Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Nam aliquando posse recte fieri dicunt nulla expectata nec quaesita voluptate. Laboro autem non sine causa; Iubet igitur nos Pythius Apollo noscere nosmet ipsos. Duo Reges: constructio interrete. An dubium est, quin virtus ita maximam partem optineat in rebus humanis, ut reliquas obruat? Ita finis bonorum existit secundum naturam vivere sic affectum, ut optime is affici possit ad naturamque accommodatissime. Nam cui proposito sit conservatio sui, necesse est huic partes quoque sui caras suo genere laudabiles. Hoc est non dividere, sed frangere.

Deinde dolorem quem maximum? Urgent tamen et nihil remittunt. Nam quid possumus facere melius? Hoc loco discipulos quaerere videtur, ut, qui asoti esse velint, philosophi ante fiant. Restinguet citius, si ardentem acceperit. Satisne ergo pudori consulat, si quis sine teste libidini pareat? Quid iudicant sensus? Istam voluptatem, inquit, Epicurus ignorat?

Aufert enim sensus actionemque tollit omnem. Nec vero hoc oratione solum, sed multo magis vita et factis et moribus comprobavit. Similiter sensus, cum accessit ad naturam, tuetur illam quidem, sed etiam se tuetur; Hoc ipsum elegantius poni meliusque potuit. Quid enim me prohiberet Epicureum esse, si probarem, quae ille diceret? Sic enim censent, oportunitatis esse beate vivere. Hanc ergo intuens debet institutum illud quasi signum absolvere. Id enim volumus, id contendimus, ut officii fructus sit ipsum officium.

Idem fecisset Epicurus, si sententiam hanc, quae nunc Hieronymi est, coniunxisset cum Aristippi vetere sententia. Conferam tecum, quam cuique verso rem subicias; Hanc ergo intuens debet institutum illud quasi signum absolvere. Eorum enim est haec querela, qui sibi cari sunt seseque diligunt. Laboro autem non sine causa; Hoc ne statuam quidem dicturam pater aiebat, si loqui posset. At hoc in eo M. Nam si beatus umquam fuisset, beatam vitam usque ad illum a Cyro extructum rogum

pertulisset.

Duarum enim vitarum nobis erunt instituta capienda. Et hercule-fatendum est enim, quod sentio -mirabilis est apud illos contextus rerum. Cur igitur easdem res, inquam, Peripateticis dicentibus verbum nullum est, quod non intellegatur? Frater et T. Iubet igitur nos Pythius Apollo noscere nosmet ipsos. Quae qui non vident, nihil umquam magnum ac cognitione dignum amaverunt.

Miserum hominem! Si dolor summum malum est, dici aliter non potest. Minime id quidem, inquam, alienum, multumque ad ea, quae quaerimus, explicatio tua ista profecerit. Videmusne ut pueri ne verberibus quidem a contemplandis rebus perquirendisque deterreantur? Profectus in exilium Tubulus statim nec respondere ausus;

Quod idem cum vestri faciant, non satis magnam tribuunt inventoribus gratiam. Eaedem enim utilitates poterunt eas labefactare atque pervertere. Hoc ne statuam quidem dicturam pater aiebat, si loqui posset. Summum ením bonum exposuit vacuitatem doloris; Quae si potest singula consolando levare, universa quo modo sustinebit? Virtutis, magnitudinis animi, patientiae, fortitudinis fomentis dolor mitigari solet. Nihil minus, contraque illa hereditate dives ob eamque rem laetus. Atqui pugnantibus et contrariis studiis consiliisque semper utens nihil quieti videre, nihil tranquilli potest.

Quid iudicant sensus? Pungunt quasi aculeis interrogatiunculis angustis, quibus etiam qui assentiuntur nihil commutantur animo et idem abeunt, qui venerant. Utrum igitur tibi litteram videor an totas paginas commovere? Videmusne ut pueri ne verberibus quidem a contemplandis rebus perquirendisque deterreantur? Iam illud quale tandem est, bona praeterita non effluere sapienti, mala meminisse non oportere? Quod autem ratione actum est, id officium appellamus. De illis, cum volemus. Mihi vero, inquit, placet agi subtilius et, ut ipse dixisti, pressius.

Bonum integritas corporis: misera debilitas. Quid, quod res alia tota est? Claudii libidini, qui tum erat

summo ne imperio, dederetur. Atqui eorum nihil est eius generis, ut sit in fine atque extrerno bonorum. Quem si tenueris, non modo meum Ciceronem, sed etiam me ipsum abducas licebit. Re mihi non aeque satisfacit, et quidem locis pluribus. Nec vero pietas adversus deos nec quanta iis gratia debeatur sine explicatione naturae intellegi potest. Beatus sibi videtur esse moriens.

Pudebit te, inquam, illius tabulae, quam Cleanthes sane commode verbis depingere solebat. Et quod est munus, quod opus sapientiae? Dolere malum est: in crucem qui agitur, beatus esse non potest. Sine ea igitur iucunde negat posse se vivere?