Ita prorsus, inquam; Ergo instituto veterum, quo etiam Stoici utuntur, hinc capiamus exordium. Ego quoque, inquit, didicerim libentius si quid attuleris, quam te reprehenderim. Illa argumenta propria videamus, cur omnia sint paria peccata. Pauca mutat vel plura sane; Nihil minus, contraque illa hereditate dives ob eamque rem laetus. Apparet statim, quae sint officia, quae actiones. Teneo, inquit, finem illi videri nihil dolere.

Murenam te accusante defenderem. Possumusne ergo in vita summum bonum dicere, cum id ne in cena quidem posse videamur? Potius ergo illa dicantur: turpe esse, viri non esse debilitari dolore, frangi, succumbere. Nam et complectitur verbis, quod vult, et dicit plane, quod intellegam;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Primum Theophrasti, Strato, physicum se voluit; At, illa, ut vobis placet, partem quandam tuetur, reliquam deserit. Non est ista, inquam, Piso, magna dissensio. Hoc est non modo cor non habere, sed ne palatum quidem. Vide, quantum, inquam, fallare, Torquate. Negabat igitur ullam esse artem, quae ipsa a se proficisceretur; Duo Reges: constructio interrete. Nec vero sum nescius esse utilitatem in historia, non modo voluptatem.

Facillimum id quidem est, inquam. An eum discere ea mavis, quae cum plane perdidiceriti nihil sciat? Nam, ut sint illa vendibiliora, haec uberiora certe sunt. Scio enim esse quosdam, qui quavis lingua philosophari possint; Possumusne ergo in vita summum bonum dicere, cum id ne in cena quidem posse videamur? Bork Polemoni et iam ante Aristoteli ea prima visa sunt, quae paulo ante dixi. Perturbationes autem nulla naturae vi commoventur, omniaque ea sunt opiniones ac iudicia levitatis.

Aliter enim nosmet ipsos nosse non possumus. Illa argumenta propria videamus, cur omnia sint paria peccata. Quos quidem tibi studiose et diligenter tractandos magnopere censeo. Atqui perspicuum est hominem e corpore animoque constare, cum primae sint animi partes, secundae

corporis. Magna laus. Hosne igitur laudas et hanc eorum, inquam, sententiam sequi nos censes oportere? Te enim iudicem aequum puto, modo quae dicat ille bene noris. Quodsi vultum tibi, si incessum fingeres, quo gravior viderere, non esses tui similis; Sit ista in Graecorum levitate perversitas, qui maledictis insectantur eos, a quibus de veritate dissentiunt.

Dat enim intervalla et relaxat. Ipse Epicurus fortasse redderet, ut Sextus Peducaeus, Sex. Mihi enim satis est, ipsis non satis. Duarum enim vitarum nobis erunt instituta capienda. Quae cum magnifice primo dici viderentur, considerata minus probabantur. At certe gravius. Dolere malum est: in crucem qui agitur, beatus esse non potest. Venit enim mihi Platonis in mentem, quem accepimus primum hic disputare solitum;

Haeret in salebra. Sed ut iis bonis erigimur, quae expectamus, sic laetamur iis, quae recordamur.

Simus igitur contenti his. Sed quanta sit alias, nunc tantum possitne esse tanta. Ut optime, secundum naturam affectum esse possit. Bork Ne amores quidem sanctos a sapiente alienos esse arbitrantur. Sed eum qui audiebant, quoad poterant, defendebant sententiam suam. Negabat igitur ullam esse artem, quae ipsa a se proficisceretur; Vulgo enim dicitur: Iucundi acti labores, nec male Euripidesconcludam, si potero, Latine;

Tu vero, inquam, ducas licet, si sequetur; Quam tu ponis in verbis, ego positam in re putabam. Tu autem negas fortem esse quemquam posse, qui dolorem malum putet. Sint modo partes vitae beatae. Graecum enim hunc versum nostis omnes-: Suavis laborum est praeteritorum memoria. Cur fortior sit, si illud, quod tute concedis, asperum et vix ferendum putabit? Cur iustitia laudatur? Quod cum dixissent, ille contra.

Poterat autem inpune; Miserum hominem! Si dolor summum malum est, dici aliter non potest. Bonum incolumis acies: misera caecitas. Ita relinquet duas, de quibus etiam atque etiam consideret. Primum Theophrasti, Strato, physicum se voluit; Est enim

tanti philosophi tamque nobilis audacter sua decreta defendere.