Itaque hic ipse iam pridem est reiectus; Verum tamen cum de rebus grandioribus dicas, ipsae res verba rapiunt; Qui potest igitur habitare in beata vita summi mali metus? Qui autem esse poteris, nisi te amor ipse ceperit? Itaque nostrum est-quod nostrum dico, artis est-ad ea principia, quae accepimus. Saepe ab Aristotele, a Theophrasto mirabiliter est laudata per se ipsa rerum scientia; Eodem modo is enim tibi nemo dabit, quod, expetendum sit, id esse laudabile. Hoc loco tenere se Triarius non potuit. Sed quanta sit alias, nunc tantum possitne esse tanta. Nec vero sum nescius esse utilitatem in historia, non modo voluptatem. Quo studio Aristophanem putamus aetatem in litteris duxisse? Sine ea igitur iucunde negat posse se vivere?

Quem ad modum quis ambulet, sedeat, qui ductus oris, qui vultus in quoque sit? Quas enim kakaw Graeci appellant, vitia malo quam malitias nominare. Negabat igitur ullam esse artem, quae ipsa a se proficisceretur; Hanc quoque iucunditatem, si vis, transfer in animum; Omnia contraria, quos etiam insanos esse vultis. Non quam nostram quidem, inquit Pomponius iocans; Mihi, inquam, qui te id ipsum rogavi? Deque his rebus satis multa in nostris de re publica libris sunt dicta a Laelio. Non igitur bene. Immo videri fortasse. Nos vero, inquit ille; Habent enim et bene longam et satis litigiosam disputationem.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Respondent extrema primis, media utrisque, omnia omnibus.

Beatus sibi videtur esse moriens. Quamquam ab iis philosophiam et omnes ingenuas disciplinas habemus; Sed ad haec, nisi molestum est, habeo quae velim. Duo Reges: constructio interrete.

Quorum sine causa fieri nihil putandum est. Naturales divitias dixit parabiles esse, quod parvo esset natura contenta. Sed tempus est, si videtur, et recta quidem ad me. At cum de plurimis eadem dicit, tum certe de maximis. Quarum ambarum rerum cum medicinam pollicetur, luxuriae licentiam pollicetur. Uterque

enim summo bono fruitur, id est voluptate. Ita enim vivunt quidam, ut eorum vita refellatur oratio. An eiusdem modi?

Omnes enim iucundum motum, quo sensus hilaretur. Conclusum est enim contra Cyrenaicos satis acute, nihil ad Epicurum. Non dolere, inquam, istud quam vim habeat postea videro; Utrum igitur percurri omnem Epicuri disciplinam placet an de una voluptate quaeri, de qua omne certamen est? Atqui iste locus est, Piso, tibi etiam atque etiam confirmandus, inquam; Stulti autem malorum memoria torquentur, sapientes bona praeterita grata recordatione renovata delectant.

Negat esse eam, inquit, propter se expetendam. Nemo nostrum istius generis asotos iucunde putat vivere. Quarum ambarum rerum cum medicinam pollicetur, luxuriae licentiam pollicetur. Duo enim genera quae erant, fecit tria. Universa enim illorum ratione cum tota vestra confligendum puto. Falli igitur possumus. Ita redarguitur ipse a sese, convincunturque scripta eius probitate ipsius ac moribus. Hoc enim identidem dicitis, non intellegere nos quam dicatis voluptatem. Age, inquies, ista parva sunt. Quae animi affectio suum cuique tribuens atque hanc, quam dico. Ita multo sanguine profuso in laetitia et in victoria est mortuus.

Legimus tamen Diogenem, Antipatrum, Mnesarchum, Panaetium, multos alios in primisque familiarem nostrum Posidonium. Cur ipse Pythagoras et Aegyptum lustravit et Persarum magos adiit? Dicet pro me ipsa virtus nec dubitabit isti vestro beato M. Nam, ut sint illa vendibiliora, haec uberiora certe sunt. Familiares nostros, credo, Sironem dicis et Philodemum, cum optimos viros, tum homines doctissimos. Sin laboramus, quis est, qui alienae modum statuat industriae? Ut proverbia non nulla veriora sint quam vestra dogmata.

Hoc etsi multimodis reprehendi potest, tamen accipio, quod dant. Nec vero sum nescius esse utilitatem in historia, non modo voluptatem. Quae cum praeponunt, ut sit aliqua rerum selectio, naturam videntur sequi; Superiores tres erant,

quae esse possent, quarum est una sola defensa, eaque vehementer. Videsne, ut haec concinant? Multoque hoc melius nos veriusque quam Stoici. Nondum autem explanatum satis, erat, quid maxime natura vellet.

An est aliquid per se ipsum flagitiosum, etiamsi nulla comitetur infamia? Iubet igitur nos Pythius Apollo noscere nosmet ipsos. Et hunc idem dico, inquieta sed ad virtutes et ad vitia nihil interesse. Ergo in gubernando nihil, in officio plurimum interest, quo in genere peccetur. Quid de Platone aut de Democrito loquar? Sed quia studebat laudi et dignitati, multum in virtute processerat. Non enim iam stirpis bonum quaeret, sed animalis. Sine ea igitur iucunde negat posse se vivere? Estne, quaeso, inquam, sitienti in bibendo voluptas? Et si turpitudinem fugimus in statu et motu corporis, quid est cur pulchritudinem non sequamur? Sed ut iis bonis erigimur, quae expectamus, sic laetamur iis, quae recordamur. Sed quid attinet de rebus tam apertis plura requirere?