Itaque ad tempus ad Pisonem omnes. In eo enim positum est id, quod dicimus esse expetendum. Si longus, levis dictata sunt. Apud ceteros autem philosophos, qui quaesivit aliquid, tacet; Sed fortuna fortis; Et quidem iure fortasse, sed tamen non gravissimum est testimonium multitudinis. Modo etiam paulum ad dexteram de via declinavi, ut ad Pericli sepulcrum accederem. Ergo in utroque exercebantur, eaque disciplina effecit tantam illorum utroque in genere dicendi copiam. Sed tu istuc dixti bene Latine, parum plane. Egone non intellego, quid sit don Graece, Latine voluptas?

Quacumque enim ingredimur, in aliqua historia vestigium ponimus. Quid autem habent admirationis, cum prope accesseris? Prioris generis est docilitas, memoria; In quibus doctissimi illi veteres inesse quiddam caeleste et divinum putaverunt. Restinguet citius, si ardentem acceperit.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Tum ille: Tu autem cum ipse tantum librorum habeas, quos hic tandem requiris? Qui non moveatur et offensione turpitudinis et comprobatione honestatis? Omnia peccata paria dicitis. At ille non pertimuit saneque fidenter: Istis quidem ipsis verbis, inquit; Duo Reges: constructio interrete. Neque solum ea communia, verum etiam paria esse dixerunt. At ille pellit, qui permulcet sensum voluptate. Tollenda est atque extrahenda radicitus.

Cui Tubuli nomen odio non est? Ergo et avarus erit, sed finite, et adulter, verum habebit modum, et luxuriosus eodem modo. Cuius quidem, quoniam Stoicus fuit, sententia condemnata mihi videtur esse inanitas ista verborum. Atque his de rebus et splendida est eorum et illustris oratio. An vero, inquit, quisquam potest probare, quod perceptfum, quod. Varietates autem iniurasque fortunae facile veteres philosophorum praeceptis instituta vita superabat.

Nulla profecto est, quin suam vim retineat a primo ad extremum. Qua ex cognitione facilior facta est investigatio rerum occultissimarum. Quando enim

Socrates, qui parens philosophiae iure dici potest, quicquam tale fecit?

Ut nemo dubitet, eorum omnia officia quo spectare, quid sequi, quid fugere debeant? Servari enim iustitia nisi a forti viro, nisi a sapiente non potest. Quae sequuntur igitur? Is ita vivebat, ut nulla tam exquisita posset inveniri voluptas, qua non abundaret. Atque haec coniunctio confusioque virtutum tamen a philosophis ratione quadam distinguitur. Roges enim Aristonem, bonane ei videantur haec: vacuitas doloris, divitiae, valitudo; Utilitatis causa amicitia est quaesita. Negat enim summo bono afferre incrementum diem. Restinguet citius, si ardentem acceperit. Quid, cum fictas fabulas, e quibus utilitas nulla elici potest, cum voluptate legimus? Nonne igitur tibi videntur, inquit, mala? Dolor ergo, id est summum malum, metuetur semper, etiamsi non aderit;

Respondent extrema primis, media utrisque, omnia omnibus. Tollitur beneficium, tollitur gratia, quae sunt vincla concordiae. Causa autem fuit huc veniendi ut quosdam hinc libros promerem. Non autem hoc: igitur ne illud quidem. In qua quid est boni praeter summam voluptatem, et eam sempiternam? Illa enim, quae prosunt aut quae nocent, aut bona sunt aut mala, quae sint paria necesse est. Sed in rebus apertissimis nimium longi sumus.

Hic ego: Pomponius quidem, inquam, noster iocari videtur, et fortasse suo iure. Tum Torquatus: Prorsus, inquit, assentior; An potest, inquit ille, quicquam esse suavius quam nihil dolere? Si id dicis, vicimus. Tum Piso: Quoniam igitur aliquid omnes, quid Lucius noster? Nunc haec primum fortasse audientis servire debemus. Nam diligi et carum esse iucundum est propterea, quia tutiorem vitam et voluptatem pleniorem efficit. Similiter sensus, cum accessit ad naturam, tuetur illam quidem, sed etiam se tuetur;

Nemo igitur esse beatus potest. Quis enim redargueret? Age sane, inquam. Nam memini etiam quae nolo, oblivisci non possum quae volo. Eam tum adesse, cum dolor omnis absit; Cum

audissem Antiochum, Brute, ut solebam, cum M. Quam illa ardentis amores excitaret sui! Cur tandem?

Isto modo, ne si avia quidem eius nata non esset. Hoc non est positum in nostra actione. Sapiens autem semper beatus est et est aliquando in dolore; Sin eam, quam Hieronymus, ne fecisset idem, ut voluptatem illam Aristippi in prima commendatione poneret. Tantum dico, magis fuisse vestrum agere Epicuri diem natalem, quam illius testamento cavere ut ageretur. Vos autem cum perspicuis dubia debeatis illustrare, dubiis perspicua conamini tollere. Nam, ut paulo ante docui, augendae voluptatis finis est doloris omnis amotio. Quaesita enim virtus est, non quae relinqueret naturam, sed quae tueretur. Id enim volumus, id contendimus, ut officii fructus sit ipsum officium.