Unum nescio, quo modo possit, si luxuriosus sit, finitas cupiditates habere. Sed potestne rerum maior esse dissensio? Quae hic rei publicae vulnera inponebat, eadem ille sanabat. Ita enim vivunt quidam, ut eorum vita refellatur oratio. Mihi enim satis est, ipsis non satis. Est igitur officium eius generis, quod nec in bonis ponatur nec in contrariis. Aliena dixit in physicis nec ea ipsa, quae tibi probarentur; Eam tum adesse, cum dolor omnis absit;

Quis istud possit, inquit, negare? Sed quid sentiat, non videtis. Ergo, inquit, tibi Q. Fortemne possumus dicere eundem illum Torquatum? Quo plebiscito decreta a senatu est consuli quaestio Cn. Atqui reperies, inquit, in hoc quidem pertinacem; Sed quia studebat laudi et dignitati, multum in virtute processerat. Quo modo autem optimum, si bonum praeterea nullum est?

Hanc ergo intuens debet institutum illud quasi signum absolvere. Quid, de quo nulla dissensio est? Nihil opus est exemplis hoc facere longius. Et ille ridens: Video, inquit, quid agas; Quare conare, quaeso. Quo plebiscito decreta a senatu est consuli quaestio Cn. Quid affers, cur Thorius, cur Caius Postumius, cur omnium horum magister, Orata, non iucundissime vixerit? Sic, et quidem diligentius saepiusque ista loquemur inter nos agemusque communiter.

Totum autem id externum est, et quod externum, id in casu est. Sed tamen enitar et, si minus multa mihi occurrent, non fugiam ista popularia. Et quod est munus, quod opus sapientiae? Hunc vos beatum; Quantam rem agas, ut Circeis qui habitet totum hunc mundum suum municipium esse existimet? Quis istud possit, inquit, negare? Habent enim et bene longam et satis litigiosam disputationem. Nam de isto magna dissensio est.

Non enim solum Torquatus dixit quid sentiret, sed etiam cur. Etsi qui potest intellegi aut cogitari esse aliquod animal, quod se oderit? Me igitur ipsum ames oportet, non mea, si veri amici futuri sumus. Bonum valitudo: miser morbus. Quod autem ratione actum est, id

officium appellamus. Laelius clamores sofòw ille so lebat Edere compellans gumias ex ordine nostros. Philosophi autem in suis lectulis plerumque moriuntur.

Quippe: habes enim a rhetoribus; Primum in nostrane potestate est, quid meminerimus? Beatus sibi videtur esse moriens. Qui autem esse poteris, nisi te amor ipse ceperit? An nisi populari fama? Obsecro, inquit, Torquate, haec dicit Epicurus? Sit, inquam, tam facilis, quam vultis, comparatio voluptatis, quid de dolore dicemus? Non quaero, quid dicat, sed quid convenienter possit rationi et sententiae suae dicere.

Non enim iam stirpis bonum quaeret, sed animalis. Omnes enim iucundum motum, quo sensus hilaretur.

Nunc omni virtuti vitium contrario nomine opponitur. Nec vero alia sunt quaerenda contra Carneadeam illam sententiam. Miserum hominem! Si dolor summum malum est, dici aliter non potest. Quid de Platone aut de Democrito loquar? Hic quoque suus est de summoque bono dissentiens dici vere Peripateticus non potest. Deinde prima illa, quae in congressu solemus: Quid tu, inquit, huc? At miser, si in flagitiosa et vitiosa vita afflueret voluptatibus. Quamquam non negatis nos intellegere quid sit voluptas, sed quid ille dicat.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quid est igitur, inquit, quod requiras? Sic consequentibus vestris sublatis prima tolluntur. Alterum significari idem, ut si diceretur, officia media omnia aut pleraque servantem vivere. Duo Reges: constructio interrete.

Omnia contraria, quos etiam insanos esse vultis. Duarum enim vitarum nobis erunt instituta capienda. Mihi, inquam, qui te id ipsum rogavi? Quare hoc videndum est, possitne nobis hoc ratio philosophorum dare. Si verbum sequimur, primum longius verbum praepositum quam bonum. Superiores tres erant, quae esse possent, quarum est una sola defensa, eaque vehementer. Quae autem natura suae primae institutionis oblita est? At hoc in eo M.