Mihi, inquam, qui te id ipsum rogavi? Hunc vos beatum; Quas enim kakaw Graeci appellant, vitia malo quam malitias nominare. Fatebuntur Stoici haec omnia dicta esse praeclare, neque eam causam Zenoni desciscendi fuisse. Sed quot homines, tot sententiae; Aliter homines, aliter philosophos loqui putas oportere? Nam his libris eum malo quam reliquo ornatu villae delectari. Laboro autem non sine causa; Aliter enim nosmet ipsos nosse non possumus.

Huius, Lyco, oratione locuples, rebus ipsis ielunior. Dici enim nihil potest verius. Cum audissem Antiochum, Brute, ut solebam, cum M.

Innumerabilia dici possunt in hanc sententiam, sed non necesse est. Summum ením bonum exposuit vacuitatem doloris; -delector enim, quamquam te non possum, ut ais, corrumpere, delector, inquam, et familia vestra et nomine. Parvi enim primo ortu sic iacent, tamquam omnino sine animo sint. Est autem a te semper dictum nec gaudere quemquam nisi propter corpus nec dolere.

Sed nonne merninisti licere mihi ista probare, quae sunt a te dicta? Fortitudinis quaedam praecepta sunt ac paene leges, quae effeminari virum vetant in dolore. Cum ageremus, inquit, vitae beatum et eundem supremum diem, scribebamus haec. Dolere malum est: in crucem qui agitur, beatus esse non potest. Bork At iam decimum annum in spelunca iacet.

Homines optimi non intellegunt totam rationem everti, si ita res se habeat. Neque solum ea communia, verum etiam paria esse dixerunt. Multoque hoc melius nos veriusque quam Stoici. Certe, nisi voluptatem tanti aestimaretis. Sed ea mala virtuti magnitudine obruebantur. Quae quidem sapientes sequuntur duce natura tamquam videntes; Nulla erit controversia.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Non est ista, inquam, Piso, magna dissensio. Collatio igitur ista te nihil iuvat. Ad corpus diceres pertinere-, sed ea, quae dixi, ad corpusne refers? Omnia contraria, quos etiam insanos esse vultis. Duo Reges: constructio interrete. Vos autem

cum perspicuis dubia debeatis illustrare, dubiis perspicua conamini tollere. An potest, inquit ille, quicquam esse suavius quam nihil dolere? Ergo illi intellegunt quid Epicurus dicat, ego non intellego?

Nec enim, omnes avaritias si aeque avaritias esse dixerimus, sequetur ut etiam aequas esse dicamus. Quid turpius quam sapientis vitam ex insipientium sermone pendere? Sed ne, dum huic obsequor, vobis molestus sim. Ut optime, secundum naturam affectum esse possit. Non est enim vitium in oratione solum, sed etiam in moribus. Qui-vere falsone, quaerere mittimus-dicitur oculis se privasse; Sed quia studebat laudi et dignitati, multum in virtute processerat. Deque his rebus satis multa in nostris de re publica libris sunt dicta a Laelio.

Sed eum qui audiebant, quoad poterant, defendebant sententiam suam. Nam quibus rebus efficiuntur voluptates, eae non sunt in potestate sapientis. Quare hoc videndum est, possitne nobis hoc ratio philosophorum dare. Respondent extrema primis, media utrisque, omnia omnibus. Primum in nostrane potestate est, quid meminerimus? Utilitatis causa amicitia est quaesita.

Itaque si aut requietem natura non quaereret aut eam posset alia quadam ratione consequi. At Zeno eum non beatum modo, sed etiam divitem dicere ausus est. At ille pellit, qui permulcet sensum voluptate. Quod autem in homine praestantissimum atque optimum est, id deseruit. Bork Quae cum dixisset paulumque institisset, Quid est?

Zenonis est, inquam, hoc Stoici. Sit, inquam, tam facilis, quam vultis, comparatio voluptatis, quid de dolore dicemus? Etsi qui potest intellegi aut cogitari esse aliquod animal, quod se oderit? Ut id aliis narrare gestiant? Cuius quidem, quoniam Stoicus fuit, sententia condemnata mihi videtur esse inanitas ista verborum. Atqui eorum nihil est eius generis, ut sit in fine atque extrerno bonorum. Ergo opifex plus sibi proponet ad formarum quam civis excellens ad factorum pulchritudinem? Roges enim Aristonem, bonane ei

videantur haec: vacuitas doloris, divitiae, valitudo;