Ne amores quidem sanctos a sapiente alienos esse arbitrantur. Cum autem in quo sapienter dicimus, id a primo rectissime dicitur. Bork Sed tamen intellego quid velit. Omnes enim iucundum motum, quo sensus hilaretur. Miserum hominem! Si dolor summum malum est, dici aliter non potest. Ita multo sanguine profuso in laetitia et in victoria est mortuus.

Sed ne, dum huic obsequor, vobis molestus sim. Aliter enim explicari, quod quaeritur, non potest. Tu vero, inquam, ducas licet, si sequetur; Ut proverbia non nulla veriora sint quam vestra dogmata.

Quamquam non negatis nos intellegere quid sit voluptas, sed quid ille dicat. Illa videamus, quae a te de amicitia dicta sunt. Quae est igitur causa istarum angustiarum? Prioris generis est docilitas, memoria; Ut proverbia non nulla veriora sint quam vestra dogmata. Sed quoniam et advesperascit et mihi ad villam revertendum est, nunc quidem hactenus; Ergo ita: non posse honeste vivi, nisi honeste vivatur? Dicam, inquam, et quidem discendi causa magis, quam quo te aut Epicurum reprehensum velim.

Huius ego nunc auctoritatem sequens idem faciam. Quae quidem vel cum periculo est quaerenda vobis; Ratio quidem vestra sic cogit. Verum hoc idem saepe faciamus. In quo etsi est magnus, tamen nova pleraque et perpauca de moribus. Bonum integritas corporis: misera debilitas. Nec vero alia sunt quaerenda contra Carneadeam illam sententiam. Primum cur ista res digna odio est, nisi quod est turpis? Quid est igitur, inquit, quod requiras? Sequitur disserendi ratio cognitioque naturae;

At Zeno eum non beatum modo, sed etiam divitem dicere ausus est. Cupiditates non Epicuri divisione finiebat, sed sua satietate. Fieri, inquam, Triari, nullo pacto potest, ut non dicas, quid non probes eius, a quo dissentias. In motu et in statu corporis nihil inest, quod animadvertendum esse ipsa natura iudicet? Nos quidem Virtutes sic natae sumus, ut tibi serviremus, aliud negotii nihil habemus. Sit enim idem caecus, debilis. Non

potes, nisi retexueris illa. Bona autem corporis huic sunt, quod posterius posui, similiora.

Oculorum, inquit Plato, est in nobis sensus acerrimus, quibus sapientiam non cernimus. Profectus in exilium Tubulus statim nec respondere ausus; Nemo nostrum istius generis asotos iucunde putat vivere. Quod autem magnum dolorem brevem, longinquum levem esse dicitis, id non intellego quale sit. Legimus tamen Diogenem, Antipatrum, Mnesarchum, Panaetium, multos alios in primisque familiarem nostrum Posidonium. Quae quo sunt excelsiores, eo dant clariora indicia naturae. Si qua in iis corrigere voluit, deteriora fecit. Et ille ridens: Age, age, inquit,-satis enim scite me nostri sermonis principium esse voluisti-exponamus adolescenti,. Age nunc isti doceant, vel tu potius quis enim ista melius? Equidem etiam Epicurum, in physicis quidem, Democriteum puto.

Illis videtur, qui illud non dubitant bonum dicere -; Et harum quidem rerum facilis est et expedita distinctio. Quem Tiberina descensio festo illo die tanto gaudio affecit, quanto L. Qui non moveatur et offensione turpitudinis et comprobatione honestatis? Quodsi ipsam honestatem undique pertectam atque absolutam. Vitae autem degendae ratio maxime quidem illis placuit quieta. Haec quo modo conveniant, non sane intellego. Sed quia studebat laudi et dignitati, multum in virtute processerat.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Tum Piso: Quoniam igitur aliquid omnes, quid Lucius noster? Maximas vero virtutes iacere omnis necesse est voluptate dominante. Ita similis erit ei finis boni, atque antea fuerat, neque idem tamen; Vos autem cum perspicuis dubia debeatis illustrare, dubiis perspicua conamini tollere. Quorum sine causa fieri nihil putandum est. Sin laboramus, quis est, qui alienae modum statuat industriae? Duo Reges: constructio interrete. Tubulum fuisse, qua illum, cuius is condemnatus est rogatione, P.

Sed haec quidem liberius ab eo dicuntur et saepius. Tenesne

igitur, inquam, Hieronymus Rhodius quid dicat esse summum bonum, quo putet omnia referri oportere? Earum etiam rerum, quas terra gignit, educatio quaedam et perfectio est non dissimilis animantium. Sed eum qui audiebant, quoad poterant, defendebant sententiam suam. Quid in isto egregio tuo officio et tanta fide-sic enim existimo-ad corpus refers? Eorum enim est haec querela, qui sibi cari sunt seseque diligunt.

Habent enim et bene longam et satis litigiosam disputationem. Quae similitudo in genere etiam humano apparet. Nam et complectitur verbis, quod vult, et dicit plane, quod intellegam; Praeclare hoc quidem. Confecta res esset. Nunc haec primum fortasse audientis servire debemus. Quid ei reliquisti, nisi te, quoquo modo loqueretur, intellegere, quid diceret?