Cur igitur easdem res, inquam, Peripateticis dicentibus verbum nullum est, quod non intellegatur? Ab his oratores, ab his imperatores ac rerum publicarum principes extiterunt. Itaque et manendi in vita et migrandi ratio omnis iis rebus, quas supra dixi, metienda. Quae hic rei publicae vulnera inponebat, eadem ille sanabat. Vidit Homerus probari fabulam non posse, si cantiunculis tantus irretitus vir teneretur; Sed ego in hoc resisto; Illud urgueam, non intellegere eum quid sibi dicendum sit, cum dolorem summum malum esse dixerit. Pugnant Stoici cum Peripateticis. Nummus in Croesi divitiis obscuratur, pars est tamen divitiarum.

Facete M. Quid ad utilitatem tantae pecuniae? Qua ex cognitione facilior facta est investigatio rerum occultissimarum. Idem fecisset Epicurus, si sententiam hanc, quae nunc Hieronymi est, coniunxisset cum Aristippi vetere sententia. Est enim effectrix multarum et magnarum voluptatum. Summus dolor plures dies manere non potest? Hanc quoque iucunditatem, si vis, transfer in animum; Idem iste, inquam, de voluptate quid sentit? Satisne vobis videor pro meo iure in vestris auribus commentatus? Mihi enim erit isdem istis fortasse iam utendum.

Quid ergo aliud intellegetur nisi uti ne quae pars naturae neglegatur? Item de contrariis, a quibus ad genera formasque generum venerunt.

Isto modo ne improbos quidem, si essent boni viri. Verba tu fingas et ea dicas, quae non sentias? Mihi, inquam, qui te id ipsum rogavi? Quid enim necesse est, tamquam meretricem in matronarum coetum, sic voluptatem in virtutum concilium adducere? Neque enim civitas in seditione beata esse potest nec in discordia dominorum domus; Quis animo aequo videt eum, quem inpure ac flagitiose putet vivere? Nonne igitur tibi videntur, inquit, mala? Quarum cum una sit, qua mores conformari putantur, differo eam partem, quae quasi stirps ets huius quaestionis. Sin aliud quid voles, postea. Quonam modo?

Itaque ad tempus ad Pisonem omnes. Sed quot

homines, tot sententiae; Et ille ridens: Video, inquit, quid agas; Atque his de rebus et splendida est eorum et illustris oratio. Restatis igitur vos; Claudii libidini, qui tum erat summo ne imperio, dederetur.

Tum, Quintus et Pomponius cum idem se velle dixissent, Piso exorsus est. Refert tamen, quo modo. Utrum igitur tibi litteram videor an totas paginas commovere? Tu quidem reddes; Quid Zeno?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Dicet pro me ipsa virtus nec dubitabit isti vestro beato M. Non est igitur summum malum dolor. Hoc ne statuam quidem dicturam pater aiebat, si loqui posset. At cum de plurimis eadem dicit, tum certe de maximis. Duo Reges: constructio interrete. Haec et tu ita posuisti, et verba vestra sunt. Ac ne plura complectar-sunt enim innumerabilia-, bene laudata virtus voluptatis aditus intercludat necesse est. Quam si explicavisset, non tam haesitaret. Quaerimus enim finem bonorum.

Equidem e Cn. Nunc dicam de voluptate, nihil scilicet novi, ea tamen, quae te ipsum probaturum esse confidam. Est, ut dicis, inquit; Eam tum adesse, cum dolor omnis absit; Fortasse id optimum, sed ubi illud: Plus semper voluptatis? Polemoni et iam ante Aristoteli ea prima visa sunt, quae paulo ante dixi. Illi enim inter se dissentiunt. At multis malis affectus. Magni enim aestimabat pecuniam non modo non contra leges, sed etiam legibus partam.

Ad corpus diceres pertinere-, sed ea, quae dixi, ad corpusne refers? In qua quid est boni praeter summam voluptatem, et eam sempiternam? Aliter homines, aliter philosophos loqui putas oportere? Isto modo, ne si avia quidem eius nata non esset. Ita multo sanguine profuso in laetitia et in victoria est mortuus. Itaque in rebus minime obscuris non multus est apud eos disserendi labor. Et hunc idem dico, inquieta sed ad virtutes et ad vitia nihil interesse. Quantum Aristoxeni ingenium consumptum videmus in musicis? Ille vero, si insipiens-quo certe, quoniam tyrannus -, numquam beatus;

Sit enim idem caecus, debilis. Illa argumenta propria videamus, cur omnia sint paria peccata. Non enim quaero quid verum, sed quid cuique dicendum sit. At enim hic etiam dolore. Sed erat aequius Triarium aliquid de dissensione nostra iudicare. Claudii libidini, qui tum erat summo ne imperio, dederetur. Profectus in exilium Tubulus statim nec respondere ausus; Rhetorice igitur, inquam, nos mavis quam dialectice disputare? Nonne igitur tibi videntur, inquit, mala?