Oratio me istius philosophi non offendit; Negat esse eam, inquit, propter se expetendam. Eorum enim est haec querela, qui sibi cari sunt seseque diligunt. Sed in rebus apertissimis nimium longi sumus. Aliter homines, aliter philosophos loqui putas oportere? Ergo illi intellegunt quid Epicurus dicat, ego non intellego? Occultum facinus esse potuerit, gaudebit; Tu quidem reddes; Quodsi ipsam honestatem undique pertectam atque absolutam.

Sed residamus, inquit, si placet. Quare obscurentur etiam haec, quae secundum naturam esse dicimus, in vita beata; Ut optime, secundum naturam affectum esse possit. Certe non potest. Cum id fugiunt, re eadem defendunt, quae Peripatetici, verba.

Quae quo sunt excelsiores, eo dant clariora indicia naturae. An eum discere ea mavis, quae cum plane perdidiceriti nihil sciat? Sed tamen est aliquid, quod nobis non liceat, liceat illis. Nunc haec primum fortasse audientis servire debemus. Quae autem natura suae primae institutionis oblita est? Cur ipse Pythagoras et Aegyptum lustravit et Persarum magos adiit? Sin autem eos non probabat, quid attinuit cum iis, quibuscum re concinebat, verbis discrepare? Nam, ut paulo ante docui, augendae voluptatis finis est doloris omnis amotio.

Unum nescio, quo modo possit, si luxuriosus sit, finitas cupiditates habere. Est enim effectrix multarum et magnarum voluptatum. Atqui haec patefactio quasi rerum opertarum, cum quid quidque sit aperitur, definitio est. Re mihi non aeque satisfacit, et quidem locis pluribus. Quae cum essent dicta, discessimus. Si alia sentit, inquam, alia loquitur, numquam intellegam quid sentiat; Respondent extrema primis, media utrisque, omnia omnibus.

Quid igitur dubitamus in tota eius natura quaerere quid sit effectum? Quae cum magnifice primo dici viderentur, considerata minus probabantur. Hoc ille tuus non vult omnibusque ex rebus voluptatem quasi mercedem exigit. Bork Sed ne, dum huic obsequor, vobis molestus sim. Nullum inveniri verbum potest

quod magis idem declaret Latine, quod Graece, quam declarat voluptas. Atque haec ita iustitiae propria sunt, ut sint virtutum reliquarum communia. Quid enim mihi potest esse optatius quam cum Catone, omnium virtutum auctore, de virtutibus disputare? Sit hoc ultimum bonorum, quod nunc a me defenditur; Et quidem illud ipsum non nimium probo et tantum patior, philosophum loqui de cupiditatibus finiendis. Bork Videamus animi partes, quarum est conspectus illustrior;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Respondent extrema primis, media utrisque, omnia omnibus. Eadem fortitudinis ratio reperietur. Duarum enim vitarum nobis erunt instituta capienda. Ab his oratores, ab his imperatores ac rerum publicarum principes extiterunt. Quid ait Aristoteles reliquique Platonis alumni? Duo Reges: constructio interrete. Nunc ita separantur, ut disiuncta sint, quo nihil potest esse perversius. Aufert enim sensus actionemque tollit omnem.

Scientiam pollicentur, quam non erat mirum sapientiae cupido patria esse cariorem. Quos quidem tibi studiose et diligenter tractandos magnopere censeo. Illa argumenta propria videamus, cur omnia sint paria peccata. Et non ex maxima parte de tota iudicabis? Cupit enim dícere nihil posse ad beatam vitam deesse sapienti. Quae animi affectio suum cuique tribuens atque hanc, quam dico. Nunc vero a primo quidem mirabiliter occulta natura est nec perspici nec cognosci potest. Ut pompa, ludis atque eius modi spectaculis teneantur ob eamque rem vel famem et sitim perferant?

Sed quid minus probandum quam esse aliquem beatum nec satis beatum? Mihi quidem Antiochum, quem audis, satis belle videris attendere. An hoc usque quaque, aliter in vita? Graece donan, Latine voluptatem vocant. Quare obscurentur etiam haec, quae secundum naturam esse dicimus, in vita beata; Sic vester sapiens magno aliquo emolumento commotus cicuta, si opus erit, dimicabit. Graece donan, Latine voluptatem vocant. Semovenda est igitur voluptas, non

solum ut recta sequamini, sed etiam ut loqui deceat frugaliter.

Et non ex maxima parte de tota iudicabis? Quamquam te quidem video minime esse deterritum. Quod ea non occurrentia fingunt, vincunt Aristonem; Teneo, inquit, finem illi videri nihil dolere. Num igitur eum postea censes anxio animo aut sollicito fuisse? Quo studio Aristophanem putamus aetatem in litteris duxisse? Bork Sed quid minus probandum quam esse aliquem beatum nec satis beatum? Ac tamen, ne cui loco non videatur esse responsum, pauca etiam nunc dicam ad reliquam orationem tuam.

Sed haec nihil sane ad rem; Minime vero, inquit ille, consentit. Quae sequuntur igitur? Sed emolumenta communia esse dicuntur, recte autem facta et peccata non habentur communia. Satis est ad hoc responsum.