Sed vos squalidius, illorum vides quam niteat oratio. Legimus tamen Diogenem, Antipatrum, Mnesarchum, Panaetium, multos alios in primisque familiarem nostrum Posidonium. Septem autem illi non suo, sed populorum suffragio omnium nominati sunt. Sapientem locupletat ipsa natura, cuius divitias Epicurus parabiles esse docuit. Nonne videmus quanta perturbatio rerum omnium consequatur, quanta confusio? Omnia contraria, quos etiam insanos esse vultis. Ad eos igitur converte te, quaeso. Tu autem, si tibi illa probabantur, cur non propriis verbis ea tenebas? Non potes, nisi retexueris illa.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Suam denique cuique naturam esse ad vivendum ducem. Quem ad modum quis ambulet, sedeat, qui ductus oris, qui vultus in quoque sit? Sed ea mala virtuti magnitudine obruebantur. Bonum incolumis acies: misera caecitas. At multis se probavit. Quod quidem iam fit etiam in Academia.

Aliter homines, aliter philosophos loqui putas oportere? Negat esse eam, inquit, propter se expetendam. Videsne ut, quibus summa est in voluptate, perspicuum sit quid iis faciendum sit aut non faciendum? Rem unam praeclarissimam omnium maximeque laudandam, penitus viderent, quonam gaudio complerentur, cum tantopere eius adumbrata opinione laetentur?

Bonum integritas corporis: misera debilitas. Collatio igitur ista te nihil iuvat. Omnes enim iucundum motum, quo sensus hilaretur. Facit igitur Lucius noster prudenter, qui audire de summo bono potissimum velit; Sit sane ista voluptas. Totum autem id externum est, et quod externum, id in casu est. Et quidem, inquit, vehementer errat; Quod idem cum vestri faciant, non satis magnam tribuunt inventoribus gratiam.

In eo enim positum est id, quod dicimus esse expetendum. At ego quem huic anteponam non audeo dicere; Sit hoc ultimum bonorum, quod nunc a me defenditur; Iis igitur est difficilius satis facere, qui se Latina scripta dicunt contemnere.

Aeque enim contingit omnibus

fidibus, ut incontentae sint. Propter nos enim illam, non propter eam nosmet ipsos diligimus. Nunc haec primum fortasse audientis servire debemus. Verum hoc idem saepe faciamus.

Quae qui non vident, nihil umquam magnum ac cognitione dignum amaverunt. Ne in odium veniam, si amicum destitero tueri. Ad eas enim res ab Epicuro praecepta dantur. Honesta oratio, Socratica, Platonis etiam. Sic enim censent, oportunitatis esse beate vivere. An eum discere ea mavis, quae cum plane perdidiceriti nihil sciat? Tum Quintus: Est plane, Piso, ut dicis, inquit. Non quaeritur autem quid naturae tuae consentaneum sit, sed quid disciplinae.

Poterat autem inpune; Apud ceteros autem philosophos, qui quaesivit aliquid, tacet;

Maximeque eos videre possumus res gestas audire et legere velle, qui a spe gerendi absunt confecti senectute. Duo Reges: constructio interrete. Hosne igitur laudas et hanc eorum, inquam, sententiam sequi nos censes oportere? Sed venio ad inconstantiae crimen, ne saepius dicas me aberrare; Itaque ad tempus ad Pisonem omnes. Ergo id est convenienter naturae vivere, a natura discedere. An vero displicuit ea, quae tributa est animi virtutibus tanta praestantia? Si id dicis, vicimus.

Ergo et avarus erit, sed finite, et adulter, verum habebit modum, et luxuriosus eodem modo. Quid de Platone aut de Democrito loquar? Sit enim idem caecus, debilis. Idem etiam dolorem saepe perpetiuntur, ne, si id non faciant, incidant in maiorem. Quae hic rei publicae vulnera inponebat, eadem ille sanabat. Nunc ita separantur, ut disiuncta sint, quo nihil potest esse perversius. Ad eas enim res ab Epicuro praecepta dantur. Et hercule-fatendum est enim, quod sentio -mirabilis est apud illos contextus rerum. Nunc omni virtuti vitium contrario nomine opponitur.