Quid autem habent admirationis, cum prope accesseris? Verba tu fingas et ea dicas, quae non sentias? Neque enim civitas in seditione beata esse potest nec in discordia dominorum domus; Familiares nostros, credo, Sironem dicis et Philodemum, cum optimos viros, tum homines doctissimos. Quodcumque in mentem incideret, et quodcumque tamquam occurreret. Profectus in exilium Tubulus statim nec respondere ausus;

Sin autem est in ea, quod quidam volunt, nihil impedit hanc nostram comprehensionem summi boni. Dat enim intervalla et relaxat. Ita enim vivunt quidam, ut eorum vita refellatur oratio. Quae si potest singula consolando levare, universa quo modo sustinebit? Quid ait Aristoteles reliquique Platonis alumni? Hoc loco discipulos quaerere videtur, ut, qui asoti esse velint, philosophi ante fiant.

Si id dicis, vicimus. Nam aliquando posse recte fieri dicunt nulla expectata nec quaesita voluptate. Memini vero, inquam; Ac tamen hic mallet non dolere.

Tu autem, si tibi illa probabantur, cur non propriis verbis ea tenebas? Quis est tam dissimile homini.

Iam in altera philosophiae parte. Sed ad haec, nisi molestum est, habeo quae velim. Duo Reges: constructio interrete. Nam, ut paulo ante docui, augendae voluptatis finis est doloris omnis amotio. Iis igitur est difficilius satis facere, qui se Latina scripta dicunt contemnere. Tuo vero id quidem, inquam, arbitratu. Nihil enim hoc differt.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Nec vero sum nescius esse utilitatem in historia, non modo voluptatem. Nihil opus est exemplis hoc facere longius. Nihil enim hoc differt. Comprehensum, quod cognitum non habet?

Primum cur ista res digna odio est, nisi quod est turpis? Quo modo autem philosophus loquitur? Consequatur summas voluptates non modo parvo, sed per me nihilo, si potest; Indicant pueri, in quibus ut in speculis natura cernitur. Ille vero, si insipiens-quo certe, quoniam tyrannus -, numquam beatus; Quae cum

dixisset, finem ille. Quae sunt igitur communia vobis cum antiquis, iis sic utamur quasi concessis; Non est enim vitium in oratione solum, sed etiam in moribus.

Nam ista vestra: Si gravis, brevis; Mihi, inquam, qui te id ipsum rogavi? Consequentia exquirere, quoad sit id, quod volumus, effectum. Quam si explicavisset, non tam haesitaret. Quo plebiscito decreta a senatu est consuli quaestio Cn. Primum in nostrane potestate est, quid meminerimus? His enim rebus detractis negat se reperire in asotorum vita quod reprehendat. Illud dico, ea, quae dicat, praeclare inter se cohaerere. Quis enim potest ea, quae probabilia videantur ei, non probare? Verba tu fingas et ea dicas, quae non sentias?

At negat Epicurus-hoc enim vestrum lumen estquemquam, qui honeste non vivat, iucunde posse vivere. Si enim ad populum me vocas, eum. Laboro autem non sine causa; Ne in odium veniam, si amicum destitero tueri. Quid enim me prohiberet Epicureum esse, si probarem, quae ille diceret? Suam denique cuique naturam esse ad vivendum ducem.

Ita relinquet duas, de quibus etiam atque etiam consideret. Haec igitur Epicuri non probo, inquam. Ut proverbia non nulla veriora sint quam vestra dogmata. Ita prorsus, inquam; Sin tantum modo ad indicia veteris memoriae cognoscenda, curiosorum. Nunc haec primum fortasse audientis servire debemus. Ergo hoc quidem apparet, nos ad agendum esse natos. Gerendus est mos, modo recte sentiat. -delector enim, quamquam te non possum, ut ais, corrumpere, delector, inquam, et familia vestra et nomine. Sed ad haec, nisi molestum est, habeo quae velim. Sed fortuna fortis;