Isto modo, ne si avia quidem eius nata non esset. Sin autem est in ea, quod quidam volunt, nihil impedit hanc nostram comprehensionem summi boni. Quae iam oratio non a philosopho aliquo, sed a censore opprimenda est. Quae cum ita sint, effectum est nihil esse malum, quod turpe non sit. Facit enim ille duo seiuncta ultima bonorum, quae ut essent vera, coniungi debuerunt;

Erit enim instructus ad mortem contemnendam, ad exilium, ad ipsum etiam dolorem. Aliter autem vobis placet. Quod non faceret, si in voluptate summum bonum poneret. Theophrastum tamen adhibeamus ad pleraque, dum modo plus in virtute teneamus, quam ille tenuit, firmitatis et roboris. At multis se probavit. Id enim volumus, id contendimus, ut officii fructus sit ipsum officium. Nec tamen ullo modo summum pecudis bonum et hominis idem mihi videri potest. Nihil acciderat ei, quod nollet, nisi quod anulum, quo delectabatur, in mari abiecerat. Itaque eos id agere, ut a se dolores, morbos, debilitates repellant. Tuum credibile?

Quorum sine causa fieri nihil putandum est. Quae cum magnifice primo dici viderentur, considerata minus probabantur. Non enim ipsa genuit hominem, sed accepit a natura inchoatum. Et non ex maxima parte de tota iudicabis? Graccho, eius fere, aequalí? Illud urgueam, non intellegere eum quid sibi dicendum sit, cum dolorem summum malum esse dixerit.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Is ita vivebat, ut nulla tam exquisita posset inveniri voluptas, qua non abundaret. Cum autem venissemus in Academiae non sine causa nobilitata spatia, solitudo erat ea, quam volueramus. Quonam, inquit, modo? Cum ageremus, inquit, vitae beatum et eundem supremum diem, scribebamus haec. Ea possunt paria non esse. Duo Reges: constructio interrete. Negat enim summo bono afferre incrementum diem. Est autem a te semper dictum nec gaudere quemquam nisi propter corpus nec dolere. At ille non pertimuit saneque fidenter: Istis quidem ipsis verbis, inquit; Sin eam, quam

Hieronymus, ne fecisset idem, ut voluptatem illam Aristippi in prima commendatione poneret.

Dicet pro me ipsa virtus nec dubitabit isti vestro beato M. Sed in rebus apertissimis nimium longi sumus. Tu enim ista lenius, hic Stoicorum more nos vexat. Qui non moveatur et offensione turpitudinis et comprobatione honestatis? Estne, quaeso, inquam, sitienti in bibendo voluptas? Intrandum est igitur in rerum naturam et penitus quid ea postulet pervidendum; Ubi ut eam caperet aut quando? Intellegi quidem, ut propter aliam quampiam rem, verbi gratia propter voluptatem, nos amemus; Ex ea difficultate illae fallaciloquae, ut ait Accius, malitiae natae sunt. Ita enim vivunt quidam, ut eorum vita refellatur oratio. Nec vero alia sunt quaerenda contra Carneadeam illam sententiam.

Beatus autem esse in maximarum rerum timore nemo potest. Iam doloris medicamenta illa Epicurea tamquam de narthecio proment: Si gravis, brevis; Ergo, si semel tristior effectus est, hilara vita amissa est? Ait enim se, si uratur, Quam hoc suave! dicturum. -, sed ut hoc iudicaremus, non esse in iis partem maximam positam beate aut secus vivendi. Claudii libidini, qui tum erat summo ne imperio, dederetur. Eadem nunc mea adversum te oratio est.

Nihil enim hoc differt. Quid igitur dubitamus in tota eius natura quaerere quid sit effectum? Quod ea non occurrentia fingunt, vincunt Aristonem; Audax negotium, dicerem impudens, nisi hoc institutum postea translatum ad philosophos nostros esset. At quicum ioca seria, ut dicitur, quicum arcana, quicum occulta omnia?

Huius, Lyco, oratione locuples, rebus ipsis ielunior. In eo enim positum est id, quod dicimus esse expetendum. Audeo dicere, inquit. Vitae autem degendae ratio maxime quidem illis placuit quieta. Dicet pro me ipsa virtus nec dubitabit isti vestro beato M. Illud mihi a te nimium festinanter dictum videtur, sapientis omnis esse semper beatos; Nam de summo mox, ut dixi, videbimus et ad id explicandum disputationem omnem

conferemus. Vadem te ad mortem tyranno dabis pro amico, ut Pythagoreus ille Siculo fecit tyranno? Sit hoc ultimum bonorum, quod nunc a me defenditur; Duarum enim vitarum nobis erunt instituta capienda.

Sic vester sapiens magno aliquo emolumento commotus cicuta, si opus erit, dimicabit. Quamquam haec quidem praeposita recte et reiecta dicere licebit. Aufert enim sensus actionemque tollit omnem. Sed haec quidem liberius ab eo dicuntur et saepius. Etiam beatissimum?

Quid ei reliquisti, nisi te, quoquo modo loqueretur, intellegere, quid diceret? Ego vero isti, inquam, permitto. At, si voluptas esset bonum, desideraret. Non igitur potestis voluptate omnia dirigentes aut tueri aut retinere virtutem. Ut proverbia non nulla veriora sint quam vestra dogmata. Restinguet citius, si ardentem acceperit.