Quare conare, quaeso. Amicitiam autem adhibendam esse censent, quia sit ex eo genere, quae prosunt. Quod si ita se habeat, non possit beatam praestare vitam sapientia. Indicant pueri, in quibus ut in speculis natura cernitur. Nosti, credo, illud: Nemo pius est, qui pietatem-; At ille pellit, qui permulcet sensum voluptate.

Miserum hominem! Si dolor summum malum est, dici aliter non potest. Levatio igitur vitiorum magna fit in iis, qui habent ad virtutem progressionis aliquantum. Paulum, cum regem Persem captum adduceret, eodem flumine invectio? Iam doloris medicamenta illa Epicurea tamquam de narthecio proment: Si gravis, brevis; Nemo nostrum istius generis asotos iucunde putat vivere.

Hinc ceteri particulas arripere conati suam quisque videro voluit afferre sententiam. His similes sunt omnes, qui virtuti student levantur vitiis, levantur erroribus, nisi forte censes Ti. Minime vero istorum quidem, inquit. Sed ad haec, nisi molestum est, habeo quae velim. Illud dico, ea, quae dicat, praeclare inter se cohaerere. Bork Deprehensus omnem poenam contemnet. Hoc est non modo cor non habere, sed ne palatum quidem. Sin dicit obscurari quaedam nec apparere, quia valde parva sint, nos quoque concedimus;

Ita ceterorum sententiis semotis relinquitur non mihi cum Torquato, sed virtuti cum voluptate certatio. Si quicquam extra virtutem habeatur in bonis. Hoc etsi multimodis reprehendi potest, tamen accipio, quod dant. Ergo hoc quidem apparet, nos ad agendum esse natos.

Si est nihil nisi corpus, summa erunt illa: valitudo, vacuitas doloris, pulchritudo, cetera. Respondent extrema primis, media utrisque, omnia omnibus. Hoc dixerit potius Ennius: Nimium boni est, cui nihil est mali. Roges enim Aristonem, bonane ei videantur haec: vacuitas doloris, divitiae, valitudo; A primo, ut opinor, animantium ortu petitur origo summi boni. Non modo carum sibi quemque, verum etiam vehementer carum esse?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur

adipiscing elit. Hoc unum Aristo tenuit: praeter vitia atque virtutes negavit rem esse ullam aut fugiendam aut expetendam. Contineo me ab exemplis. Et hanc quidem primam exigam a te operam, ut audias me quae a te dicta sunt refellentem. Quid, si etiam iucunda memoria est praeteritorum malorum? Rationis enim perfectio est virtus; Duo Reges: constructio interrete.

Aufert enim sensus actionemque tollit omnem. Ex quo intellegitur officium medium quiddam esse, quod neque in bonis ponatur neque in contrariis. Sin laboramus, quis est, qui alienae modum statuat industriae? Cum salvum esse flentes sui respondissent, rogavit essentne fusi hostes. Hoc dixerit potius Ennius: Nimium boni est, cui nihil est mali. Sed erat aequius Triarium aliquid de dissensione nostra iudicare.

Hoc sic expositum dissimile est superiori. Sed venio ad inconstantiae crimen, ne saepius dicas me aberrare; Atque his de rebus et splendida est eorum et illustris oratio. Quae si potest singula consolando levare, universa quo modo sustinebit?

Ergo illi intellegunt quid Epicurus dicat, ego non intellego? Sed haec omittamus; Itaque contra est, ac dicitis; Quid enim de amicitia statueris utilitatis causa expetenda vides. Praeteritis, inquit, gaudeo.

At Zeno eum non beatum modo, sed etiam divitem dicere ausus est. Hoc etsi multimodis reprehendi potest, tamen accipio, quod dant. Dic in quovis conventu te omnia facere, ne doleas. Scientiam pollicentur, quam non erat mirum sapientiae cupido patria esse cariorem. Nummus in Croesi divitiis obscuratur, pars est tamen divitiarum. Memini vero, inquam; Bonum negas esse divitias, praeposìtum esse dicis? Quae similitudo in genere etiam humano apparet.