Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Erit enim mecum, si tecum erit. Semper enim ita adsumit aliquid, ut ea, quae prima dederit, non deserat. Cur ipse Pythagoras et Aegyptum lustravit et Persarum magos adiit? Iam in altera philosophiae parte. Ut proverbia non nulla veriora sint quam vestra dogmata. Cetera illa adhibebat, quibus demptis negat se Epicurus intellegere quid sit bonum.

Et quod est munus, quod opus sapientiae? Rapior illuc, revocat autem Antiochus, nec est praeterea, quem audiamus. Item de contrariis, a quibus ad genera formasque generum venerunt. Illud urgueam, non intellegere eum quid sibi dicendum sit, cum dolorem summum malum esse dixerit. Eadem nunc mea adversum te oratio est. Non minor, inquit, voluptas percipitur ex vilissimis rebus quam ex pretiosissimis. Quare conare, quaeso. Utrum igitur tibi litteram videor an totas paginas commovere?

Hanc quoque iucunditatem, si vis, transfer in animum; Vide, ne etiam menses! nisi forte eum dicis, qui, simul atque arripuit, interficit. Si enim sapiens aliquis miser esse possit, ne ego istam gloriosam memorabilemque virtutem non magno aestimandam putem. Itaque eos id agere, ut a se dolores, morbos, debilitates repellant. Amicitiae vero locus ubi esse potest aut quis amicus esse cuiquam, quem non ipsum amet propter ipsum? At negat Epicurus-hoc enim vestrum lumen estquemquam, qui honeste non vivat, iucunde posse vivere. Similiter sensus, cum accessit ad naturam, tuetur illam quidem, sed etiam se tuetur; Hoc unum Aristo tenuit: praeter vitia atque virtutes negavit rem esse ullam aut fugiendam aut expetendam. Quicquid porro animo cernimus, id omne oritur a sensibus; Ut in geometria, prima si dederis, danda sunt omnia. Huic mori optimum esse propter desperationem sapientiae, illi propter spem vivere. Cum sciret confestim esse moriendum eamque mortem ardentiore studio peteret, quam Epicurus voluptatem petendam putat.

Sed in rebus apertissimis nimium longi sumus. Hanc

ergo intuens debet institutum illud quasi signum absolvere. Bork Sic, et quidem diligentius saepiusque ista loquemur inter nos agemusque communiter.

Quamquam id quidem licebit iis existimare, qui legerint. Quamquam tu hanc copiosiorem etiam soles dicere. Omnia contraria, quos etiam insanos esse vultis. Aliud igitur esse censet gaudere, aliud non dolere. Sextilio Rufo, cum is rem ad amicos ita deferret, se esse heredem Q. Sed tamen omne, quod de re bona dilucide dicitur, mihi praeclare dici videtur. Sed virtutem ipsam inchoavit, nihil amplius. Atqui iste locus est, Piso, tibi etiam atque etiam confirmandus, inquam; An est aliquid per se ipsum flagitiosum, etiamsi nulla comitetur infamia? Nonne igitur tibi videntur, inquit, mala? Etenim semper illud extra est, quod arte comprehenditur. Sed ea mala virtuti magnitudine obruebantur.

Illud dico, ea, quae dicat, praeclare inter se cohaerere. Habes, inquam, Cato, formam eorum, de quibus loquor, philosophorum. Quid ei reliquisti, nisi te, quoquo modo loqueretur, intellegere, quid diceret? Aliter enim nosmet ipsos nosse non possumus. Atque his de rebus et splendida est eorum et illustris oratio. Ergo adhuc, quantum equidem intellego, causa non videtur fuisse mutandi nominis.

Duo Reges: constructio interrete. Cum ageremus, inquit, vitae beatum et eundem supremum diem, scribebamus haec. Hanc ergo intuens debet institutum illud quasi signum absolvere. Vide, ne etiam menses! nisi forte eum dicis, qui, simul atque arripuit, interficit. Hoc dixerit potius Ennius: Nimium boni est, cui nihil est mali. Falli igitur possumus.

Indicant pueri, in quibus ut in speculis natura cernitur. Ita relinquet duas, de quibus etiam atque etiam consideret. An ea, quae per vinitorem antea consequebatur, per se ipsa curabit? Quodsi ipsam honestatem undique pertectam atque absolutam. Septem autem illi non suo, sed populorum suffragio omnium nominati sunt. Intellegi quidem, ut propter aliam quampiam rem, verbi gratia

propter voluptatem, nos amemus;

Ut aliquid scire se gaudeant? Similiter sensus, cum accessit ad naturam, tuetur illam quidem, sed etiam se tuetur; Eaedem enim utilitates poterunt eas labefactare atque pervertere. Ait enim se, si uratur, Quam hoc suave! dicturum. Videsne quam sit magna dissensio? Quam illa ardentis amores excitaret sui! Cur tandem? Ex ea difficultate illae fallaciloquae, ut ait Accius, malitiae natae sunt. Propter nos enim illam, non propter eam nosmet ipsos diligimus. Negat enim summo bono afferre incrementum diem. Bork

Si verbum sequimur, primum longius verbum praepositum quam bonum. Ad corpus diceres pertinere-, sed ea, quae dixi, ad corpusne refers? Huius, Lyco, oratione locuples, rebus ipsis ielunior. Graecis hoc modicum est: Leonidas, Epaminondas, tres aliqui aut quattuor; Peccata paria. Et quidem Arcesilas tuus, etsi fuit in disserendo pertinacior, tamen noster fuit;