Quam ob rem tandem, inquit, non satisfacit? Sed mehercule pergrata mihi oratio tua. Itaque rursus eadem ratione, qua sum paulo ante usus, haerebitis. Duo Reges: constructio interrete. Tum Triarius: Posthac quidem, inquit, audacius. Verba tu fingas et ea dicas, quae non sentias? Sed vobis voluptatum perceptarum recordatio vitam beatam facit, et quidem corpore perceptarum. Id enim volumus, id contendimus, ut officii fructus sit ipsum officium.

Qui autem esse poteris, nisi te amor ipse ceperit? Que Manilium, ab iisque M. Ego vero isti, inquam, permitto. Cupit enim dícere nihil posse ad beatam vitam deesse sapienti. Nam his libris eum malo quam reliquo ornatu villae delectari. Diodorus, eius auditor, adiungit ad honestatem vacuitatem doloris.

Utilitatis causa amicitia est quaesita. Quae contraria sunt his, malane? Haec bene dicuntur, nec ego repugno, sed inter sese ipsa pugnant. Itaque si aut requietem natura non quaereret aut eam posset alia quadam ratione consequi. Non est igitur voluptas bonum. Negat enim summo bono afferre incrementum diem. Quae quidem sapientes sequuntur duce natura tamquam videntes; Hic quoque suus est de summoque bono dissentiens dici vere Peripateticus non potest. Bona autem corporis huic sunt, quod posterius posui, similiora. Qui non moveatur et offensione turpitudinis et comprobatione honestatis?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Igitur neque stultorum quisquam beatus neque sapientium non beatus. Negabat igitur ullam esse artem, quae ipsa a se proficisceretur; Atqui perspicuum est hominem e corpore animoque constare, cum primae sint animi partes, secundae corporis.

Itaque eos id agere, ut a se dolores, morbos, debilitates repellant. Inquit, dasne adolescenti veniam?

Atqui eorum nihil est eius generis, ut sit in fine atque extrerno bonorum. Expressa vero in iis aetatibus, quae iam confirmatae sunt.

Mihi vero, inquit, placet agi subtilius et, ut ipse dixisti,

pressius. Quae est igitur causa istarum angustiarum? Quid est, quod ab ea absolvi et perfici debeat? Quis suae urbis conservatorem Codrum, quis Erechthei filias non maxime laudat? Uterque enim summo bono fruitur, id est voluptate. Sed tamen intellego quid velit. Si mala non sunt, iacet omnis ratio Peripateticorum. Nondum autem explanatum satis, erat, quid maxime natura vellet.

Ita multo sanguine profuso in laetitia et in victoria est mortuus. Haec bene dicuntur, nec ego repugno, sed inter sese ipsa pugnant. Paria sunt igitur. Quo plebiscito decreta a senatu est consuli quaestio Cn. Nec vero pietas adversus deos nec quanta iis gratia debeatur sine explicatione naturae intellegi potest. Num igitur utiliorem tibi hunc Triarium putas esse posse, quam si tua sint Puteolis granaria? Quis non odit sordidos, vanos, leves, futtiles?

Si sapiens, ne tum quidem miser, cum ab Oroete, praetore Darei, in crucem actus est. Quamquam haec quidem praeposita recte et reiecta dicere licebit. Ita enim vivunt quidam, ut eorum vita refellatur oratio. De ingenio eius in his disputationibus, non de moribus quaeritur. Urgent tamen et nihil remittunt.

Tum Quintus: Est plane, Piso, ut dicis, inquit. Maximas vero virtutes iacere omnis necesse est voluptate dominante. Tum mihi Piso: Quid ergo? Nemo nostrum istius generis asotos iucunde putat vivere. Quonam modo? Qui autem diffidet perpetuitati bonorum suorum, timeat necesse est, ne aliquando amissis illis sit miser.