Nec tamen ullo modo summum pecudis bonum et hominis idem mihi videri potest. Duo Reges: constructio interrete. Quae cum dixisset, finem ille. Sed quia studebat laudi et dignitati, multum in virtute processerat. Scientiam pollicentur, quam non erat mirum sapientiae cupido patria esse cariorem. Illa sunt similia: hebes acies est cuipiam oculorum, corpore alius senescit;

An est aliquid per se ipsum flagitiosum, etiamsi nulla comitetur infamia? Expectoque quid ad id, quod quaerebam, respondeas. Sed quid attinet de rebus tam apertis plura requirere? Tu vero, inquam, ducas licet, si sequetur; Earum etiam rerum, quas terra gignit, educatio quaedam et perfectio est non dissimilis animantium. Quam ob rem tandem, inquit, non satisfacit? Quid enim? Vulgo enim dicitur: Iucundi acti labores, nec male Euripidesconcludam, si potero, Latine;

Quid igitur dubitamus in tota eius natura quaerere quid sit effectum? Non igitur potestis voluptate omnia dirigentes aut tueri aut retinere virtutem. Occultum facinus esse potuerit, gaudebit; Si quicquam extra virtutem habeatur in bonis. Haec bene dicuntur, nec ego repugno, sed inter sese ipsa pugnant. Nec vero alia sunt quaerenda contra Carneadeam illam sententiam. Virtutis, magnitudinis animi, patientiae, fortitudinis fomentis dolor mitigari solet.

Non enim, si omnia non sequebatur, idcirco non erat ortus illinc. Quo modo autem philosophus loquitur? Inquit, dasne adolescenti veniam? Sed quanta sit alias, nunc tantum possitne esse tanta. Sed in rebus apertissimis nimium longi sumus. Hanc ergo intuens debet institutum illud quasi signum absolvere. Quamquam te quidem video minime esse deterritum. Ut aliquid scire se gaudeant? Cur tantas regiones barbarorum pedibus obiit, tot maria transmisit? Si stante, hoc natura videlicet vult, salvam esse se, quod concedimus; Nec vero alia sunt quaerenda contra Carneadeam illam sententiam. Magni enim aestimabat pecuniam non modo non contra leges, sed etiam legibus partam. An eum

locum libenter invisit, ubi Demosthenes et Aeschines inter se decertare soliti sunt?

Hoc dictum in una re latissime patet, ut in omnibus factis re, non teste moveamur. Sin eam, quam Hieronymus, ne fecisset idem, ut voluptatem illam Aristippi in prima commendatione poneret. Hic nihil fuit, quod quaereremus. Sic enim censent, oportunitatis esse beate vivere. Vide, ne etiam menses! nisi forte eum dicis, qui, simul atque arripuit, interficit. Ea possunt paria non esse. Certe, nisi voluptatem tanti aestimaretis. Verum hoc loco sumo verbis his eandem certe vim voluptatis Epicurum nosse quam ceteros. Non est ista, inquam, Piso, magna dissensio. Dempta enim aeternitate nihilo beatior Iuppiter quam Epicurus;

Nemo nostrum istius generis asotos iucunde putat vivere. Sic vester sapiens magno aliquo emolumento commotus cicuta, si opus erit, dimicabit. Nec vero sum nescius esse utilitatem in historia, non modo voluptatem. Tamen a proposito, inquam, aberramus. Suam denique cuique naturam esse ad vivendum ducem. Bestiarum vero nullum iudicium puto. Sed plane dicit quod intellegit. Quid enim de amicitia statueris utilitatis causa expetenda vides.

Quis est tam dissimile homini. Quid ait Aristoteles reliquique Platonis alumni? Et nemo nimium beatus est; Quis, quaeso, illum negat et bonum virum et comem et humanum fuisse? Non igitur de improbo, sed de callido improbo quaerimus, qualis Q. Illa tamen simplicia, vestra versuta. Consequatur summas voluptates non modo parvo, sed per me nihilo, si potest;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Hoc etsi multimodis reprehendi potest, tamen accipio, quod dant. Cuius quidem, quoniam Stoicus fuit, sententia condemnata mihi videtur esse inanitas ista verborum. Non igitur potestis voluptate omnia dirigentes aut tueri aut retinere virtutem. Transfer idem ad modestiam vel temperantiam, quae est moderatio cupiditatum rationi oboediens. Quid turpius quam sapientis vitam ex insipientium sermone pendere?

Sed utrum hortandus es nobis, Luci, inquit, an etiam tua sponte propensus es? Haec para/doca illi, nos admirabilia dicamus. At ego quem huic anteponam non audeo dicere; Vide, quantum, inquam, fallare, Torquate.

Hoc est non modo cor non habere, sed ne palatum quidem. Tanti autem aderant vesicae et torminum morbi, ut nihil ad eorum magnitudinem posset accedere. Si est nihil nisi corpus, summa erunt illa: valitudo, vacuitas doloris, pulchritudo, cetera. Itaque nostrum est-quod nostrum dico, artis est-ad ea principia, quae accepimus. Quamquam tu hanc copiosiorem etiam soles dicere. Hoc loco discipulos quaerere videtur, ut, qui asoti esse velint, philosophi ante fiant. Zenonis est, inquam, hoc Stoici. Portenta haec esse dicit, neque ea ratione ullo modo posse vivi; Sed finge non solum callidum eum, qui aliquid improbe faciat, verum etiam praepotentem, ut M. Hoc positum in Phaedro a Platone probavit Epicurus sensitque in omni disputatione id fieri oportere. Avaritiamne minuis? Ab hoc autem quaedam non melius quam veteres, quaedam omnino relicta.