Potius ergo illa dicantur: turpe esse, viri non esse debilitari dolore, frangi, succumbere. Nec enim, dum metuit, iustus est, et certe, si metuere destiterit, non erit; Hanc ergo intuens debet institutum illud quasi signum absolvere. Age nunc isti doceant, vel tu potius quis enim ista melius? Id enim volumus, id contendimus, ut officii fructus sit ipsum officium. Theophrasti igitur, inquit, tibi liber ille placet de beata vita?

Utinam quidem dicerent alium alio beatiorem! Iam ruinas videres. Quia voluptatem hanc esse sentiunt omnes, quam sensus accipiens movetur et iucunditate quadam perfunditur. Erit enim instructus ad mortem contemnendam, ad exilium, ad ipsum etiam dolorem. Eadem nunc mea adversum te oratio est. Nosti, credo, illud: Nemo pius est, qui pietatem-; Nulla erit controversia. Ergo infelix una molestia, fellx rursus, cum is ipse anulus in praecordiis piscis inventus est?

Hoc positum in Phaedro a Platone probavit Epicurus sensitque in omni disputatione id fieri oportere. Satisne ergo pudori consulat, si quis sine teste libidini pareat? Qui bonum omne in virtute ponit, is potest dicere perfici beatam vitam perfectione virtutis; Quae si potest singula consolando levare, universa quo modo sustinebit?

Sed tamen enitar et, si minus multa mihi occurrent, non fugiam ista popularia. Aliter enim nosmet ipsos nosse non possumus. Iam in altera philosophiae parte. Quis est enim, in quo sit cupiditas, quin recte cupidus dici possit? Negare non possum. Id enim natura desiderat. Respondent extrema primis, media utrisque, omnia omnibus. Cur ipse Pythagoras et Aegyptum lustravit et Persarum magos adiit? Nam quid possumus facere melius? Quid autem habent admirationis, cum prope accesseris? Pollicetur certe.

Etsi ea quidem, quae adhuc dixisti, quamvis ad aetatem recte isto modo dicerentur. Quam illa ardentis amores excitaret sui! Cur tandem? Quia nec honesto quic quam honestius nec turpi turpius. Si longus, levis; Aut unde est hoc

contritum vetustate proverbium: quicum in tenebris? Hoc est dicere: Non reprehenderem asotos, si non essent asoti. Sic enim censent, oportunitatis esse beate vivere.

In quo etsi est magnus, tamen nova pleraque et perpauca de moribus. Nam et complectitur verbis, quod vult, et dicit plane, quod intellegam; Quid enim me prohiberet Epicureum esse, si probarem, quae ille diceret? Iam id ipsum absurdum, maximum malum neglegi. Longum est enim ad omnia respondere, quae a te dicta sunt. Sed quae tandem ista ratio est? Num igitur eum postea censes anxio animo aut sollicito fuisse?

Qui convenit? Bork An vero displicuit ea, quae tributa est animi virtutibus tanta praestantia?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Si qua in iis corrigere voluit, deteriora fecit. Duo Reges: constructio interrete. Sed quid minus probandum quam esse aliquem beatum nec satis beatum? Sed ego in hoc resisto; Fortasse id optimum, sed ubi illud: Plus semper voluptatis? Non igitur de improbo, sed de callido improbo quaerimus, qualis Q. Sed quid sentiat, non videtis. At multis se probavit. Mene ergo et Triarium dignos existimas, apud quos turpiter loquare?

Vulgo enim dicitur: Iucundi acti labores, nec male Euripidesconcludam, si potero, Latine; Rhetorice igitur, inquam, nos mavis quam dialectice disputare? In qua quid est boni praeter summam voluptatem, et eam sempiternam? Scio enim esse quosdam, qui quavis lingua philosophari possint; Teneo, inquit, finem illi videri nihil dolere.

Dolere malum est: in crucem qui agitur, beatus esse non potest. Eam tum adesse, cum dolor omnis absit; Num igitur eum postea censes anxio animo aut sollicito fuisse? Age, inquies, ista parva sunt. Zenonem roges; Naturales divitias dixit parabiles esse, quod parvo esset natura contenta. Nihil opus est exemplis hoc facere longius. Septem autem illi non suo, sed populorum suffragio omnium nominati sunt. Sumenda potius quam expetenda.