Immo videri fortasse. Aliter homines, aliter philosophos loqui putas oportere? Et harum quidem rerum facilis est et expedita distinctio. Ego quoque, inquit, didicerim libentius si quid attuleris, quam te reprehenderim. Nunc omni virtuti vitium contrario nomine opponitur. At modo dixeras nihil in istis rebus esse, quod interesset. Collatio igitur ista te nihil iuvat. Respondeat totidem verbis. Hoc dixerit potius Ennius: Nimium boni est, cui nihil est mali. Prave, nequiter, turpiter cenabat;

Est enim effectrix multarum et magnarum voluptatum. Videsne ut, quibus summa est in voluptate, perspicuum sit quid iis faciendum sit aut non faciendum? Claudii libidini, qui tum erat summo ne imperio, dederetur. Qui autem de summo bono dissentit de tota philosophiae ratione dissentit. Qui bonum omne in virtute ponit, is potest dicere perfici beatam vitam perfectione virtutis; Non igitur potestis voluptate omnia dirigentes aut tueri aut retinere virtutem. Quae in controversiam veniunt, de iis, si placet, disseramus. Iubet igitur nos Pythius Apollo noscere nosmet ipsos. Cur haec eadem Democritus?

Ut in voluptate sit, qui epuletur, in dolore, qui torqueatur. Ergo omni animali illud, quod appetiti positum est in eo, quod naturae est accommodatum. Et harum quidem rerum facilis est et expedita distinctio. Quae cum essent dicta, discessimus.

Quid enim mihi potest esse optatius quam cum Catone, omnium virtutum auctore, de virtutibus disputare? Duo Reges: constructio interrete. Eodem modo is enim tibi nemo dabit, quod, expetendum sit, id esse laudabile. Duarum enim vitarum nobis erunt instituta capienda. Sine ea igitur iucunde negat posse se vivere? Ait enim se, si uratur, Quam hoc suave! dicturum. Sint ista Graecorum; In enumerandis autem corporis commodis si quis praetermissam a nobis voluptatem putabit, in aliud tempus ea quaestio differatur. Si quidem, inquit, tollerem, sed relinquo.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Conferam

tecum, quam cuique verso rem subicias; Sedulo, inquam, faciam. Quid, quod res alia tota est? Ita redarguitur ipse a sese, convincunturque scripta eius probitate ipsius ac moribus.

Quae qui non vident, nihil umquam magnum ac cognitione dignum amaverunt. Bonum integritas corporis: misera debilitas. In quibus doctissimi illi veteres inesse quiddam caeleste et divinum putaverunt. Quid de Platone aut de Democrito loquar? Dicimus aliquem hilare vivere; Sed quid sentiat, non videtis. Sed ad haec, nisi molestum est, habeo quae velim.

Nam Pyrrho, Aristo, Erillus iam diu abiecti. Quem si tenueris, non modo meum Ciceronem, sed etiam me ipsum abducas licebit. Sed quid sentiat, non videtis. Aliud igitur esse censet gaudere, aliud non dolere. Saepe ab Aristotele, a Theophrasto mirabiliter est laudata per se ipsa rerum scientia; Bork

Prioris generis est docilitas, memoria; Illa videamus, quae a te de amicitia dicta sunt. Ergo ita: non posse honeste vivi, nisi honeste vivatur? Ita enim vivunt quidam, ut eorum vita refellatur oratio. Quamquam id quidem licebit iis existimare, qui legerint. De vacuitate doloris eadem sententia erit.

Sed erat aequius Triarium aliquid de dissensione nostra iudicare. Ab hoc autem quaedam non melius quam veteres, quaedam omnino relicta. Est enim effectrix multarum et magnarum voluptatum. Qua tu etiam inprudens utebare non numquam. Theophrastus mediocriterne delectat, cum tractat locos ab Aristotele ante tractatos? Huic mori optimum esse propter desperationem sapientiae, illi propter spem vivere. Quis, quaeso, illum negat et bonum virum et comem et humanum fuisse? Sed haec quidem liberius ab eo dicuntur et saepius.

Qua tu etiam inprudens utebare non numquam. Quis suae urbis conservatorem Codrum, quis Erechthei filias non maxime laudat? Ut alios omittam, hunc appello, quem ille unum secutus est. Est autem situm in nobis ut et adversa quasi perpetua oblivione obruamus et secunda iucunde ac suaviter meminerimus.

Estne, quaeso, inquam, sitienti in bibendo voluptas? Eorum enim est haec querela, qui sibi cari sunt seseque diligunt.