Et ille ridens: Video, inquit, quid agas; Ac ne plura complectar-sunt enim innumerabilia-, bene laudata virtus voluptatis aditus intercludat necesse est. Quicquid porro animo cernimus, id omne oritur a sensibus; Et certamen honestum et disputatio splendida! omnis est enim de virtutis dignitate contentio. Si stante, hoc natura videlicet vult, salvam esse se, quod concedimus;

Quid enim me prohiberet Epicureum esse, si probarem, quae ille diceret? Ita enim vivunt quidam, ut eorum vita refellatur oratio. Nam Pyrrho, Aristo, Erillus iam diu abiecti. Intellegi quidem, ut propter aliam quampiam rem, verbi gratia propter voluptatem, nos amemus;

Quae cum essent dicta, finem fecimus et ambulandi et disputandi. Iubet igitur nos Pythius Apollo noscere nosmet ipsos. Neque solum ea communia, verum etiam paria esse dixerunt. Isto modo, ne si avia quidem eius nata non esset. Itaque primos congressus copulationesque et consuetudinum instituendarum voluntates fieri propter voluptatem;

Cur fortior sit, si illud, quod tute concedis, asperum et vix ferendum putabit? Haec para/doca illi, nos admirabilia dicamus. Primum cur ista res digna odio est, nisi quod est turpis? Sed hoc sane concedamus. Videamus igitur sententias eorum, tum ad verba redeamus. Intrandum est igitur in rerum naturam et penitus quid ea postulet pervidendum;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Aperiendum est igitur, quid sit voluptas; Ego vero isti, inquam, permitto. At, si voluptas esset bonum, desideraret. Nunc haec primum fortasse audientis servire debemus. Duo Reges: constructio interrete. At enim sequor utilitatem. Sed ille, ut dixi, vitiose. Quacumque enim ingredimur, in aliqua historia vestigium ponimus. Quorum sine causa fieri nihil putandum est. Audio equidem philosophi vocem, Epicure, sed quid tibi dicendum sit oblitus es.

Ut necesse sit omnium rerum, quae natura vigeant, similem esse finem, non eundem. Egone non intellego, quid sit don Graece,

Latine voluptas? Inde sermone vario sex illa a Dipylo stadia confecimus. Quae enim adhuc protulisti, popularia sunt, ego autem a te elegantiora desidero.

Earum etiam rerum, quas terra gignit, educatio quaedam et perfectio est non dissimilis animantium. Addidisti ad extremum etiam indoctum fuisse. Odium autem et invidiam facile vitabis. Non quaeritur autem quid naturae tuae consentaneum sit, sed quid disciplinae. Sic, et quidem diligentius saepiusque ista loquemur inter nos agemusque communiter. Pisone in eo gymnasio, quod Ptolomaeum vocatur, unaque nobiscum Q. Ergo opifex plus sibi proponet ad formarum quam civis excellens ad factorum pulchritudinem? Saepe ab Aristotele, a Theophrasto mirabiliter est laudata per se ipsa rerum scientia;

Illud quaero, quid ei, qui in voluptate summum bonum ponat, consentaneum sit dicere. Traditur, inquit, ab Epicuro ratio neglegendi doloris. Parvi enim primo ortu sic iacent, tamquam omnino sine animo sint. Ego quoque, inquit, didicerim libentius si quid attuleris, quam te reprehenderim. Dolor ergo, id est summum malum, metuetur semper, etiamsi non aderit; Stuprata per vim Lucretia a regis filio testata civis se ipsa interemit. Partim cursu et peragratione laetantur, congregatione aliae coetum quodam modo civitatis imitantur; Nam prius a se poterit quisque discedere quam appetitum earum rerum, quae sibi conducant, amittere. Quid ei reliquisti, nisi te, quoquo modo loqueretur, intellegere, quid diceret? Vitiosum est enim in dividendo partem in genere numerare.

Quod si ita sit, cur opera philosophiae sit danda nescio. Pauca mutat vel plura sane; In motu et in statu corporis nihil inest, quod animadvertendum esse ipsa natura iudicet? Quis tibi ergo istud dabit praeter Pyrrhonem, Aristonem eorumve similes, quos tu non probas? Hoc dixerit potius Ennius: Nimium boni est, cui nihil est mali. Aliter enim nosmet ipsos nosse non possumus.

Haec para/doca illi, nos admirabilia dicamus. Nunc haec primum fortasse

audientis servire debemus. Consequentia exquirere, quoad sit id, quod volumus, effectum. Nescio quo modo praetervolavit oratio.