Te enim iudicem aequum puto, modo quae dicat ille bene noris. Scientiam pollicentur, quam non erat mirum sapientiae cupido patria esse cariorem. An hoc usque quaque, aliter in vita? Aliena dixit in physicis nec ea ipsa, quae tibi probarentur; Duae sunt enim res quoque, ne tu verba solum putes. Cur igitur, cum de re conveniat, non malumus usitate loqui? Graecis hoc modicum est: Leonidas, Epaminondas, tres aliqui aut quattuor; Ita multo sanguine profuso in laetitia et in victoria est mortuus. Bork

Nos autem non solum beatae vitae istam esse oblectationem videmus, sed etiam levamentum miseriarum. Quae cum dixisset, finem ille. Satisne vobis videor pro meo iure in vestris auribus commentatus? Videamus igitur sententias eorum, tum ad verba redeamus. Tum, Quintus et Pomponius cum idem se velle dixissent, Piso exorsus est. Facit igitur Lucius noster prudenter, qui audire de summo bono potissimum velit; Quod autem principium officii quaerunt, melius quam Pyrrho;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quod si ita sit, cur opera philosophiae sit danda nescio. Quid igitur, inquit, eos responsuros putas? Non igitur potestis voluptate omnia dirigentes aut tueri aut retinere virtutem. Duo Reges: constructio interrete. At hoc in eo M. Quod vestri quidem vel optime disputant, nihil opus esse eum, qui philosophus futurus sit, scire litteras. Sin ea non neglegemus neque tamen ad finem summi boni referemus, non multum ab Erilli levitate aberrabimus.

Dolere malum est: in crucem qui agitur, beatus esse non potest. Si verbum sequimur, primum longius verbum praepositum quam bonum. Idem iste, inquam, de voluptate quid sentit? Modo etiam paulum ad dexteram de via declinavi, ut ad Pericli sepulcrum accederem. Ita enim vivunt quidam, ut eorum vita refellatur oratio. Qui potest igitur habitare in beata vita summi mali metus? Beatus sibi videtur esse moriens. Sed fortuna fortis;

Quid turpius quam sapientis vitam ex insipientium sermone

pendere? Habent enim et bene longam et satis litigiosam disputationem. Atque his de rebus et splendida est eorum et illustris oratio. Utinam quidem dicerent alium alio beatiorem! Iam ruinas videres. Ergo illi intellegunt quid Epicurus dicat, ego non intellego? Duae sunt enim res quoque, ne tu verba solum putes. Iam doloris medicamenta illa Epicurea tamquam de narthecio proment: Si gravis, brevis; Ita multo sanguine profuso in laetitia et in victoria est mortuus.

Hanc ergo intuens debet institutum illud quasi signum absolvere. Nihilne te delectat umquam -video, quicum loquar-, te igitur, Torquate, ipsum per se nihil delectat? Quid enim possumus hoc agere divinius? Haec dicuntur fortasse ieiunius; In quo etsi est magnus, tamen nova pleraque et perpauca de moribus. Multoque hoc melius nos veriusque quam Stoici. Ampulla enim sit necne sit, quis non iure optimo irrideatur, si laboret? Oculorum, inquit Plato, est in nobis sensus acerrimus, quibus sapientiam non cernimus. Cum sciret confestim esse moriendum eamque mortem ardentiore studio peteret, quam Epicurus voluptatem petendam putat. Illa sunt similia: hebes acies est cuipiam oculorum, corpore alius senescit;

An eum discere ea mavis, quae cum plane perdidiceriti nihil sciat? Atqui reperies, inquit, in hoc quidem pertinacem; Quo modo autem optimum, si bonum praeterea nullum est? Tria genera bonorum; Id est enim, de quo quaerimus. Mihi vero, inquit, placet agi subtilius et, ut ipse dixisti, pressius. Quicquid enim a sapientia proficiscitur, id continuo debet expletum esse omnibus suis partibus; Illis videtur, qui illud non dubitant bonum dicere -;

Mene ergo et Triarium dignos existimas, apud quos turpiter loquare? Quid censes in Latino fore? Item de contrariis, a quibus ad genera formasque generum venerunt. Quam nemo umquam voluptatem appellavit, appellat; Ex quo intellegitur officium medium quiddam esse, quod neque in bonis ponatur neque in contrariis. Itaque his sapiens semper vacabit.

Paulum, cum regem Persem captum adduceret, eodem flumine invectio? Sed haec nihil sane ad rem;

Nulla erit controversia. Sed ea mala virtuti magnitudine obruebantur. Nonne videmus quanta perturbatio rerum omnium consequatur, quanta confusio? An, partus ancillae sitne in fructu habendus, disseretur inter principes civitatis, P. Quoniam, si dis placet, ab Epicuro loqui discimus. Octavio fuit, cum illam severitatem in eo filio adhibuit, quem in adoptionem D. Consequentia exquirere, quoad sit id, quod volumus, effectum.

Quod si ita sit, cur opera philosophiae sit danda nescio. Ipse Epicurus fortasse redderet, ut Sextus Peducaeus, Sex. Teneo, inquit, finem illi videri nihil dolere. Item de contrariis, a quibus ad genera formasque generum venerunt. Omnes enim iucundum motum, quo sensus hilaretur. Progredientibus autem aetatibus sensim tardeve potius quasi nosmet ipsos cognoscimus. Bork Ostendit pedes et pectus. Nullus est igitur cuiusquam dies natalis.