Dicet pro me ipsa virtus nec dubitabit isti vestro beato M. Quod ea non occurrentia fingunt, vincunt Aristonem; An eum discere ea mavis, quae cum plane perdidiceriti nihil sciat? Hic quoque suus est de summoque bono dissentiens dici vere Peripateticus non potest. Ne in odium veniam, si amicum destitero tueri. Dulce amarum, leve asperum, prope longe, stare movere, quadratum rotundum. Cuius similitudine perspecta in formarum specie ac dignitate transitum est ad honestatem dictorum atque factorum. His singulis copiose responderi solet, sed quae perspicua sunt longa esse non debent. An ea, quae per vinitorem antea consequebatur, per se ipsa curabit? An est aliquid per se ipsum flagitiosum, etiamsi nulla comitetur infamia? Nondum autem explanatum satis, erat, quid maxime natura vellet. Non igitur de improbo, sed de callido improbo quaerimus, qualis Q.

Inde sermone vario sex illa a Dipylo stadia confecimus. Aut unde est hoc contritum vetustate proverbium: quicum in tenebris? Sed ad bona praeterita redeamus. Nam si beatus umquam fuisset, beatam vitam usque ad illum a Cyro extructum rogum pertulisset. Suo genere perveniant ad extremum; Ad corpus diceres pertinere-, sed ea, quae dixi, ad corpusne refers? Scrupulum, inquam, abeunti; Non igitur de improbo, sed de callido improbo quaerimus, qualis Q.

Summum ením bonum exposuit vacuitatem doloris; Erit enim instructus ad mortem contemnendam, ad exilium, ad ipsum etiam dolorem. Et ille ridens: Video, inquit, quid agas; Dicam, inquam, et quidem discendi causa magis, quam quo te aut Epicurum reprehensum velim. Ut non sine causa ex iis memoriae ducta sit disciplina. Animum autem reliquis rebus ita perfecit, ut corpus; Hic quoque suus est de summoque bono dissentiens dici vere Peripateticus non potest. Te enim iudicem aequum puto, modo quae dicat ille bene noris.

Cum autem negant ea quicquam ad beatam vitam pertinere, rursus naturam relinquunt. Restatis igitur vos; Quid, si etiam iucunda memoria est

praeteritorum malorum? Ex quo intellegitur officium medium quiddam esse, quod neque in bonis ponatur neque in contrariis. Morbo gravissimo affectus, exul, orbus, egens, torqueatur eculeo: quem hunc appellas, Zeno? An ea, quae per vinitorem antea consequebatur, per se ipsa curabit?

Quae cum dixisset paulumque institisset, Quid est? Non igitur potestis voluptate omnia dirigentes aut tueri aut retinere virtutem. Si enim ad populum me vocas, eum. Verba tu fingas et ea dicas, quae non sentias? Eorum enim est haec querela, qui sibi cari sunt seseque diligunt. Quae in controversiam veniunt, de iis, si placet, disseramus. Quid ergo aliud intellegetur nisi uti ne quae pars naturae neglegatur? Quicquid porro animo cernimus, id omne oritur a sensibus; At hoc in eo M.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Videsne quam sit magna dissensio? Esse enim quam vellet iniquus iustus poterat inpune. Eadem nunc mea adversum te oratio est. Videamus animi partes, quarum est conspectus illustrior; Duo Reges: constructio interrete. Nihil enim arbitror esse magna laude dignum, quod te praetermissurum credam aut mortis aut doloris metu.

Est tamen ea secundum naturam multoque nos ad se expetendam magis hortatur quam superiora omnia. Quod autem in homine praestantissimum atque optimum est, id deseruit. Nam, ut sint illa vendibiliora, haec uberiora certe sunt. Estne, quaeso, inquam, sitienti in bibendo voluptas? Nihilo magis. Videamus igitur sententias eorum, tum ad verba redeamus. Sed ad haec, nisi molestum est, habeo quae velim. Eam stabilem appellas. Inde sermone vario sex illa a Dipylo stadia confecimus. Inscite autem medicinae et gubernationis ultimum cum ultimo sapientiae comparatur.

Illum mallem levares, quo optimum atque humanissimum virum, Cn. Quid ergo attinet dicere: Nihil haberem, quod reprehenderem, si finitas cupiditates haberent? Nam adhuc, meo fortasse vitio, quid ego quaeram non perspicis. At multis malis affectus. Quod

praeceptum quia maius erat, quam ut ab homine videretur, idcirco assignatum est deo. Multoque hoc melius nos veriusque quam Stoici.

Primum cur ista res digna odio est, nisi quod est turpis? At ille non pertimuit saneque fidenter: Istis quidem ipsis verbis, inquit; Si autem id non concedatur, non continuo vita beata tollitur.

Quae cum magnifice primo dici viderentur, considerata minus probabantur. Quare obscurentur etiam haec, quae secundum naturam esse dicimus, in vita beata; Vitiosum est enim in dividendo partem in genere numerare. Sed haec quidem liberius ab eo dicuntur et saepius. Quid, quod res alia tota est? Bork Quod autem ratione actum est, id officium appellamus.