At ille pellit, qui permulcet sensum voluptate. Quis enim redargueret? Illis videtur, qui illud non dubitant bonum dicere -; Cur fortior sit, si illud, quod tute concedis, asperum et vix ferendum putabit? Sed mehercule pergrata mihi oratio tua. Haec para/doca illi, nos admirabilia dicamus. Nondum autem explanatum satis, erat, quid maxime natura vellet. Tollenda est atque extrahenda radicitus.

Vidit Homerus probari fabulam non posse, si cantiunculis tantus irretitus vir teneretur; Ne in odium veniam, si amicum destitero tueri. Sed finge non solum callidum eum, qui aliquid improbe faciat, verum etiam praepotentem, ut M. Quod quidem nobis non saepe contingit. Ex quo, id quod omnes expetunt, beate vivendi ratio inveniri et comparari potest. Nam illud vehementer repugnat, eundem beatum esse et multis malis oppressum. Satis est tibi in te, satis in legibus, satis in mediocribus amicitiis praesidii. Non igitur bene.

Occultum facinus esse potuerit, gaudebit; Quae cum dixisset paulumque institisset, Quid est? Ait enim se, si uratur, Quam hoc suave! dicturum. Quem Tiberina descensio festo illo die tanto gaudio affecit, quanto L. Qui non moveatur et offensione turpitudinis et comprobatione honestatis?

Similiter sensus, cum accessit ad naturam, tuetur illam quidem, sed etiam se tuetur; Post enim Chrysippum eum non sane est disputatum. Eorum enim est haec querela, qui sibi cari sunt seseque diligunt. Nec vero pietas adversus deos nec quanta iis gratia debeatur sine explicatione naturae intellegi potest.

Scio enim esse quosdam, qui quavis lingua philosophari possint; Certe non potest. Invidiosum nomen est, infame, suspectum. Hoc ne statuam quidem dicturam pater aiebat, si loqui posset. Hosne igitur laudas et hanc eorum, inquam, sententiam sequi nos censes oportere? Ergo infelix una molestia, fellx rursus, cum is ipse anulus in praecordiis piscis inventus est? Quis suae urbis conservatorem Codrum, quis Erechthei filias non maxime laudat? Quod

idem cum vestri faciant, non satis magnam tribuunt inventoribus gratiam. Quae cum dixisset, finem ille. Non igitur potestis voluptate omnia dirigentes aut tueri aut retinere virtutem. Etenim semper illud extra est, quod arte comprehenditur. Quae cum dixisset paulumque institisset, Quid est?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Duo Reges: constructio interrete. Hanc ergo intuens debet institutum illud quasi signum absolvere. Quamquam tu hanc copiosiorem etiam soles dicere. Hanc quoque iucunditatem, si vis, transfer in animum; Nam prius a se poterit quisque discedere quam appetitum earum rerum, quae sibi conducant, amittere. Fortitudinis quaedam praecepta sunt ac paene leges, quae effeminari virum vetant in dolore. Oratio me istius philosophi non offendit; Hoc dixerit potius Ennius: Nimium boni est, cui nihil est mali.

Atque ita re simpliciter primo collocata reliqua subtilius persequentes corporis bona facilem quandam rationem habere censebant; Addidisti ad extremum etiam indoctum fuisse. Illi enim inter se dissentiunt. Parvi enim primo ortu sic iacent, tamquam omnino sine animo sint. Primum cur ista res digna odio est, nisi quod est turpis? Sic, et quidem diligentius saepiusque ista loquemur inter nos agemusque communiter. Quam nemo umquam voluptatem appellavit, appellat; Hoc enim constituto in philosophia constituta sunt omnia.

Iam id ipsum absurdum, maximum malum neglegi. Dicimus aliquem hilare vivere; Quia, si mala sunt, is, qui erit in iis, beatus non erit. Non enim iam stirpis bonum quaeret, sed animalis. Quamquam id quidem licebit iis existimare, qui legerint. Sed tu istuc dixti bene Latine, parum plane. Graece donan, Latine voluptatem vocant. Est autem etiam actio quaedam corporis, quae motus et status naturae congruentis tenet; Nobis aliter videtur, recte secusne, postea; Non quam nostram quidem, inquit Pomponius iocans;

Quae contraria sunt his, malane? Apparet statim, quae sint officia, quae actiones. Si

stante, hoc natura videlicet vult, salvam esse se, quod concedimus; Quae hic rei publicae vulnera inponebat, eadem ille sanabat. Atque haec coniunctio confusioque virtutum tamen a philosophis ratione quadam distinguitur. Nos autem non solum beatae vitae istam esse oblectationem videmus, sed etiam levamentum miseriarum. Sit ista in Graecorum levitate perversitas, qui maledictis insectantur eos, a quibus de veritate dissentiunt. At eum nihili facit;

Hoc positum in Phaedro a Platone probavit Epicurus sensitque in omni disputatione id fieri oportere. Negare non possum. Quam si explicavisset, non tam haesitaret. Quantum Aristoxeni ingenium consumptum videmus in musicis? Deinde disputat, quod cuiusque generis animantium statui deceat extremum. Non enim solum Torquatus dixit quid sentiret, sed etiam cur.