Videmus igitur ut conquiescere ne infantes quidem possint. Tum Piso: Quoniam igitur aliquid omnes, quid Lucius noster? Non quaeritur autem quid naturae tuae consentaneum sit, sed quid disciplinae. Qua ex cognitione facilior facta est investigatio rerum occultissimarum. Nam bonum ex quo appellatum sit, nescio, praepositum ex eo credo, quod praeponatur aliis. Sed in rebus apertissimis nimium longi sumus. Immo istud quidem, inquam, quo loco quidque, nisi iniquum postulo, arbitratu meo. Qualem igitur hominem natura inchoavit? Rhetorice igitur, inquam, nos mavis quam dialectice disputare? Nescio quo modo praetervolavit oratio.

Ex rebus enim timiditas, non ex vocabulis nascitur. Cur post Tarentum ad Archytam? Non semper, inquam; Aut haec tibi, Torquate, sunt vituperanda aut patrocinium voluptatis repudiandum. Age nunc isti doceant, vel tu potius quis enim ista melius? An potest, inquit ille, quicquam esse suavius quam nihil dolere? Laelius clamores sofòw ille so lebat Edere compellans gumias ex ordine nostros. Quos nisi redarguimus, omnis virtus, omne decus, omnis vera laus deserenda est. Haec para/doca illi, nos admirabilia dicamus. Sed quot homines, tot sententiae; Quod autem satis est, eo quicquid accessit, nimium est; Idcirco enim non desideraret, quia, quod dolore caret, id in voluptate est.

Voluptatem cum summum bonum diceret, primum in eo ipso parum vidit, deinde hoc quoque alienum; De quibus etsi a Chrysippo maxime est elaboratum, tamen a Zenone minus multo quam ab antiquis; Nam si beatus umquam fuisset, beatam vitam usque ad illum a Cyro extructum rogum pertulisset. Quod mihi quidem visus est, cum sciret, velle tamen confitentem audire Torquatum. -, sed ut hoc iudicaremus, non esse in iis partem maximam positam beate aut secus vivendi. Sed venio ad inconstantiae crimen, ne saepius dicas me aberrare; Hoc est non modo cor non habere, sed ne palatum quidem. Istic sum, inquit. Quae cum dixisset, finem ille.

Ratio enim nostra consentit,

pugnat oratio. Ne in odium veniam, si amicum destitero tueri. Nulla erit controversia. Diodorus, eius auditor, adiungit ad honestatem vacuitatem doloris. Quae in controversiam veniunt, de iis, si placet, disseramus. Stoici scilicet.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Beatus sibi videtur esse moriens. Ita relinquet duas, de quibus etiam atque etiam consideret. Quid de Pythagora? Duo Reges: constructio interrete. Similiter sensus, cum accessit ad naturam, tuetur illam quidem, sed etiam se tuetur; Quibus ego vehementer assentior. Sed ad haec, nisi molestum est, habeo quae velim. At, illa, ut vobis placet, partem quandam tuetur, reliquam deserit.

Non quam nostram quidem, inquit Pomponius iocans; Summum ením bonum exposuit vacuitatem doloris; Ne in odium veniam, si amicum destitero tueri. Quod si ita sit, cur opera philosophiae sit danda nescio. Cur id non ita fit? Quid censes in Latino fore? Atqui perspicuum est hominem e corpore animoque constare, cum primae sint animi partes, secundae corporis. Quis suae urbis conservatorem Codrum, quis Erechthei filias non maxime laudat? Nihil ad rem! Ne sit sane; Quamquam haec quidem praeposita recte et reiecta dicere licebit.

Amicitiam autem adhibendam esse censent, quia sit ex eo genere, quae prosunt. Atque haec coniunctio confusioque virtutum tamen a philosophis ratione quadam distinguitur. Sin te auctoritas commovebat, nobisne omnibus et Platoni ipsi nescio quem illum anteponebas? Sin aliud quid voles, postea. Hic Speusippus, hic Xenocrates, hic eius auditor Polemo, cuius illa ipsa sessio fuit, quam videmus. Nam aliquando posse recte fieri dicunt nulla expectata nec quaesita voluptate. Videamus animi partes, quarum est conspectus illustrior; Quod autem principium officii quaerunt, melius quam Pyrrho;

Etsi qui potest intellegi aut cogitari esse aliquod animal, quod se oderit? Quae tamen a te agetur non melior, quam illae sunt, quas interdum optines. Apud imperitos tum illa

dicta sunt, aliquid etiam coronae datum; Ista ipsa, quae tu breviter: regem, dictatorem, divitem solum esse sapientem, a te quidem apte ac rotunde; Si longus, levis. Experiamur igitur, inquit, etsi habet haec Stoicorum ratio difficilius quiddam et obscurius. Sed quid sentiat, non videtis. Videmus igitur ut conquiescere ne infantes quidem possint. Itaque in rebus minime obscuris non multus est apud eos disserendi labor. Hoc est non modo cor non habere, sed ne palatum quidem.

Falli igitur possumus. Nullus est igitur cuiusquam dies natalis. Quo plebiscito decreta a senatu est consuli quaestio Cn. Sed tamen intellego quid velit. Quae hic rei publicae vulnera inponebat, eadem ille sanabat. Iam id ipsum absurdum, maximum malum neglegi. Ut in geometria, prima si dederis, danda sunt omnia.

Ergo instituto veterum, quo etiam Stoici utuntur, hinc capiamus exordium. Ne tum quidem te respicies et cogitabis sibi quemque natum esse et suis voluptatibus? Sic consequentibus vestris sublatis prima tolluntur. De quibus cupio scire quid sentias. Omnia contraria, quos etiam insanos esse vultis.