Si stante, hoc natura videlicet vult, salvam esse se, quod concedimus; Universa enim illorum ratione cum tota vestra confligendum puto. Nullum inveniri verbum potest quod magis idem declaret Latine, quod Graece, quam declarat voluptas. Memini vero, inquam; Dulce amarum, leve asperum, prope longe, stare movere, quadratum rotundum. Quamquam tu hanc copiosiorem etiam soles dicere. Ne in odium veniam, si amicum destitero tueri. Paulum, cum regem Persem captum adduceret, eodem flumine invectio? Tubulo putas dicere? Si sapiens, ne tum quidem miser, cum ab Oroete, praetore Darei, in crucem actus est. Eaedem enim utilitates poterunt eas labefactare atque pervertere. Non risu potius quam oratione eiciendum?

An tu me de L. De quibus etsi a Chrysippo maxime est elaboratum, tamen a Zenone minus multo quam ab antiquis; Incommoda autem et commoda-ita enim estmata et dustmata appello-communia esse voluerunt, paria noluerunt. Vitae autem degendae ratio maxime quidem illis placuit quieta. Isto modo ne improbos quidem, si essent boni viri. Morbo gravissimo affectus, exul, orbus, egens, torqueatur eculeo: quem hunc appellas, Zeno? Etsi ea quidem, quae adhuc dixisti, quamvis ad aetatem recte isto modo dicerentur. Ostendit pedes et pectus. Ex quo intellegitur officium medium quiddam esse, quod neque in bonis ponatur neque in contrariis.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quae sunt igitur communia vobis cum antiquis, iis sic utamur quasi concessis; Piso, familiaris noster, et alia multa et hoc loco Stoicos irridebat: Quid enim? Ubi ut eam caperet aut quando? Duo Reges: constructio interrete. De vacuitate doloris eadem sententia erit. Si de re disceptari oportet, nulla mihi tecum, Cato, potest esse dissensio.

Deinde disputat, quod cuiusque generis animantium statui deceat extremum. Etiam beatissimum? Intellegi quidem, ut propter aliam quampiam rem, verbi gratia propter voluptatem, nos amemus; An dubium est, quin virtus ita maximam partem

optineat in rebus humanis, ut reliquas obruat? Similiter sensus, cum accessit ad naturam, tuetur illam quidem, sed etiam se tuetur; Quid iudicant sensus? Negat esse eam, inquit, propter se expetendam. Ego vero volo in virtute vim esse quam maximam; Audio equidem philosophi vocem, Epicure, sed quid tibi dicendum sit oblitus es. Idemque diviserunt naturam hominis in animum et corpus.

Quid enim tanto opus est instrumento in optimis artibus comparandis? Ut proverbia non nulla veriora sint quam vestra dogmata. Ita ne hoc quidem modo paria peccata sunt. Ergo, si semel tristior effectus est, hilara vita amissa est? Quid ei reliquisti, nisi te, quoquo modo loqueretur, intellegere, quid diceret? Deque his rebus satis multa in nostris de re publica libris sunt dicta a Laelio. Non dolere, inquam, istud quam vim habeat postea videro; Quem Tiberina descensio festo illo die tanto gaudio affecit, quanto L. Facit enim ille duo seiuncta ultima bonorum, quae ut essent vera, coniungi debuerunt; Vitiosum est enim in dividendo partem in genere numerare.

Sed fortuna fortis; Sin laboramus, quis est, qui alienae modum statuat industriae? Septem autem illi non suo, sed populorum suffragio omnium nominati sunt. Si qua in iis corrigere voluit, deteriora fecit. Quo modo autem optimum, si bonum praeterea nullum est? Idemne potest esse dies saepius, qui semel fuit? Sed haec quidem liberius ab eo dicuntur et saepius. Sed tu istuc dixti bene Latine, parum plane. Quamquam te quidem video minime esse deterritum.

Quamquam id quidem licebit iis existimare, qui legerint. In qua quid est boni praeter summam voluptatem, et eam sempiternam? Idem adhuc; Nec vero intermittunt aut admirationem earum rerum, quae sunt ab antiquis repertae, aut investigationem novarum.

Sit hoc ultimum bonorum, quod nunc a me defenditur; Ergo, si semel tristior effectus est, hilara vita amissa est?

Atque ab his initiis profecti omnium virtutum et originem et progressionem persecuti sunt.

Praeclare hoc quidem. Etsi ea quidem, quae adhuc dixisti, quamvis ad aetatem recte isto modo dicerentur. Hoc loco discipulos quaerere videtur, ut, qui asoti esse velint, philosophi ante fiant. Utrum igitur tibi litteram videor an totas paginas commovere? Et quod est munus, quod opus sapientiae? Primum Theophrasti, Strato, physicum se voluit; Bork Quid ei reliquisti, nisi te, quoquo modo loqueretur, intellegere, quid diceret? Atque haec ita iustitiae propria sunt, ut sint virtutum reliquarum communia.

Quare hoc videndum est, possitne nobis hoc ratio philosophorum dare. Virtutibus igitur rectissime mihi videris et ad consuetudinem nostrae orationis vitia posuisse contraria. His enim rebus detractis negat se reperire in asotorum vita quod reprehendat. Quem Tiberina descensio festo illo die tanto gaudio affecit, quanto L. Sed vos squalidius, illorum vides quam niteat oratio. Commoda autem et incommoda in eo genere sunt, quae praeposita et reiecta diximus; Tu enim ista lenius, hic Stoicorum more nos vexat. Quid igitur dubitamus in tota eius natura quaerere quid sit effectum?