An dubium est, quin virtus ita maximam partem optineat in rebus humanis, ut reliquas obruat? Intellegi quidem, ut propter aliam quampiam rem, verbi gratia propter voluptatem, nos amemus; Ergo adhuc, quantum equidem intellego, causa non videtur fuisse mutandi nominis. Quamvis enim depravatae non sint, pravae tamen esse possunt. Omnes enim iucundum motum, quo sensus hilaretur. Videmus igitur ut conquiescere ne infantes quidem possint.

Addidisti ad extremum etiam indoctum fuisse. Bork Verum tamen cum de rebus grandioribus dicas, ipsae res verba rapiunt; Antiquorum autem sententiam Antiochus noster mihi videtur persequi diligentissime, quam eandem Aristoteli fuisse et Polemonis docet. A quibus propter discendi cupiditatem videmus ultimas terras esse peragratas. Et quidem saepe quaerimus verbum Latinum par Graeco et quod idem valeat;

Quia nec honesto quic quam honestius nec turpi turpius. Eorum enim omnium multa praetermittentium, dum eligant aliquid, quod sequantur, quasi curta sententia; Quae similitudo in genere etiam humano apparet. Etsi ea quidem, quae adhuc dixisti, quamvis ad aetatem recte isto modo dicerentur. Nihilo magis. Qui enim voluptatem ipsam contemnunt, iis licet dicere se acupenserem maenae non anteponere. Audio equidem philosophi vocem, Epicure, sed quid tibi dicendum sit oblitus es.

Ergo ita: non posse honeste vivi, nisi honeste vivatur? Haec et tu ita posuisti, et verba vestra sunt. Omnia contraria, quos etiam insanos esse vultis. Nam, ut paulo ante docui, augendae voluptatis finis est doloris omnis amotio. Sed tempus est, si videtur, et recta quidem ad me. Memini me adesse P. Et non ex maxima parte de tota iudicabis? Illa tamen simplicia, vestra versuta.

Atque haec ita iustitiae propria sunt, ut sint virtutum reliquarum communia. Bork Mihi, inquam, qui te id ipsum rogavi? Post enim Chrysippum eum non sane est disputatum. Sapiens autem semper beatus est et est aliquando in dolore; Non minor, inquit, voluptas

percipitur ex vilissimis rebus quam ex pretiosissimis. Stuprata per vim Lucretia a regis filio testata civis se ipsa interemit.

Nihil opus est exemplis hoc facere longius. Commoda autem et incommoda in eo genere sunt, quae praeposita et reiecta diximus; Est autem officium, quod ita factum est, ut eius facti probabilis ratio reddi possit. Qui autem diffidet perpetuitati bonorum suorum, timeat necesse est, ne aliquando amissis illis sit miser. Levatio igitur vitiorum magna fit in iis, qui habent ad virtutem progressionis aliquantum. Nam Pyrrho, Aristo, Erillus iam diu abiecti.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Respondent extrema primis, media utrisque, omnia omnibus. Quaero igitur, quo modo hae tantae commendationes a natura profectae subito a sapientia relictae sint. Quibus ego vehementer assentior. Quis non odit sordidos, vanos, leves, futtiles? Cur igitur, cum de re conveniat, non malumus usitate loqui? Duo Reges: constructio interrete.

Quis negat? Qua ex cognitione facilior facta est investigatio rerum occultissimarum. Earum etiam rerum, quas terra gignit, educatio quaedam et perfectio est non dissimilis animantium. Bonum liberi: misera orbitas. Quae qui non vident, nihil umquam magnum ac cognitione dignum amaverunt. An haec ab eo non dicuntur? Graecum enim hunc versum nostis omnes-: Suavis laborum est praeteritorum memoria. Quis hoc dicit? Plane idem, inquit, et maxima quidem, qua fieri nulla maior potest.

Quod autem principium officii quaerunt, melius quam Pyrrho; Est igitur officium eius generis, quod nec in bonis ponatur nec in contrariis. Non est ista, inquam, Piso, magna dissensio. Sed quid ages tandem, si utilitas ab amicitia, ut fit saepe, defecerit? Non quaero, quid dicat, sed quid convenienter possit rationi et sententiae suae dicere. Quarum ambarum rerum cum medicinam pollicetur, luxuriae licentiam pollicetur. Qui est in parvis malis. Quodsi ipsam honestatem undique pertectam atque absolutam.

Est, ut dicis, inquam. Bork Tum Lucius: Mihi vero ista valde probata sunt, quod item fratri puto. Summus dolor plures dies manere non potest? Bork Quid dubitas igitur mutare principia naturae? Iam in altera philosophiae parte. Erat enim Polemonis. Et quidem iure fortasse, sed tamen non gravissimum est testimonium multitudinis. Quae fere omnia appellantur uno ingenii nomine, easque virtutes qui habent, ingeniosi vocantur.