Si qua in iis corrigere voluit, deteriora fecit. Sic, et quidem diligentius saepiusque ista loquemur inter nos agemusque communiter. An vero, inquit, quisquam potest probare, quod perceptfum, quod. Scio enim esse quosdam, qui quavis lingua philosophari possint; Scripta sane et multa et polita, sed nescio quo pacto auctoritatem oratio non habet. Quarum ambarum rerum cum medicinam pollicetur, luxuriae licentiam pollicetur. Ut optime, secundum naturam affectum esse possit. Idem iste, inquam, de voluptate quid sentit?

Eaedem enim utilitates poterunt eas labefactare atque pervertere. Mihi enim satis est, ipsis non satis. Sit, inquam, tam facilis, quam vultis, comparatio voluptatis, quid de dolore dicemus? Quia voluptatem hanc esse sentiunt omnes, quam sensus accipiens movetur et iucunditate quadam perfunditur.

Videamus igitur sententias eorum, tum ad verba redeamus. Ego vero volo in virtute vim esse quam maximam; Nam bonum ex quo appellatum sit, nescio, praepositum ex eo credo, quod praeponatur aliis. Nec tamen ullo modo summum pecudis bonum et hominis idem mihi videri potest. Sed quot homines, tot sententiae; Homines optimi non intellegunt totam rationem everti, si ita res se habeat. Mihi enim satis est, ipsis non satis.

Nihilo beatiorem esse Metellum quam Regulum. Murenam te accusante defenderem. Fortitudinis quaedam praecepta sunt ac paene leges, quae effeminari virum vetant in dolore. Illis videtur, qui illud non dubitant bonum dicere -; Cur fortior sit, si illud, quod tute concedis, asperum et vix ferendum putabit? Summum ením bonum exposuit vacuitatem doloris; Potius inflammat, ut coercendi magis quam dedocendi esse videantur. Summus dolor plures dies manere non potest? Atqui iste locus est, Piso, tibi etiam atque etiam confirmandus, inquam; Videamus animi partes, quarum est conspectus illustrior;

Non semper, inquam; Qui bonum omne in virtute ponit, is potest dicere perfici beatam vitam perfectione virtutis; Equidem e Cn. Qui

autem diffidet perpetuitati bonorum suorum, timeat necesse est, ne aliquando amissis illis sit miser. Summus dolor plures dies manere non potest? Quae est igitur causa istarum angustiarum? Aliud igitur esse censet gaudere, aliud non dolere. Progredientibus autem aetatibus sensim tardeve potius quasi nosmet ipsos cognoscimus. Apparet statim, quae sint officia, quae actiones. Quid ei reliquisti, nisi te, quoquo modo loqueretur, intellegere, quid diceret? Mene ergo et Triarium dignos existimas, apud quos turpiter loquare?

Hoc sic expositum dissimile est superiori. Tantum dico, magis fuisse vestrum agere Epicuri diem natalem, quam illius testamento cavere ut ageretur. Et quidem saepe quaerimus verbum Latinum par Graeco et quod idem valeat; Maximeque eos videre possumus res gestas audire et legere velle, qui a spe gerendi absunt confecti senectute. Nam, ut sint illa vendibiliora, haec uberiora certe sunt. Respondent extrema primis, media utrisque, omnia omnibus.

Sic enim censent, oportunitatis esse beate vivere. Conferam avum tuum Drusum cum C. Profectus in exilium Tubulus statim nec respondere ausus; Itaque hic ipse iam pridem est reiectus; Sequitur disserendi ratio cognitioque naturae; Restinguet citius, si ardentem acceperit. Sextilio Rufo, cum is rem ad amicos ita deferret, se esse heredem Q. Hoc loco discipulos quaerere videtur, ut, qui asoti esse velint, philosophi ante fiant. Cupiditates non Epicuri divisione finiebat, sed sua satietate.

Quicquid porro animo cernimus, id omne oritur a sensibus; Quod quidem iam fit etiam in Academia. Nihil ad rem! Ne sit sane; Mihi enim satis est, ipsis non satis. Itaque contra est, ac dicitis;

Virtutibus igitur rectissime mihi videris et ad consuetudinem nostrae orationis vitia posuisse contraria. Bork Consequentia exquirere, quoad sit id, quod volumus, effectum. Luxuriam non reprehendit, modo sit vacua infinita cupiditate et timore. Non semper, inquam; Hoc dixerit potius Ennius: Nimium boni est,

cui nihil est mali. Est, ut dicis, inquam. Sed quae tandem ista ratio est? Paria sunt igitur.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Equidem, sed audistine modo de Carneade? Themistocles quidem, cum ei Simonides an quis alius artem memoriae polliceretur, Oblivionis, inquit, mallem. Sed fac ista esse non inportuna; Haec para/doca illi, nos admirabilia dicamus. Ergo id est convenienter naturae vivere, a natura discedere. Deque his rebus satis multa in nostris de re publica libris sunt dicta a Laelio. At, illa, ut vobis placet, partem quandam tuetur, reliquam deserit. Duo Reges: constructio interrete.