Qui autem esse poteris, nisi te amor ipse ceperit? Conferam avum tuum Drusum cum C. Sed ut iis bonis erigimur, quae expectamus, sic laetamur iis, quae recordamur. Verum esto: verbum ipsum voluptatis non habet dignitatem, nec nos fortasse intellegimus. Sed non alienum est, quo facilius vis verbi intellegatur, rationem huius verbi faciendi Zenonis exponere. Non enim, si omnia non sequebatur, idcirco non erat ortus illinc. Huic mori optimum esse propter desperationem sapientiae, illi propter spem vivere. Ergo ita: non posse honeste vivi, nisi honeste vivatur? Tu enim ista lenius, hic Stoicorum more nos vexat.

Hoc etsi multimodis reprehendi potest, tamen accipio, quod dant. Quia nec honesto quic quam honestius nec turpi turpius. Nam si beatus umquam fuisset, beatam vitam usque ad illum a Cyro extructum rogum pertulisset. Septem autem illi non suo, sed populorum suffragio omnium nominati sunt. Sapientem locupletat ipsa natura, cuius divitias Epicurus parabiles esse docuit. Quae in controversiam veniunt, de iis, si placet, disseramus. Id Sextilius factum negabat. Quid autem habent admirationis, cum prope accesseris? Tu vero, inquam, ducas licet, si sequetur;

Est tamen ea secundum naturam multoque nos ad se expetendam magis hortatur quam superiora omnia. At enim hic etiam dolore. Aliter enim nosmet ipsos nosse non possumus. Ut placet, inquit, etsi enim illud erat aptius, aequum cuique concedere. Quicquid enim a sapientia proficiscitur, id continuo debet expletum esse omnibus suis partibus; Et hercule-fatendum est enim, quod sentio -mirabilis est apud illos contextus rerum. Cupiditates non Epicuri divisione finiebat, sed sua satietate. Tantum dico, magis fuisse vestrum agere Epicuri diem natalem, quam illius testamento cavere ut ageretur.

Quae hic rei publicae vulnera inponebat, eadem ille sanabat. Sed ea mala virtuti magnitudine obruebantur.

Themistocles quidem, cum ei Simonides an quis alius artem memoriae polliceretur, Oblivionis,

inquit, mallem. Nihil opus est exemplis hoc facere longius. Quae in controversiam veniunt, de iis, si placet, disseramus. Vide ne ista sint Manliana vestra aut maiora etiam, si imperes quod facere non possim. Quis istud possit, inquit, negare? Dolor ergo, id est summum malum, metuetur semper, etiamsi non aderit; Quae iam oratio non a philosopho aliquo, sed a censore opprimenda est. Id mihi magnum videtur. Quo igitur, inquit, modo? Quo plebiscito decreta a senatu est consuli quaestio Cn.

Illa videamus, quae a te de amicitia dicta sunt. Quare obscurentur etiam haec, quae secundum naturam esse dicimus, in vita beata; Duarum enim vitarum nobis erunt instituta capienda. Haec et tu ita posuisti, et verba vestra sunt. Sed ego in hoc resisto; Quamquam te quidem video minime esse deterritum.

Magni enim aestimabat pecuniam non modo non contra leges, sed etiam legibus partam. Sed plane dicit quod intellegit. Quae si potest singula consolando levare, universa quo modo sustinebit? Qui-vere falsone, quaerere mittimus-dicitur oculis se privasse;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Immo videri fortasse. Nam, ut saepe iam dixi, in infirma aetate inbecillaque mente vis naturae quasi per caliginem cernitur; Nulla profecto est, quin suam vim retineat a primo ad extremum. Quodcumque in mentem incideret, et quodcumque tamquam occurreret.

Quid igitur dubitamus in tota eius natura quaerere quid sit effectum? Itaque his sapiens semper vacabit. Tubulo putas dicere? Illi enim inter se dissentiunt. Quae cum essent dicta, discessimus. Non dolere, inquam, istud quam vim habeat postea videro; Nam ante Aristippus, et ille melius. Et quidem, inquit, vehementer errat;

Bona autem corporis huic sunt, quod posterius posui, similiora. Qua ex cognitione facilior facta est investigatio rerum occultissimarum. Sed quid attinet de rebus tam apertis plura requirere? Duo Reges: constructio interrete. Cum ageremus, inquit, vitae beatum et eundem

supremum diem, scribebamus haec. Tum mihi Piso: Quid ergo? Isto modo ne improbos quidem, si essent boni viri. Non est igitur voluptas bonum. Causa autem fuit huc veniendi ut quosdam hinc libros promerem. Idem iste, inquam, de voluptate quid sentit?