amicitiam propter utilitates adscisci aut probari.

Duo Reges: constructio interrete. Quamquam tu hanc copiosiorem etiam soles dicere. Quorum altera prosunt, nocent altera. Atqui iste locus est, Piso, tibi etiam atque etiam confirmandus, inquam; Universa enim illorum ratione cum tota vestra confligendum puto. Quamvis enim depravatae non sint, pravae tamen esse possunt. Quid enim me prohiberet Epicureum esse, si probarem, quae ille diceret?

Hoc etsi multimodis reprehendi potest, tamen accipio, quod dant. Tum, Quintus et Pomponius cum idem se velle dixissent, Piso exorsus est. Parvi enim primo ortu sic iacent, tamquam omnino sine animo sint. Ut placet, inquit, etsi enim illud erat aptius, aequum cuique concedere. Utilitatis causa amicitia est quaesita. Quo invento omnis ab eo quasi capite de summo bono et malo disputatio ducitur. Praeclare enim Plato: Beatum, cui etiam in senectute contigerit, ut sapientiam verasque opiniones assequi possit. Tibi hoc incredibile, quod beatissimum.

Te autem hortamur omnes, currentem quidem, ut spero, ut eos, quos novisse vis, imitari etiam velis. Non est ista, inquam, Piso, magna dissensio. Habent enim et bene longam et satis litigiosam disputationem. Nam Pyrrho, Aristo, Erillus iam diu abiecti. Nosti, credo, illud: Nemo pius est, qui pietatem-; Id et fieri posse et saepe esse factum et ad voluptates percipiendas maxime pertinere.

Nemo igitur esse beatus potest. Ad eas enim res ab Epicuro praecepta dantur. Quae est igitur causa istarum angustiarum? Quid turpius quam sapientis

vitam ex insipientium sermone pendere? Bona autem corporis huic sunt, quod posterius posui, similiora. Respondeat totidem verbis. Id mihi magnum videtur. Idemne potest esse dies saepius, qui semel fuit? Cum id fugiunt, re eadem defendunt, quae Peripatetici, verba. Sed quid attinet de rebus tam apertis plura requirere?

Sed tamen omne, quod de re bona dilucide dicitur, mihi praeclare dici videtur. Ita prorsus, inquam; Conclusum est enim contra Cyrenaicos satis acute, nihil ad Epicurum. Ut in geometria, prima si dederis, danda sunt omnia. Haec quo modo conveniant, non sane intellego. Et certamen honestum et disputatio splendida! omnis est enim de virtutis dignitate contentio. Quia dolori non voluptas contraria est, sed doloris privatio. Claudii libidini, qui tum erat summo ne imperio, dederetur. Paulum, cum regem Persem captum adduceret, eodem flumine invectio? Ita ceterorum sententiis semotis relinquitur non mihi cum Torquato, sed virtuti cum voluptate certatio. Dempta enim aeternitate nihilo beatior Iuppiter quam Epicurus; Expressa vero in iis aetatibus, quae iam confirmatae sunt.

Ipse Epicurus fortasse redderet, ut Sextus Peducaeus, Sex. Quis enim redargueret? Propter nos enim illam, non propter eam nosmet ipsos diligimus. Quarum ambarum rerum cum medicinam pollicetur, luxuriae licentiam pollicetur. Ita fit cum gravior, tum etiam splendidior oratio. Haec bene dicuntur, nec ego repugno, sed inter sese ipsa pugnant. Si longus, levis dictata sunt. Atque hoc loco similitudines eas, quibus illi uti solent, dissimillimas proferebas. Expectoque quid ad id, quod quaerebam, respondeas. Sed haec nihil sane ad rem;

De quibus cupio scire quid sentias. Themistocles quidem, cum ei Simonides an quis alius artem memoriae polliceretur, Oblivionis, inquit, mallem. Quid de Platone aut de Democrito loquar? Respondent extrema primis, media utrisque, omnia omnibus. Vos autem cum perspicuis dubia debeatis illustrare, dubiis perspicua conamini tollere. Tu enim ista

lenius, hic Stoicorum more nos vexat. Philosophi autem in suis lectulis plerumque moriuntur. Itaque nostrum est-quod nostrum dico, artis est-ad ea principia, quae accepimus.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Hanc ergo intuens debet institutum illud quasi signum absolvere. Sin aliud quid voles, postea. Atque hoc loco similitudines eas, quibus illi uti solent, dissimillimas proferebas. Parvi enim primo ortu sic iacent, tamquam omnino sine animo sint. Semper enim ex eo, quod maximas partes continet latissimeque funditur, tota res appellatur. Quamquam tu hanc copiosiorem etiam soles dicere. An, partus ancillae sitne in fructu habendus, disseretur inter principes civitatis, P.

Deinde disputat, quod cuiusque generis animantium statui deceat extremum. Verba tu fingas et ea dicas, quae non sentias? Quibusnam praeteritis? In his igitur partibus duabus nihil erat, quod Zeno commutare gestiret. Sed virtutem ipsam inchoavit, nihil amplius. Ego vero volo in virtute vim esse quam maximam; Comprehensum, quod cognitum non habet?