Heri, inquam, ludis commissis ex urbe profectus veni ad vesperum. Ab hoc autem quaedam non melius quam veteres, quaedam omnino relicta. Ergo adhuc, quantum equidem intellego, causa non videtur fuisse mutandi nominis. Animi enim quoque dolores percipiet omnibus partibus maiores quam corporis. Quare hoc videndum est, possitne nobis hoc ratio philosophorum dare. Ut optime, secundum naturam affectum esse possit.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quare ad ea primum, si videtur; At ille non pertimuit saneque fidenter: Istis quidem ipsis verbis, inquit; Si quicquam extra virtutem habeatur in bonis. Quamquam ab iis philosophiam et omnes ingenuas disciplinas habemus; Duo Reges: constructio interrete. In motu et in statu corporis nihil inest, quod animadvertendum esse ipsa natura iudicet? Itaque sensibus rationem adiunxit et ratione effecta sensus non reliquit. Apud imperitos tum illa dicta sunt, aliquid etiam coronae datum; Praeclare hoc quidem. Tu vero, inquam, ducas licet, si sequetur;

Paulum, cum regem Persem captum adduceret, eodem flumine invectio? Qui enim voluptatem ipsam contemnunt, iis licet dicere se acupenserem maenae non anteponere. Satis est tibi in te, satis in legibus, satis in mediocribus amicitiis praesidii. Semper enim ita adsumit aliquid, ut ea, quae prima dederit, non deserat. Dicet pro me ipsa virtus nec dubitabit isti vestro beato M.

Idem iste, inquam, de voluptate quid sentit? Sed tamen intellego quid velit. Qui est in parvis malis. Illum mallem levares, quo optimum atque humanissimum virum, Cn. Cum autem in quo sapienter dicimus, id a primo rectissime dicitur.

Maximas vero virtutes iacere omnis necesse est voluptate dominante. Sed eum qui audiebant, quoad poterant, defendebant sententiam suam. Itaque primos congressus copulationesque et consuetudinum instituendarum voluntates fieri propter voluptatem; Quid affers, cur Thorius, cur Caius Postumius, cur omnium horum magister, Orata, non

iucundissime vixerit? Sed ne, dum huic obsequor, vobis molestus sim. Immo videri fortasse. An vero, inquit, quisquam potest probare, quod perceptfum, quod.

Quamquam in hac divisione rem ipsam prorsus probo, elegantiam desidero. Quam ob rem tandem, inquit, non satisfacit? Itaque a sapientia praecipitur se ipsam, si usus sit, sapiens ut relinquat. Haec bene dicuntur, nec ego repugno, sed inter sese ipsa pugnant.

Mihi enim satis est, ipsis non satis. Intrandum est igitur in rerum naturam et penitus quid ea postulet pervidendum; Quae quidem sapientes sequuntur duce natura tamquam videntes; Satis est ad hoc responsum. Nunc vides, quid faciat. Sed in rebus apertissimis nimium longi sumus. Ac tamen hic mallet non dolere. Quem Tiberina descensio festo illo die tanto gaudio affecit, quanto L. Quae quo sunt excelsiores, eo dant clariora indicia naturae. Causa autem fuit huc veniendi ut quosdam hinc libros promerem. Qui autem de summo bono dissentit de tota philosophiae ratione dissentit. Nos autem non solum beatae vitae istam esse oblectationem videmus, sed etiam levamentum miseriarum. Nunc agendum est subtilius.

Itaque a sapientia praecipitur se ipsam, si usus sit, sapiens ut relinquat. Est, ut dicis, inquit; Item de contrariis, a quibus ad genera formasque generum venerunt. Laboro autem non sine causa;

Qui potest igitur habitare in beata vita summi mali metus? Paria sunt igitur. Quod cum accidisset ut alter alterum necopinato videremus, surrexit statim. Servari enim iustitia nisi a forti viro, nisi a sapiente non potest. Ergo, si semel tristior effectus est, hilara vita amissa est?

Hoc enim constituto in philosophia constituta sunt omnia. Facillimum id quidem est, inquam. Iam id ipsum absurdum, maximum malum neglegi. Quodsi vultum tibi, si incessum fingeres, quo gravior viderere, non esses tui similis; Haec para/doca illi, nos admirabilia dicamus. Nondum autem explanatum satis, erat, quid maxime natura vellet. Compensabatur,

inquit, cum summis doloribus laetitia. Cum praesertim illa perdiscere ludus esset. Ex rebus enim timiditas, non ex vocabulis nascitur.