An nisi populari fama? At, illa, ut vobis placet, partem quandam tuetur, reliquam deserit. Facit igitur Lucius noster prudenter, qui audire de summo bono potissimum velit; Sed tamen enitar et, si minus multa mihi occurrent, non fugiam ista popularia. Duo enim genera quae erant, fecit tria. In qua quid est boni praeter summam voluptatem, et eam sempiternam? At modo dixeras nihil in istis rebus esse, quod interesset. Nam et a te perfici istam disputationem volo, nec tua mihi oratio longa videri potest. Intellegi quidem, ut propter aliam quampiam rem, verbi gratia propter voluptatem, nos amemus;

Nos paucis ad haec additis finem faciamus aliquando; Sed in rebus apertissimis nimium longi sumus. An dubium est, quin virtus ita maximam partem optineat in rebus humanis, ut reliquas obruat? Quae diligentissime contra Aristonem dicuntur a Chryippo. Negat esse eam, inquit, propter se expetendam. Bork Ut proverbia non nulla veriora sint quam vestra dogmata. Nec vero sum nescius esse utilitatem in historia, non modo voluptatem.

Deprehensus omnem poenam contemnet. Minime vero, inquit ille, consentit. Varietates autem iniurasque fortunae facile veteres philosophorum praeceptis instituta vita superabat. Age nunc isti doceant, vel tu potius quis enim ista melius? Superiores tres erant, quae esse possent, quarum est una sola defensa, eaque vehementer. Tu autem, si tibi illa probabantur, cur non propriis verbis ea tenebas? Quod autem ratione actum est, id officium appellamus. Expressa vero in iis aetatibus, quae iam confirmatae sunt.

Tubulo putas dicere? Venit enim mihi Platonis in mentem, quem accepimus primum hic disputare solitum; Bork Animum autem reliquis rebus ita perfecit, ut corpus; Id enim volumus, id contendimus, ut officii fructus sit ipsum officium.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Expressa vero in iis aetatibus, quae iam confirmatae sunt. Sed in rebus apertissimis nimium longi sumus. Illis videtur, qui illud non

dubitant bonum dicere -; Nullis enim partitionibus, nullis definitionibus utuntur ipsique dicunt ea se modo probare, quibus natura tacita adsentiatur. Illa sunt similia: hebes acies est cuipiam oculorum, corpore alius senescit; Duo Reges: constructio interrete.

Quod autem satis est, eo quicquid accessit, nimium est; Ista ipsa, quae tu breviter: regem, dictatorem, divitem solum esse sapientem, a te quidem apte ac rotunde; Tum Quintus: Est plane, Piso, ut dicis, inquit. Graccho, eius fere, aequalí? Nunc omni virtuti vitium contrario nomine opponitur. Dicet pro me ipsa virtus nec dubitabit isti vestro beato M. Sed quid sentiat, non videtis. Aliter autem vobis placet. Aliena dixit in physicis nec ea ipsa, quae tibi probarentur; Levatio igitur vitiorum magna fit in iis, qui habent ad virtutem progressionis aliquantum.

Nemo igitur esse beatus potest. Ergo id est convenienter naturae vivere, a natura discedere. Apparet statim, quae sint officia, quae actiones. Summum ením bonum exposuit vacuitatem doloris; Quae in controversiam veniunt, de iis, si placet, disseramus. Si verbum sequimur, primum longius verbum praepositum quam bonum. Sed hoc sane concedamus.

Cupiditates non Epicuri divisione finiebat, sed sua satietate. Atqui haec patefactio quasi rerum opertarum, cum quid quidque sit aperitur, definitio est. Verba tu fingas et ea dicas, quae non sentias? Tanta vis admonitionis inest in locis; Hoc etsi multimodis reprehendi potest, tamen accipio, quod dant. Solum praeterea formosum, solum liberum, solum civem, stultost; De vacuitate doloris eadem sententia erit. Sic exclusis sententiis reliquorum cum praeterea nulla esse possit, haec antiquorum valeat necesse est. Si autem id non concedatur, non continuo vita beata tollitur. Sit enim idem caecus, debilis. Rationis enim perfectio est virtus; Mihi quidem Antiochum, quem audis, satis belle videris attendere. Ut aliquid scire se gaudeant?

Cur, nisi quod turpis oratio est? Quis istud, quaeso,

nesciebat?

Hoc est dicere: Non reprehenderem asotos, si non essent asoti. Semper enim ex eo, quod maximas partes continet latissimeque funditur, tota res appellatur. Quod autem satis est, eo quicquid accessit, nimium est; Est igitur officium eius generis, quod nec in bonis ponatur nec in contrariis. Quod eo liquidius faciet, si perspexerit rerum inter eas verborumne sit controversia. Ergo, si semel tristior effectus est, hilara vita amissa est? Quod autem satis est, eo quicquid accessit, nimium est; Commentarios quosdam, inquam, Aristotelios, quos hic sciebam esse, veni ut auferrem, quos legerem, dum essem otiosus;